Geheimhouding rond menselijk genoomonderzoek is slecht voor wetenschappers

Wetenschap, op zijn best, is niet iets anders dan een proces, een geleidelijke opeenstapeling van bewijsmateriaal dat streeft naar waarheid. Journalistiek is op zijn best ook een zoektocht naar de waarheid. Toch zijn de twee disciplines vaak op gespannen voet. Het wantrouwen van wetenschappers jegens journalisten bereikte deze week een hoogwatergehalte toen deelnemers aan een bijeenkomst om te praten over onderzoek naar de synthese van een menselijk genoom een ​​brede spreekverbod kregen, waardoor ze zelfs niet in het openbaar konden zeggen dat de bijeenkomst plaatsvond.

Drew Endy - vermoedelijk dezelfde Drew Endy die biotechnologie doceert aan Stanford - tweette een schermgreep van de marsorders, samen met deze opmerking: "Als je geheimhouding nodig hebt om je voorgestelde onderzoek te bespreken (een menselijk genoom samenstellend), doe je iets verkeerd. "Deze uitspraak, hoe kort ook, resoneerde in de beleids- en journalistieke gemeenschappen. Als de wetenschap omwille van zichzelf wordt nagestreefd ten dienste van het algemeen welzijn, verdient het publiek, hoe wispelturig ook, toch enige informatie.

"We hebben opzettelijk de media niet uitgenodigd, omdat we willen dat iedereen vrijuit en openhartig spreekt zonder zich zorgen te maken over ongepast geciteerd of verkeerd geïnterpreteerd te worden terwijl de discussies evolueren," schreven de organisatoren van de vergadering, volgens de schermklem.

Als u geheimhouding nodig heeft om uw voorgenomen onderzoek te bespreken (waarbij een menselijk genoom wordt gesynthetiseerd), doet u iets verkeerd. pic.twitter.com/SN1X8zlPH8

- Drew Endy (@DrewEndy) 9 mei 2016

Het is gemakkelijk om hun punt te zien. Journalisten voldoen niet altijd aan hoge normen van nauwkeurigheid en integriteit bij het rapporteren over wetenschap, zoals John Oliver deze week aangaf. Het synthetiseren van menselijke genomen lijkt een bijzonder gevoelig onderzoeksgebied te zijn dat zich gemakkelijk leent voor sensatiezucht en verkeerde interpretatie.

@ h0pbeat @DrewEndy @carlzimmer de media hebben een voorliefde voor sensatie in wetenschap. Ik kan achter een wetenschappelijke discussie komen

- E. Nicole (@NickyinBrooklyn) 9 mei 2016

Maar het afsluiten van het openbare gesprek is de verkeerde manier om hiermee om te gaan. Hier is het ding: wetenschappers zijn al heel voorzichtig met de dingen die ze publiekelijk zeggen. Meestal zullen ze niet praten over onderzoeksresultaten totdat ze zijn gepubliceerd in een peer-reviewed tijdschrift en zelfs dan zijn ze snel in het verklaren van de beperkingen van de methodologie. De wetenschappers die de ronden doen op de ochtendshows slechte wetenschap doen, zijn goed, slechte wetenschappers. Het zijn uitbijters.

@DrewEndy We missen hier duidelijk de grotere context, maar privédiscussie of iets als Chatham House Rule maakt een openhartig gesprek mogelijk

- Petar (@pvtodorov) 9 mei 2016

Natuurlijk moeten wetenschappers ruimte hebben voor privégesprekken, maar in het tijdperk van radicale transparantie impliceert geheimhouding schuld. Waarom geven we deelnemers aan vergaderingen niet de opdracht om te voorkomen dat ze de woorden of posities van anderen vertegenwoordigen en zorgen ze ervoor dat ze de eigen woorden vertegenwoordigen? Een algeheel publicatieverbod geeft de duidelijke indruk dat achter gesloten deuren iets vaags gebeurt.

Als een onderzoeksgebied zo gevoelig is dat zelfs het erkennen van zijn bestaan ​​een probleem wordt, is dat misschien een teken dat er een eerlijk openbaar gesprek moet plaatsvinden voordat het onderzoek serieus wordt voortgezet.