Volkshuisvesting is het volgende strijdfront voor rookverboden

Een nieuwe regel, voorgesteld door het ministerie van Volkshuisvesting en Stedelijke Ontwikkeling, zou het voor inwoners illegaal maken om sigaretten te roken binnen 25 voet van openbare of gesubsidieerde wooneenheden, inclusief kantoor- en administratieve ruimten en bijgebouwen. Terwijl 228.000 van de volkshuisvestingseenheden al vrijwillig een rookverbod hebben ingesteld, zou de nieuwe wet het rokenverbod verplicht stellen in meer dan 700.000 nationale eenheden.

Regeringen op federaal, staats- en lokaal niveau zijn al verhuisd om roken te verbieden in openbare plaatsen, waaronder overheidsgebouwen, scholen en parken. Tachtig procent van de Amerikanen woont al in gebieden waar roken verboden is in particuliere gebouwen zoals bars en restaurants. Sommige steden en provincies zijn zelfs verhuisd om het roken in auto's waar minderjarigen aanwezig zijn en privé-woningen te verbieden.

HUD-secretaris Julian Castro bracht in een verklaring van november het voorgestelde verbod uit:

"We hebben de verantwoordelijkheid de bewoners van de openbare ruimte te beschermen tegen de schadelijke gevolgen van passief roken, met name ouderen en kinderen die lijden aan astma en andere luchtwegaandoeningen."

Het is redelijk om te zeggen dat we ver voorbij zijn aan het debat over het al dan niet schadelijk zijn van sigarettenrook. Zelfs als je niet gelooft dat de VS op de maan is geland of dat vliegtuigbrandstof kan smelten (of, voor klanten, gewoon verzwakken) stalen balken, de kans bestaat dat u zult erkennen dat sigarettenrook slecht is voor u en de mensen om u heen.De Surgeon General schat dat bijna een half miljoen Amerikanen elk jaar sterven als gevolg van tabaksrook, dat meer dan 16 miljoen mensen lijden aan een aan roken gerelateerde ziekte en dat de directe medische kosten van rookgerelateerde aandoeningen 130 miljard dollar per jaar bedragen.

Op het eerste gezicht lijkt het rookverbod een no-brainer. Ongeveer 8,7 miljoen Amerikanen leven in openbare of gesubsidieerde woningen, waaronder 3,3 miljoen minderjarigen. En hoewel het aantal rokers in de afgelopen drie decennia gestaag is gedaald, schat de CDC dat 17 procent van de volwassenen reguliere rokers zijn, ongeveer 26 procent van de volwassenen die onder de armoedegrens roken. Ze zijn natuurlijk de meerderheid van de mensen die in een volkshuisvesting wonen.

Toch is het voorgestelde verbod met enkele overtuigende argumenten ("Obama Loves Gangbangers") zeker ontvangen niet onder hen). Libertarian-minded Amerikanen geloven niet dat het de overheid is om persoonlijke gedragingen van nanny-burgers aan te pakken, want heeft de overheid het recht om mensen te vertellen wat ze niet in hun eigen huis kunnen doen? De meeste mensen erkennen dat roken schadelijk is, maar zoals het argument van de gladheidsfragmentatie is, als de overheid roken in openbare of gesubsidieerde huizen kan verbieden, wat moet dan andere in-house-verboden voorkomen?

Verder zijn de voorstanders van de burgerrechten bezorgd dat handhaving van het verbod harde gevolgen kan hebben voor mensen die al in vrijheid zijn. Volkshuisvesting bewoners zijn onevenredig vrouwen, minderheden, en bijna per definitie, arm. Regels die bewoners met een laag inkomen toestaan ​​om te worden uitgezet wegens niet-naleving - met name voor iets dat moeilijk te bewijzen is als roken - kunnen ertoe leiden dat de nieuwe regels worden gebruikt als een knuppel voor intimidatie door huurders of uiteindelijk uitzetting die eerder als onwettig werd beschouwd. Ga je echt arme mensen verslaafd aan nicotine naar de stoep gooien? Wil je ze boeten? Dit zijn geen onbelangrijke vragen.

Misschien wel het meest overtuigende argument is van ambtenaren van de huisvestingsautoriteit en advocaten zelf die de concept van roken. In de praktijk maken ze zich echter zorgen dat het nieuwe verplichte beleid niet veel zal doen om de tarieven voor roken in eenheden te verlagen, bijna onmogelijk te handhaven is en miljoenen extra administratiekosten en juridische kosten zal toevoegen aan reeds overbelaste budgetten. Ze wijzen op ineffectieve pogingen in staten zoals Florida, waar inwoners met een laag inkomen verplicht drugstests moeten indienen voor overheidssteun; het programma kost de staat miljoenen dollars (inclusief bijna $ 2 miljoen dollar aan honoraria ter verdediging van juridische uitdagingen).

Het is belangrijk om erop te wijzen dat, hoewel studies hebben aangetoond dat het roken door rokers het aantal rokers vermindert, het hoofddoel van het verbieden van roken in en rond openbare gebouwen of gesubsidieerde woningen in de eerste plaats is om de blootstelling aan passief roken te verminderen. Meer dan 50.000 niet-rokers sterven elk jaar als gevolg van blootstelling aan passief roken, en HUD schat dat roken in zijn eenheden het roken verbiedt, meer dan $ 50 miljoen per jaar zou kunnen besparen in rookgerelateerde schade en afgewend vuurverlies. Onderzoek toont aan dat zelfs de meest geavanceerde filtratiesystemen voor binnenlucht de passief gebruikte rook niet volledig verwijderen. Een verbod zou de vrijheden van rokers inperken. Het zou ook branden en astma bij kinderen voorkomen. Dus wiens vrijheden winnen hier?

In de meeste staten hebben verhuurders van particuliere verhuur al het wettelijke recht om roken op het terrein te verbieden. Theoretisch kan de overheid, wat betreft volledig openbare woningen, dezelfde eigenaar-huurdersrechten als particuliere eigenaren gelden. De wateren worden duisterder wanneer de overheid betalingen aan particuliere eigenaren subsidieert. Een verplicht rookverbod prevaleert boven het huiseigenaren keuze voor het beheren van hun eigendom.

Nu het zestig dagen durende venster voor openbare commentaren snel wordt gesloten, lijkt het erop dat er een goede kans bestaat dat de nieuwe HUD-vereisten ergens in de komende 18 maanden van kracht zullen worden. Een drang om het roken van sigaretten te elimineren is een nobele; we weten dat sigarettenrook gevaarlijk is voor de roker en iedereen om hen heen. Wanneer de nieuwe regels worden aangenomen, verwacht u echter een juridische strijd over de vraag of het stoppen met roken binnenshuis een zaak is van overheidsregulering of persoonlijke verantwoordelijkheid.