Deze Amtrak Ridership-kaarten geven Data Vis een slechte naam

Weet je wat ik zou willen zien? Treinen. Snelle treinen. Treinen die mensen in twee uur van de snelweg af krijgen en van San Diego naar Sacramento. Treinen die een spookachtig, woos geluid maken terwijl ze op magnetische sporen naar het station glijden. Als dat niet lukt, ben ik een voorstander van treinen die automatisch kunnen remmen als ze in strakke bochten gevaar lopen om van de rails te springen.

Omdat ik wil dat treinen het goed doen - mensen niet doden, auto's overbodig maken, me brengen naar waar ik moet gaan met vliegtuigsnelheden - ben ik geneigd katoen te gebruiken om argumenten te trainen. Dit komt omdat ik een mens ben en ik heb het gevoel dat de meningen die ik al bezit de juiste zijn. Het versterken van mijn bestaande overtuigingen maakt klikken op internet een oefening in zelfvoldane zelfgenoegzaamheid.

Maar toen Think Progress vorige week in de nasleep van de ontsporing van Amtrak stapte om Congres te beschamen voor het skinflinting van de treinen, zat ik vast aan dit veronderstelde bewijs dat het Congres episch gezien Amerikaanse trainers heeft uitgehuwelijkt. Nogmaals: ik ben het eens met het uitgangspunt en de conclusie van dit argument! Het leven zou per saldo verbeteren als we zouden investeren in radartreintechnologie. Bij driehonderd retweets ben ik niet de enige die zich zo voelt. Dus waarom, voor de liefde van cartesiaanse coördinaten, liggen we hier met lijnen?

Het echte probleem met Amtrak, in twee grafieken: http://t.co/0XRy23Jckw pic.twitter.com/7qxBmaRK6h

- Judd Legum (@JuddLegum) 13 mei 2015

Eyeball deze grafieken. Kijk nog niet naar de cijfers - kijk maar eens naar de verhoudingen van die hellingen en lengte van lijnsegmenten. Wat is die sprong die we hebben gemaakt in 14 jaar daar, in ruiterschap. Hoeveel hoger is dat eind vierkant van de eerste. Tien keer hoger? Vijftien? Het is duidelijk dat de Amtrak-ridership is verdwenen van Joe Biden, af en toe een acrofobe, welgestelde hobos, en af ​​en toe afdaalde naar circusachtige proporties, de metro van Tokio, uptown 6 in de spits, achteraan auto's van Snowpiercer ridership. Van een spookloze trein zonder chauffeur naar een woon-werkverkeer in Mumbai. Dit is een feit dat er krankzinnig uitziet, en dat waarschijnlijk ook is, maar ga door en retweet zo snel mogelijk!

In feite is de winst meer in lijn met, wat, 50 procent, zoals de schaal van de Y-as verklaart. Het verschil tussen een winst van 50 procent en een schijnbaar 10-voudige (1.000 procent) winst is een overdrijving van ongeveer 20. Die zeven jaar lange kraterbaan bij federale financiering - dat is, wat, een 20 procent-afname geïllustreerd om eruit te zien als 80 procent of zo? Mensen gebruiken tekeningen om hoeveelheden te communiceren omdat ze grote, abstracte getallen in een schaal plaatsen die we kunnen interpreteren. Intuïtief is een aflopende lijn sneller logisch dan een reeks van achtcijferige cijfers of een lijst van jaar-op-jaarpercentagewijzigingen. De eenvoudige opname van een schuine lijn maakt het echter een echt geweldig bezorgsysteem voor onzin. En deze regels zijn onzin.

Hoe zouden niet-bullshit-lijnen eruitzien? Iemand die snel tekent met grafische software bood dit voorbeeld. Het beschrijft hetzelfde fenomeen, maar vertelt een ander verhaal. In deze versie zwaait de wereld niet op cataclysmische verschuivingen in geld en menselijk gedrag, maar op kleinere stappen en kleine details waarin nationale debatten een schaduwrijkere nuance kunnen aannemen.