Denk je dat telepathie surrealistisch is? Check Brain-to-Brain-communicatie in actie

Als onderzoeker moet ik zeggen: nu is het een heel erg leuk tijd om betrokken te zijn bij communicatie tussen hersenen onderling. Vanuit het comfort van je eigen antiseptische onderzoekslaboratorium kun je videogames spelen met mensen in andere miljarden onderzoeksfaciliteiten, woordspelletjes met elkaar spelen en vuurspatten van vreemd licht in elkaars schedels.

Deze technologieën zijn op dit moment nog in wording - beperkt, onhandig, foutgevoelig. Maar communicatie tussen brein-tot-brein gaat in onze levens vreemd genoeg raar worden. Als we de huidige experimenten van enkele tientallen jaren voorspellen, nou, er is echt geen idee waar het naartoe kan gaan. Stel je een toekomst voor waarin alles wat je denkt, ik kan doen, en omgekeerd.

De nieuwste aflevering in deze onderzoekslijn gebeurde onlangs aan de Universiteit van Washington, uitgevoerd door onderzoekers Rajesh Rao, Chantel Prat en hoofdauteur Andrea Stocco. In dit experiment werd een "respondent" aangesloten op een elektro-encefalografiemachine, die de elektrische activiteit van de hersenen registreert. Ondertussen was een "Inquirer" aangesloten op een transcraniële magnetische stimulatiemachine, die magnetische golven in de schedel van de persoon die hem draagt ​​vuurt.

Met behulp van deze opstelling krijgt de respondent een afbeelding van iets te zien. De Inquirer ziet vervolgens een lijst met mogelijke objecten waar de respondent naar kijkt, en een lijst met gerelateerde vragen die ze kunnen vragen om uit te zoeken welke het is. De Inquirer begint een van deze vragen te stellen door erop te klikken met een muis. Na het lezen van de vraag die de onderzoeker heeft verzonden, beschouwt de respondent twee LED-lampjes op zijn monitor die flitsen op verschillende frequenties, één voor "ja" en één voor "nee". De respondent beantwoordt de vraag door naar de juiste LED te staren.

De EEG op het hoofd van de respondent detecteert welk antwoord wordt opgenomen in de hersenen van de respondent en verzendt die informatie via internet naar de magnetische spoel gedragen door de onderzoeker. Als het antwoord "ja" is, is de respons gegenereerd door de magnetische spoel in het TMS sterk genoeg om de visuele cortex van de onderzoeker te stimuleren. Dit produceert kleine klodders licht in het visuele veld van de respondent, liefkozend bekend als fosfenen. Dus, als u de onderzoeker bent en u vraagt: "Heeft het object een tentakel snor en leeft het onder de grond?" En het lijkt plotseling alsof u zo hard op uw eigen oogballen drukt dat u raar, dansend licht ziet, dan weet u het antwoord is ja, en je weet dat het antwoord (hopelijk) Cthulhu is. Pret!

Er waren meerdere bedieningselementen inbegrepen, waar ik hier niet op in zal gaan duiken, maar het lijkt allemaal uit te checken. Tijdens verschillende onderzoeken waren respondenten in staat om het object 72 procent van de tijd nauwkeurig te raden, vergeleken met slechts 18 procent in controlerondes. En met een beetje oefening, kan het aantal juiste gissingen zelfs hoger zijn. Het is waarschijnlijk moeilijk om te wennen aan het zien van fosfenen in je gezichtsveld en te weten of je ze echt ziet of dat je per ongeluk een paar medicijnen hebt genomen voor het experiment. Krijg het volledige effect door hier een video te bekijken.

De studie bouwt voort op andere inspanningen op het gebied van communicatie tussen hersenen, hersenen en hersenen, inclusief eerder werk dat ook door Rao, Prat en Stocco is uitgevoerd. In hun vorige onderzoek zat een deelnemer, een 'ontvanger', met zijn hand op een bedieningspaneel en een TMS op zijn hoofd, en keek naar een videogame. Een andere deelnemer, de 'Afzender', zat in een andere kamer in een ander gebouw op ongeveer 800 meter afstand en droeg een EEG-dop. De afzender moest een stad verdedigen tegen piraten die raketten lanceerden en waarschijnlijk niet werden geknuffeld als kinderen - maar hij had geen toegang tot het fysieke bedieningspaneel. De enige manier om dit te doen, was na te denken over het op de juiste manier bewegen van zijn vingers, waardoor de ontvanger daadwerkelijk haar vingers zou bewegen en het spel zou spelen (hoewel met een lager slagingspercentage: ergens tussen 25 en 83 procent, afhankelijk van het paar individuen) spelen). Dus een beetje zoals remote desktop sharing, maar voor je hoofd.

Het idee met deze onderzoeken is vrij eenvoudig: het EEG registreert alleen elektrische activiteit. U kunt een programma schrijven om een ​​bepaald patroon te detecteren (zoals een specifieke frequentie van knipperlicht). Met dat als invoer, kunt u elke gewenste output aansturen, inclusief andere hardware (zoals het opkrikken van de output van een magnetische spoel die over de occipitale cortex is geplaatst). Hoewel ongeraffineerd, het is een principeprincipe met een enorm potentieel.

Zoveel potentieel, in feite, dat het een revolutie zou kunnen betekenen voor onze huidige communicatiemiddelen. Stel je voor dat je gewoon je draagbare cap en voila kunt vastmaken! Nooit meer sms'en tijdens het rijden. In feite geen sms'en meer. Periode.

De telecomsector verwacht overigens dat de omzet ongeveer driekwart van de omzet zal bedragen biljoen dollar in 2015, een cijfer dat je misschien als ongeveer het gehele bruto binnenlands product van het olierijke land Saoedi-Arabië erkent. Onnodig te zeggen dat veel aandeelhouders van fabrikanten en vervoerders van mobiele telefoons minder dan tevreden kunnen zijn over het vooruitzicht van draagbare telepathie-apparaten, tenzij zij degenen zijn die het apparaat besturen.

En hoe zit het met de apps? Als je gewoon rechtstreeks vanuit je brein een bericht kon opnemen en het op een openbaar forum kon plaatsen om al je contacten te lezen, zou het dan nodig zijn om in te loggen op Facebook of Twitter? We bieden al alle inhoud voor deze sites, dus zodra de technologie die ten grondslag ligt aan het genereren van inkomsten uit onze eigen gedachten verandert, is er misschien geen behoefte aan een van deze sociale-mediaplatformen in hun huidige versies. Het overbrengen van je gedachten - misschien zelfs herinneringen - naar de geest van andere mensen zou kunnen neerkomen op een ruwe versie van onsterfelijkheid.

Aan de andere kant is het slechts een kwestie van tijd totdat het dragen van een van deze caps u dwingende advertenties opent. Winst van brain-to-brain-communicatie zal onvermijdelijk zijn, omdat Amerika. Je doet je pet op om contact op te nemen met je vriend en begint opeens te dagdromen Call of Duty 17. Misschien moeten we gewoon teruggaan naar de telegraaf.

Toch zou het een coole technologie zijn. Je hoeft niet de tijd te nemen om je telefoon in te schakelen en een tekst op te stellen die, voor mensen zoals ik die een hoef voor de vingers hebben, arbeidsintensief en gevuld is met bewerkingen. In plaats daarvan zou je gewoon snel kunnen doen "Hé! Klop klop! Ik wilde u even laten weten dat we nu voorbladen op al onze TPS-rapporten plaatsen. "Het zou zijn alsof u uw hoofd in de hal in de hal stak, maar vanuit Spanje.

Of als uw gootsteen explodeert, kunt u gewoon verbinding maken met een lokale loodgieter, die daadwerkelijk alle noodreparatiewerkzaamheden door uw lichaam zal uitvoeren. Of u kunt contact opnemen met een paramedicus in het geval dat een geliefde onmiddellijk hulp nodig heeft. Of je kunt gewoon indruk op je vrienden maken en plotseling weten hoe je er ontzettend knap uit kunt zien met een hoge hoed terwijl je Chopin perfect op de piano bespeelt - totdat je onthult hoeveel je een professionele pianist hebt betaald om het op afstand te doen. Op dat moment is de grap op jou gericht.

Hoe dan ook, als Skynet (of Google) al onze communicatieve denkpatronen achterhaalt, zullen we allemaal mentale marionetten worden. En dat zal leuk zijn.Ik heb trouwens genoeg om voor mezelf te denken.