Hoe 'Cotton Eye Joe' het 'Swiss Army Man' themalied werd

Sinds de première op Sundance in januari, Zwitsers leger man is grotendeels bekend als de film waarin Daniel Radcliffe een farting corpse speelt. En hoewel dat ongetwijfeld een nauwkeurig en belangrijk detail is, is het nauwelijks het enige transgressieve - en vreemd mooie - element van regisseurs Daniel Scheinert en Daniel Kwan's speelfilmdebuut.

Misschien zelfs radicaler dan een winderige co-lead in rigor mortis was de beslissing om de hele film te scoren op basis van misschien wel het meest irritante nummer aller tijden: "Cotton Eye Joe," de kwaadaardige earworm van de Zweedse nieuwigheids-elektronische band Rednex, een nietje voor slechte trouw DJ's en auditieve terroristen in de jaren '90.

"We waren bij de Sundance Labs en ik herinner me op een ochtend dat Dan Kwan naar me toekwam en zei, 'Hé, wat als de hele film net was gescoord door het slechtste nummer?'" Herinnerde Scheinert zich vrolijk tijdens een gesprek met omgekeerde in Manhattan op maandag. "En toen hadden we een debat over wat te gebruiken. We wilden een tijdje gebruiken: 'With Arms Wide Open' van Creed. We dachten, wat als dat het nummer is dat hij niet uit zijn hoofd kan krijgen? Het was dat en 'Cotton Eye Joe' dat we wogen."

Het was een strijd van opties die het waard zijn om te worden beschouwd als het absoluut slechtste nummer dat ooit in je hoofd is blijven steken, wat het lot is dat Hank is aangedaan, de wanhopige suïcidale man die vastzit op een onbewoond eiland, gespeeld door een zeer overtuigende Paul Dano. Maar de puur irritante factor van het lied van de Zweedse elektronische countryband won het winnen, en het werd geholpen door het feit dat "Cotton Eye Joe" een legitiem nummer is. afschuwelijk nummer - om redenen die buiten zijn hoge krijsende en schadelijke vioolriffs liggen.

"We hebben het onderzocht en het bleek dat 'Cotton Eye Joe' een oud volkslied is met mooie racistische teksten, 'zei Scheinert. "De eigenlijke tekst van 'Cotton Eye Joe' ging over hoe een zwarte man naar de stad komt en de vrouwen van mensen steelt. En niemand weet waar Cotton Eye Joe is behalve papa. Blijkbaar vermoordde de vader van de zanger Cotton Eye Joe omdat hij bij de moeder van de zanger had geslapen. '

In feite is de geschiedenis van "Cotton Eye Joe" duister, zoals het geval is met de meeste liedjes die voortkwamen uit de volks- en hymnale tradities van het Zuiden aan de vooroorlogse kant. De oorsprong ervan is onduidelijk, maar het is de afgelopen 200 jaar vele malen bedekt en aangescherpt, maar voor het grootste deel spaart Scheinert zijn oorspronkelijke geest: het lied was een racistisch deuntje dat vreselijke, racistische stereotypen over zwarte mensen gebruikt, die slaven waren in Amerika toen het oorspronkelijk werd geschreven.

Zwitsers leger man zeker is niet de context of de inhoud van het liedje onderschrijven. De componisten van de film, de band Manchester Orchestra, rekt zich uit en draait zich om en maakt het oude volkslied opnieuw tot iets moois, angstaanjagends, etherisch en vaak inspirerend; het is perfect voor een nummer dat bedoeld is om volledig in het hoofd van een eenzaam personage te worden gezongen. En het is allemaal zonder instrumenten gedaan.

En belangrijker nog, het gebruik van het lied, zelfs in al zijn getransformeerde schoonheid, is niet bedoeld als een soort ironische verklaring, of een zelfopgelegde creatieve uitdaging die op de een of andere manier is overwonnen. Zoals de regisseurs aangeven, past het gebruik van "Cotton Eye Joe" eigenlijk in een van de overkoepelende thema's van de film: herontdekking en terugwinning door recycling.

"De hele film neemt dingen die we haten en dingen die we weg willen gooien naar iets geweldigs," zei Kwan. "Vreselijke liedjes die in je hoofd blijven steken komen met een reden in je hoofd. Er zit iets aanstekelijks aan, en iets dat blijft hangen, en we wilden dat zowel in de muziek gebruiken als het afval waar ze rekwisieten van bouwen, of het feit dat de hele film scatologisch maar ook filosofisch is."

Zwitsers leger man treft theaters in New York en Los Angeles op vrijdag en breidt zich daarna landelijk uit.