NASA bevestigt 1.284 nieuw ontdekte exoplaneten

Vóór dinsdag was NASA's Kepler Space Telescope gebruikt om officieel ongeveer duizend exoplaneten te identificeren die rond het bekende universum zweefden. Sinds de lancering in 2009 was Kepler een onmisbaar hulpmiddel bij het illustreren van de waanzinnige variëteit van werelden die het Melkwegstelsel doordringen.

In een aankondiging van een bom hebben NASA en een groep wetenschappers die met Kepler samenwerken, net de bevestiging aangekondigd van 1.284 nieuwe exoplaneten - meer dan het vorige nummer verdubbeld. Het is de meest unieke exoplaneetvinding tot nu toe - een schat aan nieuwe gegevens die een zegen zijn voor diegenen die geïnteresseerd zijn in het vinden van andere werelden die mogelijk bewoonbaar zijn.

Nog belangrijker is dat de nieuwe gegevens een cruciale stap voorwaarts zijn in het beantwoorden van de vraag of we alleen in het universum zijn. "We leven in een tijd waarin de mensheid deze vraag wetenschappelijk kan beantwoorden," vertelde Paul Hertz, divisiedirecteur astrofysica bij NASA, op dinsdag aan verslaggevers.

Deze nieuwe bevindingen zijn te danken aan een nieuw soort validatiemethode - ontwikkeld door Timothy Morton, een astronoom aan de Princeton University - die een nieuwe techniek gebruikt om automatisch een kans toe te wijzen dat een exoplaneetkandidaat echt een planeet is, gebaseerd op nieuwe statistische berekening. Eerdere technieken belemmeren exoplaneetonderzoek vanwege de tijd en middelen die nodig zijn om een ​​planeet te bevestigen of af te leiden als een vals positief, waarbij sprake is van radiosnelheidobservatie, beeldvorming met hoge resolutie en andere tests.

Een hele zak broodkruimels

Planet-kandidaten kunnen worden beschouwd als broodkruimels, "zei Morton. "Als je een paar grote kruimels op de grond laat vallen, kun je ze een voor een oppakken. Maar als je een hele zak kleine kruimels morst, heb je een bezem nodig. Deze statistische analyse is onze bezem."

Het resultaat is ongeveer 550 rotsachtige planeten met een vergelijkbare afmeting als de aarde. Negen van deze bevinden zich in de bewoonbare zones van hun ster (vaak aangeduid als de Goldilocks-zone) waar dingen precies goed zijn: oppervlaktetemperaturen zorgen er hoogstwaarschijnlijk voor dat vloeibaar water aan de oppervlakte kan bestaan, bijvoorbeeld. Die negen exoplaneten sluiten zich aan bij 21 anderen die deel uitmaken van de Goldilocks-planeten.

"Ze zeggen dat ze onze kippen niet moeten tellen voordat ze uitkomen, maar de cijfers van Tim laten ons toe precies dat te doen," vertelde Natalie Batalha, een Kepler-missieonderzoeker, verslaggevers. Ze verwijst naar het feit dat de techniek van Morton het veel gemakkelijker maakt om te bepalen of kandidaatobjecten - de eieren - in bonafide "uitkomen", bevestigde exoplaneten.

Astronomen vinden exoplaneten door Kepler en soms andere instrumenten te gebruiken om naar objecten te zoeken die voor sterren doorgaan en ervoor zorgen dat het sterrenlicht lichtjes dimt. Follow-upanalyse wordt gebruikt om te bepalen of die objecten inderdaad planten zijn, of dat ze in werkelijkheid valse positieven zijn die worden veroorzaakt door "bedriegers" - wat vaak kleinere sterren zijn die zich voordoen als planeten.

Alle vandaag bevestigde planeten werden aanvankelijk waargenomen tijdens de eerste Kepler-missie, die in de loop van vier jaar naar ongeveer 150.000 sterren keek. De Kepler Space Telescope zelf bevindt zich momenteel midden in de follow-up K2-missie.

"Voordat de Kepler-ruimtetelescoop werd gelanceerd, wisten we niet of exoplaneten zeldzaam of veel voorkomend waren in de melkweg," zei Herz. "Dankzij Kepler en de onderzoeksgemeenschap weten we nu dat er meer planeten dan sterren kunnen zijn."

De volgende stappen vergen meer tijd om de Goldilocks-planeten grondiger te bestuderen. De twee belangrijkste bronnen voor dit doel zijn de Transiterende Exoplanet Survey Satellite, die de taak heeft om bijna de hele lucht te onderzoeken en naar meer prachtige transits in 200.000 andere sterren te kijken; en de James Webb Space Telescope, die in staat is om specifieke sterrenstelsels en exoplaneten te volgen en het gefilterde sterrenlicht te meten om de atmosferische samenstelling van exoplaneten waar te nemen.

Dit laatste is cruciaal, omdat het uiteindelijke doel bij het bestuderen van exoplaneten - vooral de exemplaren van de Goudlokje - is om uit te zoeken of ze biosignature gassen bevatten die een indicatie zijn voor het leven aan de oppervlakte.

Zoals samengevat door Charlie Sobeck, de Kepler en K2-missieleider bij Ames, zijn deze inspanningen slechts het laatste in een "ontdekkingsboog die is gericht op het beantwoorden van de vraag naar buitenaards leven." De Kepler Space Telescope vertoont al tekenen van vertraging, en deze nieuwste bevindingen zijn een bemoedigend teken dat we nieuwere technologie effectiever kunnen gebruiken als het gaat om toekomstig exoplanetonderzoek.