Waarom zoogdieren koos voor vacht over veren, volgens de biologie

Ervan uitgaande dat veren superieur zijn aan vacht wat betreft waterbescherming en isolatie, heb ik me altijd afgevraagd: waarom gingen zoogdieren op de pelsroute in plaats van veren te ontwikkelen? - Shane, Perth

Een van de belangrijkste kenmerken die zoogdieren onderscheiden van vogels en andere dieren, is dat zoogdieren haar of pels hebben en vogels veren hebben.

Zoogdieren evolueerden van de synapsiden (zoals de finback, Dimetrodon) tussen 320 en 315 miljoen jaar geleden, terwijl vogels ongeveer 150 miljoen jaar geleden evolueerden van theropod-dinosaurussen (zoals T.rex). Dus haar en veren evolueerden los van verschillende groepen dieren.

Hoewel elke groep dieren een verschillende mate van isolatie en waterdichtheid vereist, gebruiken de verschillende dieren ook haar en veren voor extra doeleinden - zoals het waarnemen van hun omgeving en het zoeken naar weergaven. Al deze rollen beïnvloeden samen de overlevingskansen van een dier en het vinden van een partner om zich met succes mee te vermenigvuldigen.

Zowel de vacht als de veren maken deel uit van het integumentary-systeem, geassocieerd met de externe bedekking van het lichaam.

Haar voor hittecontrole

Vaak associëren we haar of pels met isolatie. Schapenhaar, wol genoemd, staat bekend om zijn isoleervermogen en mensen hebben hele industrieën gebouwd op basis van hun eigenschappen.

Natuurlijk verschilt het aantal, het type en de kleur van het haar bij zoogdiersoorten en deze kenmerken zijn gebaseerd op de behoeften van het specifieke zoogdier.

Haren worden altijd geassocieerd met talgklieren (die talg produceren, een waterafstotende substantie) en sensorische receptoren.

De naakte molrat (Heterocephalus glaber), een blind ondergronds zoogdier, heeft een aantal verspreide haren (ondanks de naam) - het gebruikt deze om door geassocieerde sensorische receptoren te navigeren.

Olifanten lijken ook wezenloos haarloos; ze zijn echter bedekt met haar van verschillende lengten en dichtheden. Net als hun voorouders, de mammoeten, hebben moderne olifanten een grote verhouding van volume tot oppervlak. Dus in plaats van een isolator, maakt hedendaags olifantenhaar warmteverlies mogelijk en bevordert het de koeling.

Individuele haarlokken zijn verschillende kleuren. Het buitenste deel van de haarlokken is verantwoordelijk voor het algemene uiterlijk van het dier, en dus de algehele kleuring ervan. Het binnenste gedeelte van de haarstreng is verantwoordelijk voor isolatie.

De kleur van het haar of de vacht beïnvloedt het vermogen van het haar om zonnestraling en isolatie te reflecteren. Donker haar absorbeert meer stralingswarmte dan lichter haar. In de dorre zones van outback Australië, bijvoorbeeld, vermijdt de donkerdere euro (ook aangeduid als de gewone wallaroo, Macropus robustus) gedragswarmte door uit de zon te bewegen. De lichtgekleurde rode kangoeroe (Macropus rufus) brengt meer tijd door in open gebieden.

Haarkleur is dus belangrijk voor soorten die zich in de zon koesteren om zichzelf op te warmen en energie te besparen.

Haar voor verdediging

Zebra's (Equis soorten) hebben zwart en wit gestreept bont om insectenaanvallen te verminderen en bijtende vliegen te verwarren. Wetenschappers hebben ontdekt dat alle witte of alle donkergekleurde paardensoorten en verwante soorten gemakkelijker door vliegen worden gebeten dan gestreepte zebra's.

Haar kan ook een rol spelen bij de verdediging van soorten zoals stekelvarkens, echidna's en egels.Stekelvarkens hebben gemodificeerde haren die stekels worden genoemd, terwijl echidnas en egels holle stekels hebben, beide bedekt met een dikke laag keratine. De dieren hebben ook borstelharen, ondervacht en / of haar tussen hun stekels of stekels en op hun buik.

Egels rollen in een strakke bal en stellen hun ruggengraat bloot aan roofdieren. Op dezelfde manier kunnen echidna's in een bal krullen of zichzelf begraven en hun stekelige rug blootstellen als bescherming tegen roofdieren.

Soorten veren

Dus, hoe zit het met veren? Net zoals zoogdieren sensorische receptoren hebben die geassocieerd zijn met haren, hebben vogels sensorische receptoren geassocieerd met veren. Hiermee kunnen vogels objecten zoals bijtende vliegen en andere parasieten waarnemen.

Er zijn twee hoofdtypen veren: vaned veren en donsveren.

Vaned-veren hebben een rachis of schacht, met weerhaken aftakkingen en kleinere weerhaken die van de weerhaken vertakken. Donsveren hebben geen knikkers en zien er donzig uit.

Donsveren zijn verantwoordelijk voor isolatie, en zijn de veren die we gebruiken in onze doonas, terwijl vaned veren helpen bij het vliegen.

Bij sommige vogels produceren de knikkers op de vanve veren een poeder dat de waterdichtheid bevordert.

Vogels hebben ook een uropygiale klier aan de basis van hun staart. Het biedt wasachtige substanties om het gladstrijken en onderhouden van veren te bevorderen en biedt waarschijnlijk ook een extra waterdichtheid.

Er is nog een soort veer, die zeer gespecialiseerd is: de piloplume. Deze veren worden door mannen gebruikt om vrouwen te laten zien en een partner aan te trekken. Over het algemeen is dit de reden waarom mannelijke vogels vaak kleurrijker zijn dan vrouwelijke vogels.

Zoogdieren gebruiken verschillende methoden om te laten zien aan vrouwen en om partners aan te trekken. Herten vertonen kracht en behendigheid voor vrouwen via geweien, walvissen gebruiken lied, terwijl andere zoogdieren, zoals katten, geur gebruiken.

Het vinden van een partner is natuurlijk essentieel om de volgende generatie te produceren. En veren en vachten spelen een sleutelrol bij het zorgen dat dat gebeurt.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op The Conversation door Julie Old en Hayley Stannard. Lees hier het originele artikel