New Horizons: NASA Probe bereidt zich voor op ontmoeting met Mysterious "Ultima Thule"

NASA's niet-geschroefde New Horizons-sonde vloog voorbij Pluto, het belangrijkste doelwit, in 2015, maar haar missie is nog lang niet voorbij. Binnenkort gaat het verder door de Kuipergordel en net na middernacht op 1 januari 2019, zal New Horizons een flyby uitvoeren van Ultima Thule. De naam klinkt misschien als een drakenwerk uit Skyrim of de naam van een vriendelijk Noorse herbergier, maar het is eigenlijk de gangbare naam van Kuiper Belt-object KBO 2014 MU69, dat zweeft in de ruimte voorbij de randen van ons zonnestelsel. Het is een klasse objecten waarvan wordt aangenomen dat het kosmische overblijfselen zijn uit de vroege tijden van planetaire vorming miljarden jaren geleden.

In een live NASA Science Chat op woensdag vertelden drie van de beste New Horizons-teamleden het plan voor de flyby 2019, die op een miljard mijl voorbij Pluto de meest verre planetaire vlucht in de menselijke geschiedenis zal zijn. Gezien dit feit is de naam van de KBO 2014 MU69 met name toepasselijk, omdat Ultima Thule een middeleeuwse uitdrukking is die "voorbij de bekende wereld" betekent. Maar New Horizons zal het een deel van onze bekende wereld maken.

"We gaan er zo dichtbij inzoomen, beeld het in, ontdek waar het van gemaakt is, ontdek of het manen of ringen heeft, en nog veel meer," vertelde Alan Stern, de hoofdonderzoeker van New Horizons.

Wat we wel weten over Ultima Thule is dat het ongeveer 23 mijl breed is en ongeveer 10 keer zo groot als een gemiddelde komeet. We kennen ook het traject, waardoor het de perfecte kandidaat is voor het secundaire missiedoel van New Horizons.

Ondanks zijn status als een secundaire missie, neemt de fly-fly Ultima Thule behoorlijk wat voorbereidingen. Toen het op aarde gebaseerde team de sonde in juni weer wakker maakte, deden ze systeemcontroles en voerden systeemupdates uit ter ondersteuning van de flyby, Alice Bowman, de manager van de missie van de New Horizons-missie, vertelde kijkers op woensdag.

"In augustus hebben we het ruimteschip overgezet naar een modus waarin we foto's konden maken, dus we nemen nu foto's van Ultima Thule," zei Bowman. "We noemen deze optische navigatiemetingen, en we gebruiken deze om het object te richten." De onderstaande afbeelding is een voorbeeld van een dergelijke optische navigatiemeting.

Door het volgen van Ultima Thule, dat pas in 2014 werd ontdekt, hebben wetenschappers het kunnen identificeren als een klassiek Kuiper Belt-object, wat betekent dat het waarschijnlijk een van de oudste objecten in ons zonnestelsel is. Maar omdat het een slecht begrepen object is, moeten wetenschappers het blijven volgen om er zeker van te zijn dat het beweegt zoals ze verwachten.

Onderzoekers moeten precies weten waar Ultima Thule is om zo dichtbij te komen als ze willen. Het New Horizons-team is van plan om met de New Horizons-sonde 2200 mijlen van Ultima Thule te vliegen, veel dichterbij dan de 7800 kilometer die het in 2015 van Pluto scheidde. Het belangrijkste is echter dat we heel weinig weten over Ultima Thule, en deze flyby zal ons enkele van de eerste feiten over het oude object geven.

"Dit heeft alle elementen van een ongelooflijke reeks ontdekkingen die er zijn net buiten ons bereik op dit moment, maar zal binnenkort in zicht komen, "vertelde Jim Green, NASA's hoofdwetenschapper, aan kijkers op woensdag. 'We weten dat we eerst in januari zullen vliegen, dat is een gegeven. Het heeft de opwinding van wat gaan we zien? ”

Helaas duurt het een hele tijd voordat we ontdekken wat New Horizons ziet. Wanneer de sonde zijn epische flyby uitvoert, zal hij zijn gegevens terug naar de aarde zenden, maar met het ruimtevaartuig dat een signaal met een laag vermogen over meer dan 4 miljard mijl zendt, zullen de gegevens ongeveer een jaar de aarde niet bereiken. Het is echter zeker het wachten waard om een ​​glimp op te vangen van een object dat misschien nog ouder is dan de aarde.