Volle maaneffecten op mensen: waarom we meer misdaden begaan tijdens dit maanevenement

$config[ads_kvadrat] not found

30/8 De Nieuwe maan: heling van de vrouwelijke energie

30/8 De Nieuwe maan: heling van de vrouwelijke energie
Anonim

Het is volle maan op 25 september.

Als er maanden voorbij zijn gegaan, zal dit gepaard gaan met een openbare discussie over hoe dit het menselijk gedrag beïnvloedt - claims van meer ziekenhuisopnames en arrestaties, tot gekke capriolen bij kinderen.

Geloofsovertuigingen in de gedragseffecten van de maan zijn niet nieuw en dateren uit de oudheid. Maar welk bewijs is er dat de maan invloed heeft op gedrag?

Als een criminoloog kijk ik naar bewijsmateriaal met betrekking tot arrestaties en gedrag in verband met criminele activiteiten.

De enige verklaring die ik kan zien die criminologie met maanfasen verbindt, gaat over de praktische aspecten van criminaliteit: wanneer het een volle maan is, is er meer licht.

Hoewel enigszins gedateerd, is een meta-analyse uit 1985 - een onderzoek naar de bevindingen van 37 gepubliceerde en ongepubliceerde studies - een van de meest significante onderzoeken naar maanfasen en dit te koppelen aan gedrag. De krant concludeert dat het niet deugdelijk is om te concluderen dat mensen zich - of minder - vreemd tussen de maanstanden gedragen. De auteurs schrijven:

Vermeende relaties tussen fasen van de maan en gedrag kunnen worden herleid tot ongepaste analyses … en een bereidheid om elke afwijking van het toeval te accepteren als bewijs van een maaneffect.

Twee recentere studies hebben gekeken naar verbanden tussen criminele activiteiten en fasen van de maan.

Een studie gepubliceerd in 2009 onderzocht meer dan 23.000 gevallen van zware aanvallen die plaatsvonden in Duitsland tussen 1999 en 2005. De auteurs vonden geen verband tussen de batterij en de verschillende maanfasen.

Een in 2016 gerapporteerd onderzoek was voorzichtig om onderscheid te maken tussen binnen- en buitencriminaliteit begaan in 13 staten van de VS en het District of Columbia in 2014.

De auteurs vonden geen verband tussen maanfasen en totale criminaliteit of kamercriminaliteit.

Maar zij vonden de intensiteit van het maanlicht een wezenlijk positief effect op criminele activiteiten buitenshuis. Naarmate de maanverlichting toenam, zagen ze een escalatie van criminele activiteiten.

Een verklaring voor deze bevinding is de zogeheten "belichtingshypothese" - wat suggereert dat criminelen genoeg licht hebben om hun handel te beïnvloeden, maar niet zozeer om hun kans op vrees te vergroten.

Het kan ook zijn dat er meer beweging is tijdens lichtere nachten, waardoor er een groter aantal slachtoffers is.

Waarom blijven sommige mensen vasthouden aan het geloof dat de maan crimineel of ander asociaal gedrag veroorzaakt? Het antwoord ligt het meest waarschijnlijk in de menselijke cognitie en onze neiging om ons te concentreren op datgene waarvan we verwachten of voorspellen dat het waar is.

Tijdens een verwachte maangebeurtenis - zoals een volledige of supermoon - verwachten we dat er een gedragsverandering zal plaatsvinden, dus we besteden meer aandacht wanneer we het zien. Op het gebied van cognitieve psychologie staat dit bekend als de voorkeur voor bevestiging.

De Super Blue Blood Moon is een echte uitbarsting voor artsen en verpleegkundigen - we verwachten dat er een gedragsverandering zal plaatsvinden, dus we zullen meer aandacht besteden als we het zien. Op het gebied van cognitieve psychologie staat dit bekend als de voorkeur voor bevestiging.

Maar er blijven nog andere vragen, waaronder waarom gedragseffecten inherent negatief moeten zijn? Zelfs als er een direct effect was, zijn verklaringen waarom de handelingen van vriendelijkheid en altruïsme tijdens maanfasen niet toenemen of afnemen opvallend afwezig.

Waarschijnlijk nemen we aan dat de folklore waar is en geloven dat we de weerwolf worden en niet de schapen.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op The Conversation door Wayne Petherick. Lees hier het originele artikel.

$config[ads_kvadrat] not found