Zoekmachines Maak het moeilijk om te weten wat je weet

Het internet, geen apps of digitale kompassen, plaatst de 'smart' in 'smartphone'. Maar ze plaatsen niet noodzakelijk de 'smart' in 'smart person'. Nu Google zoekt, zet elke menselijke Booleaanse bewerking weg van een antwoord, we verliezen collectief ons vermogen om onze eigen intelligentie te beoordelen. In een reeks online experimenten geloven een team van onderzoekers van de Yale University dat ze bewijs hebben gevonden dat internet onze intellectuele zelfperceptie opblaast.

Overigens ondersteunt anekdotisch bewijs deze conclusie.

Om hun conclusie te trekken (en hun vermoedens te bevestigen), hebben de auteurs van het onderzoek bijna 200 mensen gevraagd om een ​​fenomeen uit te leggen in wetenschap, het weer en de menselijke gezondheid. Sommige van de proefpersonen hadden toegang tot internet om het antwoord op een specifieke vraag op te zoeken, zoals 'Hoe werkt een rits?' En vervolgens moest hij vragen beantwoorden in niet-gerelateerde domeinen. Alle antwoorden waren beoordeeld op kwaliteit en degenen die toegang tot internet hadden, beoordeelden hun antwoorden als beter geïnformeerd over de hele linie. Dat waren ze niet. "Wanneer mensen echt op zichzelf zijn, kunnen ze heel onnauwkeurig zijn over hoeveel ze weten en hoe afhankelijk ze zijn op internet,"

Zoals de onderzoekers uitleggen in de Journal of Experimental Psychology:

Zoeken naar antwoorden online leidt tot een illusie dat extern toegankelijke informatie wordt samengevoegd met kennis "in het hoofd" (Experiment 1a en b). Dit geldt ook wanneer tijd, inhoud en zoekautonomie tijdens de taak wordt gecontroleerd (experiment 1c). Verder hebben deelnemers die internet hebben gebruikt voor toegang tot verklaringen waarvan wordt verwacht dat ze een verhoogde hersenactiviteit hebben gemeten als MRI, overeenkomend met verklaringen van hogere kwaliteit, terwijl ze niet-gerelateerde vragen beantwoorden (experiment 2a). Dit effect wordt niet aangedreven door een verkeerde interpretatie van de afhankelijke maat (Experiment 2b) of algemene overmoed (Experiment 3) en wordt aangestuurd door het ondervragen van internetzoekmachines (Experiment 4a-c).

In veel opzichten behandelt onze geest het internet als een transactieve geheugenpartner, waardoor de reikwijdte van kennis waartoe we toegang hebben wordt verruimd. De resultaten van deze experimenten suggereren dat het zoeken op internet een systematische mislukking kan veroorzaken om te herkennen in hoeverre we op uitbestede kennis vertrouwen. Zoeken naar verklaringen op internet blaast zelfgerelateerde kennis op in niet-gerelateerde domeinen.

Fisher maakt zich zorgen dat een opgeblazen intellectueel ego gevaarlijk kan zijn. Dat is een eerlijke zorg (zie: Vizzini's intellectueel giftige nalatigheid, voeg hier een politieke kandidaat van jouw keuze in). Maar als er altijd een smartphone beschikbaar is, googelt iets eenvoudigweg op dat moment worden een deel van het denkproces van een persoon? Onze hersenen bevatten misschien niet de informatie die we denken dat het doet, maar de toekomst wordt vormgegeven als een grote wifi-hotspot. Ja, we zijn verwaand als we kunnen uitleggen hoe een rits werkt, maar als we het op internet kunnen opzoeken, hebben we ook gelijk.