Is het ok om de prestaties te fetiseren?

Toen mijn verloofde afstudeerde aan de medische faculteit gebeurde er een paar dingen: ze kreeg een dwaze hoed, mijn Joodse grootmoeder ademde opgelucht (we kregen er een!) En ik reageerde op een manier die ik niet had verwacht, door een nogal grafische benadering te maken. Ik maak er een gewoonte van om door mijn neus te ademen, en daarom gaf deze reflexieve fetisjisering me een pauze. Ik probeerde de prestaties van mijn partner te seksualiseren nog voor ze uit de jurk kwam, wat goed aanvoelde als een erkenning van haar door AMA verleende autoriteit, maar ook dat het op de een of andere manier haar harde werk devalueerde door het op een agressieve porno-achtige context te plaatsen.

Leuk vinden of niet, ik neem sociale en professionele valuta en ruil het in een een-op-een-tarief voor seksuele valuta. Ik ben nauwelijks alleen. Ik ken veel mannen zoals deze, mannen die ik 'diplomasexuelen' noem. En het blijkt dat we vrijwel alles kunnen objectiveren, zelfs het hoger onderwijs. Beschouw het als een superkracht. Beschouw het als een persoonlijkheidsfout. Hoe dan ook, het lijkt mij de moeite waard om te overwegen.

Laten we de gemakkelijke dingen uit de weg ruimen. Ik voel me aangetrokken tot mijn verloofde omdat ik haar aantrekkelijk vind. Ik zou haar aantrekkelijk vinden als ze in een HoJo's van lakens wisselde, maar ik zou haar niet als intimiderend vinden. En ze is een beetje intimiderend. Ze is veel meer bezeten van zichzelf dan ik en ze heeft toestemming van de staat New York om mensen te knippen als ze dat nodig acht. Het enige ding (doctordom) is echt een product van de ander (zelfbeheersing), een uitloper van wie ze is. Het is in wezen een bewijs van concept voor haar persoonlijkheid.

Haar M.D. is ook een bijna universeel geaccepteerd teken van succes, dat voor mij om alle verkeerde redenen aantrekkelijk is. Met een dokter trouwen is net als met een model trouwen, omdat er een stuk papier is dat bewijst dat deze vrouw op een bepaald niveau aantrekkelijk is. Bewijs ontkracht de noodzaak van persoonlijke veroordeling. Ik voel me niet verplicht om te beweren dat ze geweldig is omdat bewijsstuk A in een leren map zit. Snobbery is - als er niets anders is - een geweldige kortere weg.

Maar een arts trouwen is ook heel anders dan met een model trouwen. Het diploma van mijn verloofde biedt het bewijs dat het niet alleen een seksding is. Maar het doet het niet echt. Het biedt een misleidend argument voor de geldigheid van een relatie die totaal onzin kan zijn. Is die fatsoenlijkheid sexy? Het is zo. Als je je ouders niet boos maakt, is het het beste om ze super blij te maken. "We hebben het gehaald" is bijna net zo goed als "Who cares what they think." Bijna.

Maar het meest interessante aan diplomasexualiteit is het ontbreken van parallellisme. Vrouwen hebben de opdracht gekregen om voor altijd met artsen te trouwen - ik weet dat mijn verloofde dat was - maar dat advies was praktisch, aseksueel, berekenend en fundamenteel vernederend. Mannelijke artsen worden, in de populaire cultuur, afgeschilderd als vaste verdieners en bolwerken van mannelijkheid - uw basiswinnaars. Vrouwelijke artsen worden geportretteerd als seksobjecten in de stijl van Meredith of porno-archetypen. Waarschijnlijk reageerde ik op dit laatste beeld - de vrouw met de witte laag die haar bril afhaalde en de stethoscoop weggooide - toen mijn verloofde afstudeerde.

Maar voordat we de hele zaak onder "O" indienen voor objectivering, is het de moeite waard om op te merken dat er een goede reden is voor vrouwelijke doktoren om pornografisch te trouwen: het idee dat er een diep reservoir van seksualiteit verborgen zit onder de professionele buitenkant van vrouwen. Voeg toe aan het idee - en het krachtige idee om toegang te krijgen tot die wateren - het feit dat artsen een intieme toegang hebben tot hun patiënten en je hebt BDSM vermomd als cliché, smakelijk rollenspel. Diplomasexuality is, op een bepaald niveau, over het vieren van verdiende kracht, terwijl we erkennen dat prestatie niets verandert aan onze fundamentele aard.

De meeste mannen zullen nooit weten of de vrouw in de witte jas zich tot hen aangetrokken voelt omdat de vrouw in de witte jas professioneel zal zijn. Ik zal het weten, want zij zal ook mijn vrouw zijn. Wat is daar zo belangrijk aan? De kans om langs de gevel te kijken, denk ik.

Mijn diplomasexuality is niet bevorderlijk voor de prestaties van mijn verloofde, omdat het niet kan. Haar prestatie is haar prestatie. Tautologieën komen te hulp. Wat het bezorgt, is de helderheid van mijn felicitaties. Het geeft me een aandeel in haar succes dat niets te maken heeft met haar geluk. Dat gezegd hebbende, ze is gelukkig en ziet er geweldig uit in een witte jas. Ze ziet eruit als de echte deal, wat goed is, want dat is precies wat ze is.