Deze Tinder-Swiping Biometric Love Robot weet wie je lichaam wil

Vroeger was het gemakkelijk te zeggen, terwijl je fladderende hart en vochtige handpalmen plaats maakten voor een blos van het hele lichaam, of je aangetrokken werd door een potentiële verliefdheid. Maar geconfronteerd met de gloed van een Tinder-scherm, is er meer tijd om onze fysieke impulsen te negeren, denken en overdenken. Onze inherente neurosen doen ons geen gunsten op het gebied van digitale romantiek, waar de nuances van het vinden van liefde worden gedestilleerd in een enkele keuze: rechts of links? Nicole He, de maker van de True Love Tinder Robot, vindt dat het tijd is om die beslissingen in de handen van machines te leggen. Robots trekken zich tenminste niet uit.

In haar werk bij het Interactive Telecommunications Program van NYU verlegt Hij de grenzen van onze relaties met computers en onderzoekt ze hoeveel we bereid zijn om ons leven in handen te geven. "Dat is iets wat we doen, of we er nu over nadenken of niet," vertelt ze omgekeerde, erop wijzend hoe snel we FitBits en FuelBands toelieten om ons te vertellen wat we met ons lichaam zouden moeten doen. Haar Tinder Robot doet in wezen hetzelfde, alleen het lijkt ons dit te vertellen wie we zouden het ook moeten doen. Toch is het gewoon een andere vorm van uitbestede persoonlijke gegevensanalyse. Waarom zouden we het anders behandelen?

Met behulp van een sensor die biometrische gegevens van de handpalmen van een gebruiker opneemt terwijl hij of zij potentiële Tinder-overeenkomsten bekijkt, neemt de Tinder-robot de last van vegen over, en legt het in de handen, nou ja, een mechanische hand die hij beschrijft als "griezelig". De sensor meet de galvanische huidreactie - dat wil zeggen, hoeveel zweet de selfie van uw potentiële partner uit uw hulpeloze handpalmen komt - en hiermee naar links of rechts veegt. Hoewel er niets aan uw eerste fysiologische reactie verandert, interpreteert u wat u moet doen do met je wellustige transpiratie (of het ontbreken daarvan) wordt de verantwoordelijkheid van de robot, niet de jouwe.

"Terwijl je op Tinder veegt, in plaats van te geven u die controle over het nemen van je eigen beslissingen, het idee is dat de robot je lichaam leest en weet beter dan jij of je naar links moet vegen of rechts moet vegen, "zegt hij. In zekere zin stelt haar project dat zowel mensen als robots computers zijn die dezelfde biometrische gegevens krijgen. De robots zijn in dit geval simpelweg beter in het analyseren dan wij.

Hoe we definiëren beter is echter geheel aan ons. Hoe ziet een perfect uitgevoerde analyse van biometrische gegevens eruit? Is het iets dat we niet kunnen doen zonder een geautomatiseerde kruk? Hoeveel vertrouwen moeten we hebben in onze fysiologische reacties in de eerste plaats? Ze heeft niet de antwoorden, maar Hij twijfelt niet aan onze nieuwsgierigheid, en overtreft onze aarzeling over algoritmisch geselecteerde geliefden - wat, als je erover nadenkt, is niet zo vreemd een concept - ons zal helpen ze in de nabije toekomst te vinden.

Haar ontwerp mist uiteraard andere cruciale biometrische inputs die traditioneel verband houden met aantrekking - ze heeft ook rekening gehouden met hartslag, pupilverwijding en gezichtsuitdrukking. De echte vraag is waarom we bereid zijn te vertrouwen op computers om ons lichaam beter te interpreteren dan onze hersenen dat kunnen. Ons vertrouwen in persoonlijke technologie is een trend waarvan zij denkt dat deze alleen maar zal doorgaan.

"Ik gok in twee jaar, dit zou geen interessant project zijn omdat het gewoon een soort van zou zijn normaal," Hij zegt. "Niet in deze enge vorm van de robothand, maar de tech toe te staan ​​gegevens van ons lichaam te lezen om dingen als deze te doen."