Monogamie moet misschien niet de standaard zijn, zegt Research

Monogamie is moeilijk te onderhouden. Natuurlijk, het is gemakkelijk genoeg op momenten dat je leven verstoken is van verleiding. Maar tenzij u en uw partner geïsoleerd in een huisje in het bos leven, zijn er geen garanties dat een aantrekkelijke "andere" niet zal verschijnen - om u weg te lokken en de heiligheid van uw relatie uit te dagen.

"Oh nee," denk je. "Niet ik. Ik ben dol op mijn partner. Dingen zijn nog steeds zo vers. En ik heb zoveel te verliezen als ik zou afdwalen. '

Ja natuurlijk. Maar onderzoek maakt duidelijk dat onze beste bedoelingen vaak waardeloos zijn in het gezicht van een meeslepende, en mogelijk onverwachte aantrekkingskracht tot een andere persoon - iemand die de intentie heeft om met ons in contact te komen. Degenen die melden dat ze een buitenechtelijke relatie hebben gehad, zeggen dat het met een goede vriend, collega of langdurige kennis was; deze hebben de neiging niet willekeurig vreemden te zijn.

Wat meer is, een daad van ontrouw wordt vaak begrepen als de "dealbreaker" in relaties. En slechts weinigen verafschuwen meer dan degenen waarvan bekend is dat ze "vals gespeeld hebben." Films, liederen en literatuur staan ​​vol met verhalen over de afschuwelijke vergelding die men te danken heeft aan degenen die afdwalen.

Desondanks laten onderzoeken zien dat de meeste mensen in het verleden wel eens een vorm van ontrouw hebben gepleegd of de ontrouw van een partner hebben ervaren.

De vraag rijst dan: is het tijd om monogamie als een standaard te nemen of te heroverwegen?

Optimistische verwachtingen

Onderzoek toont aan dat de meeste mensen verwachten dat romantische en seksuele exclusiviteit al heel vroeg in hun relaties aanwezig zijn en dat ze ontrouw aanklagen.

Interviews met jonggehuwden in de Verenigde Staten duiden erop dat veel mensen verwachten dat zij en hun partner monogaam zullen blijven, ondanks het feit dat ze hebben toegegeven dat ze al een aantal buitenechtelijke gedachten en gedragingen hebben ervaren, zoals flirten met een ander of een gevoel van opwinding in de aanwezigheid van een ander.

Alle geïndustrialiseerde landen, zelfs degenen die beweren meer tolerante overtuigingen te hebben rond het belang van exclusiviteit, melden dat monogamie het dominante patroon is in hun samenlevingen.

Ondanks de sterke algemene afkeuring van ontrouw, en ondanks optimistische verwachtingen, tonen onderzoeken aan dat ontrouw jaar na jaar de belangrijkste oorzaak blijft van verbrokkeling van relaties en echtscheidingen (http://doi.org/10.1177/0192513X12439692).

Nu, als je rekening houdt met de nood, wantrouwen en onenigheid die ontrouw veroorzaakt voor die relaties die het niet vernietigt, begin je het gewicht van de gevolgen ervan te begrijpen.

Fantaserend over een beroemdheidsliefhebber?

Is monogamie redelijk? Kunnen we ooit de onwaarschijnlijkheid van een heel leven (ook bekend als vele jaren) verzoenen met een partner zonder ooit tot een ander aangetrokken te worden?

Kunnen we toegeven dat onze partners te allen tijde niet aan al onze behoeften kunnen voldoen? Dat we aantrekking tot een ander zouden kunnen ervaren zonder een volledige overgave van onze rechten op een liefdevolle en respectvolle relatie of een wens om ons leven te verlaten om met de ander te racen?

Deze vragen zijn aangrijpender in het licht van onderzoek waaruit blijkt dat intieme relaties in de loop van de tijd minder lonend worden, zelfs als onze verwachtingen van wat ze moeten leveren gestaag toenemen.

In de meeste westerse landen is het geloof in het belang van monogamie sterk, maar relatief weinig mensen bespreken met hun partner echt wat monogamie moet inhouden.

Is online flirten met een ex die je nooit meer zult zien "vals spelen?" Is fantaseren over een beroemdheidsliefhebber niet waar voor je One True Love?

Jaloezie en achterdocht zijn de hulpmiddelen

Een reeks onderzoeken door psycholoog Ashley Thompson maakt duidelijk dat we in het bijzonder inconsistent zijn in de monogamistandaarden die we voor onszelf houden, dan die we hebben voor onze partners. We zijn bijvoorbeeld veel milder en toleranter in het uitleggen van ons eigen gedrag dan van onze partner.

Degenen die alternatieve benaderingen onderschrijven - zoals "consensuele niet-monogamie" die romantische relaties of seksuele relaties mogelijk maakt buiten de primaire relatie, met toestemming van de partner - betogen dat monogame relaties veel minder stabiel zijn omdat mensen jaloersheid, controle en wantrouwen gebruiken als hulpmiddelen om houd hun partners vast aan deze moeilijke standaard.

Personen die zogenaamd monogame relaties hebben, zijn ook minder geneigd om veilige seks te beoefenen als ze vals spelen (waardoor de gezondheid van hun primaire partner in gevaar komt) dan degenen in consensuele niet-monogame relaties. En er ontstaan ​​vragen over of je echt "monogamie" beoefent als je exclusief bent, maar in relatie na relatie na relatie - dat wil zeggen, voor degenen die primaire partners veranderen na slechts een paar jaar.

Herschrijven van het sprookje

Om dealbreakers in iemands relatie te bespreken, is het van essentieel belang dat een paar definieert wat een verraad, schending van vertrouwen of daad van oneerlijkheid is.

Als een paar van te voren kan plannen of een van beide of beide partners op een bepaald moment een intiem moment met een andere persoon kunnen hebben, kan dit de flexibiliteit, tolerantie en vergevingsgezindheid versterken die nodig is om aan te passen als dat gebeurt.

Het hangt natuurlijk allemaal af van de omstandigheden, maar als we accepteren dat een ander iets kan aanbieden dat wij of onze partners nodig hebben, kunnen koppels beter gepositioneerd zijn om verder te gaan en zich aan te passen of te onderhandelen als dat nodig is, zonder een volledige en onomkeerbare relatie-uitroeiing.

Dit is de sleutel: als we onszelf kunnen toegeven dat een vluchtige aantrekking, of een meer betekenisvolle connectie, met een andere partner onze primaire relatie niet onherstelbaar zal schaden - en misschien zelfs aanvullen - dan zouden onze relaties langer en beter kunnen overleven.

Een nieuw gezichtspunt vereist de bereidheid om het sprookje te vervangen - een (vaak gekoesterde) overtuiging dat één persoon voor altijd aan al je emotionele, romantische en seksuele behoeften kan voldoen.

De lunch is in orde, aanraking is uit

Het is onwaarschijnlijk dat dit voor de meesten van ons gemakkelijk zal zijn. Het idee dat een partner wordt afgeleid door een ander kan in de meest getalenteerde en zelfverzekerde paniek veroorzaken. Maar vasthouden aan een redelijk onredelijke standaard (levenslange exclusiviteit of anders!) Kan in feite de mogelijkheid van geheimhouding en verraad herbergen.

De nadruk in relaties moet altijd liggen op openheid, zorgzaamheid en wederzijdse instemming.

Dit wil niet zeggen dat jij of je partner uiteindelijk op een of andere manier intiem met een ander in contact zal komen ondanks het feit dat je een nieuw standpunt over exclusiviteit hebt ingenomen. Het betekent ook niet dat je het erover eens moet zijn dat "alles goed gaat", dat je relatie een open relatie wordt in de breedste zin van het woord, of dat iemand in je privésfeer kan komen.

Het is verstandig om een ​​aantal richtlijnen te bespreken met je partner - over wie of wat voor soort persoon kan worden uitgenodigd om op dat gebied te kijken, voor een moment of langer, en wat misschien acceptabele manieren zijn om contact te maken met een andere persoon (bijvoorbeeld lunch is oke, aanraken is uit), mocht de behoefte of behoefte zich voordoen.

Als je ook bediscussieert hoe je er het beste over kunt praten, kan deze aanpak veel betekenen voor het waarheidsgetrouw, transparant en vertrouwelijk houden van je relatie - waardoor de noodzaak van een dealbreaker veel minder relevant wordt.

Dit artikel werd oorspronkelijk gepubliceerd op The Conversation door Lucia O'Sullivan, hoogleraar psychologie, University of New Brunswick. Lees hier het originele artikel.