Academics Call to End Inclusief ras in genetisch onderzoek

Race mag geen rol spelen in onderzoek naar menselijke genetica, professoren en onderzoekers debatteren in een brief die deze week is gepubliceerd in Wetenschap. Terwijl bepaalde sociale wetenschappers en genetici dit pleidooi hebben gehouden sinds het menselijk genoom in de jaren 2000 werd bepaald, waren de werkelijke resultaten minimaal. Taal is belangrijk, beweren de auteurs, en het gebruik van het woord 'ras' in een wetenschappelijke context blijft schadelijk voor iedereen.

De brief was geschreven door Michael Yudell, Dorothy Roberts, Rob DeSalle en Sarah Tishkoff. Yudell is een professor aan de School of Public Health van de Drexel University, terwijl DeSalle de belangrijkste onderzoeker is van het SICG Genomics Lab van het American Museum of Natural History. Roberts en Tishkoff zijn professoren aan de Universiteit van Pennsylvania; Roberts is een professor in rechten en sociologie, terwijl Tishkoff de genetica en biologie doceert.

Zij schrijven:

"Hoewel inconsistente definitie en gebruik een hoofdprobleem is geweest met het raceconcept, is het historisch gezien gebruikt als een taxonomische indeling op basis van gemeenschappelijke erfelijke eigenschappen (zoals huidskleur) om de relatie tussen onze voorouders en onze genen te verduidelijken. … "Wij geloven dat het gebruik van biologische concepten van ras in menselijk genetisch onderzoek - zo betwist en zo verward in verwarring - op zijn best problematisch en in het slechtste geval schadelijk is. Het is tijd voor biologen om een ​​betere manier te vinden."

Uit de menselijke genetica racen http://t.co/Bgth8mVLhE @sciencemagazine goed gedaan; @Nicholas_Wade moet pic.twitter.com/FAxdeO9yNr lezen

- Eric Topol (@EricTopol) 4 februari 2016

De socioloog W.E.B Du Bois was de eerste om te betogen dat het concept van ras geen wetenschappelijke categorie was. Aan het begin van de 20e eeuw synthetiseerde Du Bois antropologische en wetenschappelijke literatuur en concludeerde dat de race sociaal geconstrueerd was. Een eeuw later zitten biologische wetenschappers vast in een paradox waar sommigen nog steeds als een proxy gebruiken bij het bespreken van genetische diversiteit. De auteurs van de brief aan Wetenschap geloven dat ras wordt gebruikt als "een hulpmiddel om de menselijke genetische diversiteit te verhelderen", maar dat het een "slecht gedefinieerde marker van die diversiteit en een onnauwkeurige proxy voor de relatie tussen afkomst en genetica." Met andere woorden, het is lukrake wetenschap.

Ras is niet hetzelfde als voorouders, noch is het biologisch. Wat het is, betoogt genetica professor Michael White in Pacific Standard, is een sociaal geconstrueerde categorie. "Menselijke rassen zijn geen natuurlijke genetische groepen", schrijft White. "Genen weerspiegelen zeker aardrijkskunde, maar in tegenstelling tot geografie, vallen menselijke genetische verschillen niet langs natuurlijke grenzen die races zouden kunnen definiëren."

Het grote gevaar hier, wanneer het ras met genen wordt verward, is het bestendigen van het idee dat raciale aannames kunnen dienen als biologische gidsen. Afgezien van het grotere, inherente racisme hier, kan deze houding leiden tot een verkeerde diagnose. Cystic fibrosis is bijvoorbeeld nog steeds ondergediagnosticeerd in populaties van Afrikaanse afkomst omdat het jarenlang werd beschouwd als een "witte" ziekte.

In de brief roept het team van academici de Amerikaanse National Academies of Sciences, Engineering en Medicine op om een ​​panel van experts bijeen te roepen over hoe het beste, als een academische gemeenschap, voorbij kan gaan aan het gebruik van het woord 'race' in het laboratorium en klinisch onderzoek. Zoals het er nu voorstaat, is het gebruik van 'ras' in de harde wetenschappen slechts een proxy voor afkomst of sociaaleconomische status. Dit is ethisch dubieus en wetenschappelijk gemakkelijk. We kunnen het beter doen.