Universele vertalers zullen leiden tot seks en veel misverstanden

Hoewel we misschien geen universele vertalers hebben die zo naadloos zijn als de Babel-vis van Douglas Adams of Gokubi van Kurt Vonnegut, hebben we Google translate en de nieuw uitgevonden ili, een handheld-vertaler die specifiek op crossculturele lotharios wordt verkocht. Speur het spel in het kleine draagbare en, de reclame zou je laten geloven, je zult binnenkort prachtige Japanse vrouwen kussen. Is het verrassend dat een technologie die al lang wordt gebruikt om science fiction-plots verder te zetten en na te denken over het einde van maatschappelijke barrières geseksualiseerd zou worden, recht uit de poort? Niet echt. Seks is het punt van de speer als het gaat om culturele interactie, en universele vertalers openen een nieuwe romantische grens.

Natuurlijk, een hulpmiddel dat ons elke taal naadloos laat begrijpen, zou ongelooflijk nuttig zijn in de politiek of de vooruitgang van de wetenschap - maar het zou ons ook zeker vastleggen, waardoor iedereen zijn eigen versie van 'exotisch' zou kunnen volgen. één ding en relaties zijn een andere. De ili en zijn afstammelingen vertalen zinnen en woorden, maar ze bieden geen wegenkaarten voor culturen. In feite kunnen ze miscommunicatie mogelijk maken doordat gebruikers langzaam misverstanden kunnen verzamelen. Vertaling maakt ons immers niet helemaal begrijpelijk - zelfs de taal doet dat niet.

De beperkingen zijn opvallend.

"Ik denk dat de kans groot is dat je een machine kunt maken die in staat is om duidelijke vertalingen te geven als alle informatie in de zinnen 'waarheidsconditiesinformatie' zou zijn ', vertelde professor in taalkunde aan het Swarthmore College over taalkunde Donna Jo Napoli. omgekeerde. "Wat u zegt, moet vals of waar zijn - zoals 'Ik heb een kat.' Welnu, u hebt er een of u niet. '

Helaas is het moeilijk om te vermijden dat het dubbelzinnig is. Tone geeft ons context, maar tenzij onze vertaalmachine dat laat doorschijnen, gaat er veel verloren gaan in de vertaling. Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen: "Ik wil alleen met Bob praten" en wil zeggen dat Bob de enige is met wie je wilt praten of dat de chat alles is wat je van hem nodig hebt. Iedereen die een universele vertaler gebruikt, moet op de computerbegripcontext rekenen. Een woord als het Nederlandse 'gezellig', dat 'intiem comfortabel' of 'vriendelijk' betekent, is een voorbeeld van een valkuil. Een echte universele vertaler zou een goed begrip van sociale situaties moeten hebben om een ​​analoog woord te vinden. Dan is er lexicale ambiguïteit - wanneer woorden niet worden gedekt door een enkele vertaling, zoals "blaffen" in het Engels en "cita" in het Spaans.

Een van de hulpmiddelen die mensen gebruiken om dubbelzinnigheid te omzeilen, is metaforische taal. Analogieën en metaforen zijn een constante in menselijke communicatie. "Met hun vermogen om conceptuele ideeën in verschillende culturen te belichamen, doordringen metaforen bijna elke sfeer van ons leven," schrijft Fion Ho Yan Lau, een onderzoeker aan de Universiteit van Hong Kong. "Het begrip en de interpretatie van metaforen is ook afhankelijk van de eerste taal en cultuur, naast de transparantie van metaforen."

Daarom is het lastig om metaforen te vertalen: ze zijn zo cultureel geladen dat ze vaak niet logisch zijn in andere talen. Sommige metaforen in het Engels en Chinees delen bijvoorbeeld een algemeen concept; zoals het feit dat beide talen woede verbinden met warmte. Maar een Engelstalige spreker zal waarschijnlijk de Chinese uitdrukking "jij beer!" Met verwarring ontmoeten - terwijl Engelssprekenden typisch een beer met felheid of speelsheid associëren, de implicatie in het Chinees is dat iemand zich als een idioot gedraagt. Beren zijn geen avatars van domheid voor de Engelssprekende wereld dus deze milde belediging kan overkomen als nogal vreemd, complementair of seksueel progressief.

Wat er ook gebeurt, de beschuldigde beer zou in de war zijn.

Talen geven individuen een cruciale tool voor zelfbepaling. Ze zijn ook een van de belangrijkste manieren waarop mensen hun sociale identiteit construeren. Onderzoekers hebben ontdekt dat het delen van een taal ervoor zorgt dat mensen zich meer met elkaar identificeren dan dat ze een culturele achtergrond delen. In het dagboek Taal en sociale psychologie, sociologen van de staat Arizona beweren dat het een wederkerige relatie is - talen beïnvloeden de vorming van etnische identiteit, maar etnische identiteit beïnvloedt ook hoe talen worden gebruikt.

Wanneer we spreken, geven we niet alleen informatie door; onze woorden komen vol met onze culturele ervaringen. En verschillende woorden in verschillende talen komen anders geladen, zelfs als ze van dezelfde persoon komen. In een onderzoek uit 1987 naar immigranten in het Verenigd Koninkrijk, ontdekten ze dat de immigranten die ervoor kozen een vragenlijst in het Engels in te vullen andere waarden rapporteerden dan de immigranten die besloten om te antwoorden in hun moedertaal. Een afzonderlijke studie van Israëliërs die in Australië woonden, ontdekte dat toen ze Australië als hun thuis begonnen te identificeren, ze Engels boven het Hebreeuws gingen verkiezen. Taal was intrinsiek verbonden met hoe zij zich identificeerden met de nationale cultuur.

Het goede nieuws is dat terwijl de taal onze wereld informeert, deze niet de vorm aanneemt, wat betekent dat er naast hikken die gepaard gaan met vertalingen, er geen grote belemmeringen zijn om te voorkomen dat we elkaar begrijpen. Hoewel de hypothese van Sapir-Whorf ten gunste is gekomen van linguïsten, is een verwaterde versie ervan wel logisch: taal beïnvloedt bepaalde aspecten van ons cognitief functioneren. Het bepaalt of fixeert onze gedachten niet, maar het definieert ons vermogen om die gedachten te gebruiken om degenen om ons heen te beïnvloeden.

"Taal kan soms een weerspiegeling zijn van de manier waarop we dingen in de wereld verbinden via de verschillende lexicale items die we gebruiken, maar het bepaalt niet de structuur van onze wereld", zegt Napoli. "Onze wereld legt zich alleen op de meest voor de hand liggende manier op - bijvoorbeeld als er een hiërarchie van status in een gemeenschap bestaat, dan is het heel goed mogelijk dat de taal die hiërarchie weerspiegelt in de werkwoordsuitgangen. Maar de taal veroorzaakt die hiërarchie niet, zoals de hypothese van Sapir-Whorf suggereert."

Dat gezegd hebbende, universele vertaling maakt geen onderscheid tussen bestaande sociale hiërarchieën of de benodigde context voor taal met sociale lading. Kan een universele vertaler ons toestaan ​​om met elkaar te praten en onszelf te humaniseren? Absoluut. Wat het niet kan doen, is de enorme hoeveelheid culturele ervaring vertalen die met taal wordt geleverd. Een universele vertaler kan de ultieme wingman zijn, maar het is geen paspoort voor intercultureel begrip of liefde. De manieren waarop we elkaar verkeerd begrijpen, zijn dieper dan dat. Ze kunnen niet worden bereikt met een spraakgestuurde gadget.

Een interface tussen hersenen en hersenen? Nou, dat is een andere zaak.