Julia Griffin's Art verlicht donkere hoeken van fantasiewerelden

Hevig beïnvloed door de sprookjes van haar jeugd, geniet Julia Griffin van de lijn tussen licht en donker in haar illustraties. Meestal is ze verliefd op de strijd tussen goed en kwaad.

Griffin, een kunstenaar uit Amherst, Massachusetts, gebruikt kleurpotloden om haar illustraties nauwgezet te maken en zegt dat sommige stukjes maanden kunnen duren om te maken (tussen andere projecten en haar dagelijkse baan). Deze minutieuze aandacht voor detail is te zien in haar zelfgeschreven boek met 13 originele illustraties, gebaseerd op het verhaal van Hans Christian Andersen, "The Snow Queen."

Ze sprak met omgekeerde over het balanceren van het delicate met het donker en hoe het is om haar eigen sprookjeswereld te bouwen.

Wat inspireert u over sprookjes en mythologie? En wat waren enkele van de verhalen die je hebben geïnspireerd toen je opgroeide?

Ik denk dat er een zekere aantrekkingskracht is op sprookjes omdat ze een universele aantrekkingskracht hebben. Ze zitten al heel lang bij ons en er is een reden dat ze een beetje universeel zijn. Alle verschillende culturen zullen een soort van dezelfde verhalen hebben die net voortkwamen uit mensen die betekenis probeerden te vinden in de wereld en die met deze verhalen kwamen. Er is zeker een gevoel van mysterie en verwondering over een wereld die nog niet volledig is ontdekt en waar ik echt van hou.

Ik herinner me dat ik de illustraties voor 'The Chronicles of Narnia' en enkele sprookjesboeken die ik had opgroeide, die werkelijk prachtige, mooie, delicate illustraties had waar ik altijd op terug zou komen. En ik herinner me dat ik mijn eigen illustraties voor sommige van de verhalen ook deed voor dingen die ik in mijn hoofd had.

Wat trok je ertoe om het verhaal van Hans Christian Andersen, 'De Sneeuwkoningin', specifiek te herdenken?

Veel dingen. Ik wist dat ik een volledig boek wilde maken omdat je op school heel veel verschillende projecten hebt waaraan je werkt en je hebt wat langere projecten, maar je maakt nooit echt een volledig, definitief boek. Dus ik wilde dat doen. Omdat ik niet veel ervaring heb met schrijven, dacht ik dat als ik een verhaal zou benaderen dat al bestond, iemand die al eerder was verteld en het opnieuw in mijn eigen stem had verteld, dat een soort veilige opstap zou zijn naar dat wereld. Ik wist dat ik van sprookjes hield, dus ik las een aantal oude sprookjes door die ik als kind had gelezen. En de Sneeuwkoningin die ik echt leuk vond omdat het een soort ongebruikelijke situatie heeft waarin een klein meisje een jongetje redt, wat niet jouw typische sprookje is. Er zijn heel veel werkelijk prachtige beelden en het is een geweldig soort verhaal van een episch speurtochttype.

Wat was je favoriete beeld om in dat verhaal te creëren?

Ik had veel plezier met het dekken van de cover. Ik denk dat dat waarschijnlijk mijn favoriete overall was. Het was ook een van de meer uitdagende, omdat ik probeerde iets te bedenken dat je een beetje een indruk van het hele verhaal kon geven en als een cover kon werken.

Van de interieurillustraties, degene die volgens mij het meest succesvol was, was die van Kai die in het rijtuig stapte met de handen van de Sneeuwkoningin op zijn schouders. Ik wilde dat het heel, heel eng was en schetsen ervoor maakte, ik kwam gewoon met dit beeld in mijn hoofd van deze koude handen en de rest van haar is volledig in duisternis. Ik wist dat dit de juiste was om mee te doen en ik heb echt heel veel lol gehad door het alleen maar heel eng te maken.

Je stukken variëren van heel lichte, delicate scènes tot veel donkerdere, sinistere beelden. Hoe maak je een balans tussen die elementen?

Ik denk dat de balans tussen donker en licht beslist iets is waar ik graag mee speel en dat ik aanwezig wil zijn in mijn werk. Met "The Snow Queen" is er een goede balans, er zijn een aantal zeer enge evenementen, maar het is een happy end. Ik denk dat het belangrijk is om zowel het donker als het licht te hebben, ze geven allebei betekenis aan elkaar. Het soort zeer gelukkige Disney-sprookjes heeft niet veel diepgang en ze weerspiegelen niet echt de echte wereld.

Doe je al je werk in kleurpotlood? Waarom ben je specifiek aangetrokken tot dat medium?

Ik doe alles in kleurpotlood. Ik ben onlangs net een beetje gaan experimenteren, heb wat inktgewassen gedaan om mezelf een basis te geven, omdat kleurpotlood heel veel tijd kan kosten.

Maar ik ben dol op de textuur die je kunt krijgen met kleurpotlood. Het is niet iets dat je met verf vindt, je krijgt dit soort korreligheid dat ik echt leuk vind. Ik vind het tekenen met potlood ook erg leuk, het is een heel meditatief proces en je moet je hersens uitschakelen en de zone ingaan.

Kun je me een beetje vertellen over de inspiratie voor "Pulled Under" en de strijd die in het stuk wordt afgebeeld?

Dus dat is een stuk voor een nieuw verhaal waar ik aan gewerkt heb. Het is een origineel sprookje van mijn eigen ontwerp. De hoofdpersoon is een hertenjongen, een beetje zoals een centaur, maar met een hert in plaats van een paard. In het begin van het verhaal, komt hij op een betoverd zwembad in het bos en hij wordt in het zwembad getrokken door een Kelpie die hem probeert te verdrinken in het zwembad. De rest van het verhaal is dat hij er een beetje van terugkomt en ermee omgaat. Ik wilde op zijn minst een illustratie voor dat verhaal hebben om het personage in mijn hoofd te zetten en mezelf een idee te geven van de sfeer en hoe het zou gaan lukken.

Wanneer zijn je eigen sprookjes aan het maken, wat zijn dan enkele van de belangrijkste elementen die je zeker moet toevoegen?

Veel dingen. Ik hou van donkere sprookjes. Ik denk dat ze dwingender zijn als er wat duisternis in zit, een soort van mysterieuze, griezelige. En magie van een soort. Maar ik denk ook dat ik een soort heroïsche reis heb gemaakt. Ik hou altijd van het lezen van heroïsche reisverhalen.

Ik was ook erg geïntrigeerd door je stuk, "De godin Nebluae." Wat was de inspiratie hierachter?

Dat is een stuk dat ik deed voor een kunstboek dat een vriend van me organiseerde en het thema was "Space Monks." Ze was er erg los van, ze zei dat je in principe alles kunt maken wat je wilt dat met dit thema te maken heeft en interpreteer het op elke gewenste manier.

Dus ik dacht aan religie en ruimte en besloot dat ik een vruchtbaarheidsgodin wilde doen. En als zij een vruchtbaarheidsgodin is, moet het duidelijk nevels zijn. Ik begon toen na te denken over verschillende religieuze kunst en deed wat onderzoek naar mandala's, wat deze prachtige boeddhistische ontwerpen zijn die het universum vertegenwoordigen en precies passen bij mijn idee over deze vruchtbaarheidsgodin.

Wat was het meest visueel interessante of inspirerende wat je de laatste tijd hebt gezien, of het nu gaat om film, tv of gaming?

De BBC deed een bewerking van Jonathan Strange & Mr Norrell. Het is een heel gaaf boek van Susannah Clarke over magie in het oude Engeland en een soort alternatief universum waar magie was, maar het is nu vervaagd.

Er zijn deze twee goochelaars die proberen de magie terug in de wereld te brengen. De BBC heeft afgelopen zomer een aanpassing gedaan voor een miniserie en het was echt prachtig gedaan, gewoon echt goed gedaan en visueel geweldig. Dat was erg leuk om te zien.