Crystal Pepsi pretendeert niet meer gezond te zijn

Lang geleden, ver in 1992, in een voorbode van bizarre voedseltrends, kwam er een unieke drank: Crystal Pepsi. Het was vers, het was anders en het belangrijkste was dat het duidelijk was.Het was ook van korte duur en verdwijnt volgend jaar uit de schappen.

Op woensdag maakte PepsiCo Inc. bekend dat het had gehoord wat de fans wilden en Crystal Pepsi zou terugbrengen naar de massa, verkocht voor een "beperkte tijd" in Canada vanaf 11 juli en in de Verenigde Staten op 8 augustus. Dit is niet de eerste keer dat PepsiCo Inc. heeft geprobeerd om nostalgie te verstoren; In december vorig jaar werd Crystal Pepsi twee dagen uit de jaren 90 verkocht.

Toen Crystal Pepsi voor het eerst werd uitgebracht met over-the-top fanfare, werd het vreemd geduwd als een product dat "niet alleen Pepsi zonder de kleur" was, met minder calorieën, geen cafeïne en "100 procent natuurlijke smaken." Op het eerste gezicht, Crystal Pepsi bijna Klonk als … een gezondheidsdrankje?

In een Crystal Pepsi-commercial die nooit in het hedendaagse met ironie verzadigde medialandschap zou vliegen, vulden ernstige beweringen als "Op dit moment, de natuur verzint betere dingen dan wetenschap" het scherm terwijl Van Halen's "Right Now" cooede "Op dit moment, hey, het is jouw morgen."

"Op dit moment voelt kunstmatig niet goed," adviseerde Pepsi sagely. "Op dit moment heeft alleen de natuur conserveringsmiddelen nodig." Op dit moment - Crystal Pepsi was in de jaren 90 de drank van de toekomst: interessanter dan water, minder in je gezicht dan frisdrank, meer futuristisch in zijn eenvoud dan al het andere voering kruidenier planken.

Crystal Pepsi sprong af van een grotere rage van jaren '90 -producten die de overstap maakten naar waterachtig worden zonder water te zijn. Mondspoelingen, afwasvloeistoffen en deodorants werden allemaal transparant. De sprankelende drank Duidelijk Canadese was snel hip aan het worden, Coca-Cola introduceerde Tab Clear, en zelfs Miller Brewing Company sprong op de trend met Miller Clear-bier. Deze producten maakten gebruik van een groeiende gevoeligheid bij consumenten die zich nu net zorgen begonnen te maken over gezondheids- en milieukwesties. Het redden van de planeet was erg in de trend. De duidelijkheid van een product, zo ging de gedachte uit, was een manier om pure intenties te communiceren met zijn doorzichtigheid: als je er doorheen kon kijken, kon er niets slechts in zitten, toch?

Maar zelfs toen riepen marketeers en onderzoekers bullshit.

"Mensen ervaren heldere stoffen als puur en natuurlijk en op de een of andere manier beter", vertelde Roger Blackwell, professor aan de Universiteit van Ohio De Los Angeles Times in 1993. "De waarneming is het begin van de realiteit, maar het is niet altijd de realiteit."

Tom Pirko, destijds president van het drankadviesbureau Bevmark, was wat botter in zijn analyse van de vraag waarom 'een ding' duidelijk was voor de New York Times in 1992: "Het gaat terug naar onze primitieve hersenen. Als het duidelijk is, drink je het. Als het bewolkt is, doe je het niet."

Dit heeft feitelijk een basis in de wetenschap. Sommige studies hebben geconcludeerd dat de eerste reactie van de hersenen is om donkere kleuren te interpreteren als een soort geestelijke sirene dat iets onveilig is om te eten. Kleur hindert ons oordeel over de intensiteit van de smaak en de algemene "aangenaamheid" van het voedsel. Mensen denken zelfs dat verschillende M & M's smaken licht anders, ook al is dat overduidelijk niet waar.

Maar we kunnen ook leren dat kleur geen groot probleem is. Je gaat nog steeds die brownie eten, ook al is het bruin. En de mensen van de jaren 90 realiseerden zich snel dat Crystal Pepsi niet eens zo gezond was. En veel mensen wilden gewoon iets drinken dat nog steeds smaakte - en eruitzag - zoals Pepsi.

Pepsi's reclamecampagne was ook een beetje verkeerd geïnformeerd. Marketingadviseur Calvin Hodock schrijft in zijn boek Waarom slimme bedrijven stomme dingen doen:

"Een ander probleem met de aandelenemissie was de niet-zo-subtiele insinuatie van Crystal Pepsi dat de vlaggenschip-cola er slechte dingen in had. De denigratie vertegenwoordigde een ernstig geval van wanpraktijken van het merk. Waarom zou je het vlaggenschipmerk Pepsi in een 'no-win-situatie' willen stoppen door te suggereren dat Crystal misschien een beter alternatief is?"

Crystal Pepsi heeft het niet meer dan een jaar achter de rug en de consumenten dronken niet echt de 'save-the-planet' drank die ze wilden hebben (maar hey, ze misten onbewust de mogelijk kanker veroorzakende karamelkleur die PepsiCo Inc. pas begon te nemen afgelopen jaar).

Dat brengt ons naar 2016, waar Crystal Pepsi een knipoog naar een meer onschuldige tijd is. Hedendaagse Crystal Pepsi-drinkers snuiven naar de ironie en nostalgie, zich er volledig van bewust dat het geen gezondheidsvoordelen heeft. Tenminste deze keer is er geen valse voorwendsel over wat je drinkt.