De menselijkheid van AMC's 'Halt and Catch Fire' vinden

AMC's periodedrama Halt en vang vuur, dat plaatsvindt tijdens de personal computerrevolutie van de jaren 80, staat dicht bij het metaal. De programmeurs en programmeurs van de show zorgen voor de hardware van hun machines. De bijna magisch-achtige manier waarop technologie in 2015 functioneert maakt het moeilijk om aan het einde van het eerste seizoen te waarderen, de hoorbare zucht van een groepsgezicht en een Macintosh-computer opstarten en zeggen: "Hallo, ik ben Macintosh". Technologie is altijd aanwezig in de levens van de personages, omdat dit het leven is dat ze hebben gekozen, maar dit is nog steeds een tijdperk waarin computers niet in elk huis of in elke zak zitten. Dit is geen tijd van technologische saaiheid, want elk jaar biedt een nieuwe mogelijkheid voor hardware en software, alsof we elke week een nieuwe planeet hebben ontdekt.

Het eerste seizoen positioneerde zich rond het conflict van de hotshot-verkoper Joe McMillian (Lee Pace) en bedrijfsman Gordon Clark (Scoot McNairy) in hun poging om een ​​compacte personal computer te creëren om te concurreren met IBM. McMillian, nieuw bij Cardiff Electric, waar Gordon werkt, eindigt met het volledig herstructureren van het bedrijf door middel van een reeks zelf gecreëerde juridische bindingen die hij op de Cardiff plaatst om hem in staat te stellen dit computerproject te maken. Het bedrijf werd uiteindelijk gestript en herbouwd met Joe, Gordon en een studiegenoot van het college, Cameron Howe (MacKenzie Davis), als de ziel van het bedrijf.

De show staat momenteel aan het begin van zijn tweede seizoen en voelt aan als een surrealistische versie van het eerste seizoen. Gordon bleef lang genoeg in Cardiff om te zien dat het kocht en beloond werd met een mooie beloning. Hij kreeg ook een cocaïnegewoonte omdat hij momenteel werkloos is, maar niet gestimuleerd. Joe vond een nieuwe vriendin, Sara Weller (Aleska Palladino) post-Cameron en lijkt grote plannen te bedenken, zelfs als hij in een mentale schaakpartij zit met de olierijke vader van Sara. En Cameron vertrok om een ​​softwareontwikkelingshuis te beginnen met de voormalige programmeurs van Cardiff en Gordon's vrouw Donna Clark (Kerry Bishe), die door de show de slimste persoon lijkt te zijn aan en uit de buurt van een computer.

Veel van het eerste seizoen ruilde te zwaar met Joe's mysterieuze achtergrondverhaal en voelde zich een beetje Gekke mannen -lite, maar op zijn best onderbrak de show die tropen. Cameron voortdurend bespot Joe's zelfverzekerde zelf, de even geëvenaard verstand in het huwelijk tussen Donna en Gordon en John Bossworth (Toby Huss), de voormalige Cardiff hoger-up die belandde in de gevangenis om Cameron te beschermen, onthulde zijn zachtere kant terwijl hij rustig omging met een scheiden. De show richt zich op Texaanse computernerds en weerhoudt de inzet te overdrijven, omdat de belangrijkste interesses van de show veel kleiner zijn. Het is om mensen te onderzoeken met een grote passie voor hun werk, in een poging om een ​​balans te vinden met mensen die een even grote passie delen.

Donna en Gordon's relatie draait om steun voor elkaar, zelfs als dat wordt uitgedaagd door zijn mentale inzinkingen en haar een kort moment van ontrouw. Hetzelfde geldt voor de platonische banden tussen Bossworth en Cameron, die hun gebrek aan respectieve huizen en nadat Bossworth Cameron had laten wonen in Cardiff; Cameron geeft de gunst terug aan de net uit de gevangenis en gescheiden Bossworth door hem een ​​ruimte aan te bieden bij Muiterij. En die connectie tussen die twee personages na een volledig seizoen met kleine hints wordt alleen expliciet gemaakt wanneer een brief die Bossworth aan haar schreef door een groep programmeurs wordt genomen en voorgelezen in een poging ze te bespotten. De show waardeert de relatie tussen personages, maar begrijpt ook de vele manieren waarop mensen buiten het bed of op de werkplek met elkaar kunnen verbinden.

In het tweede seizoen merkt Dana dat gebruikers van hun Tank-game met elkaar communiceren en vroeg ze zich af hoe ze deze functie kunnen omzetten in een een-op-een menselijke chat. Cameron was vreemd genoeg van het idee af, gezien het feit dat ze met de Cardiff-pc op een menslievender besturingssysteem had aangedrongen. Maar de show begrijpt op dit moment de waarde van dat soort mens-tot-mens communicatie. Dit zijn geen sociaal onhandige nerds, die alleen met schermen omgaan in een poging alle fysieke interacties te vermijden. Werkargumenten gebeuren face-to-face en frustraties over relaties worden met het oog op elkaar genomen; er is hier geen digitale kloof.