Dr. Ford Might Be a Bad Guy Doet zich voor als een goede kerel op 'Westworld'

Zoals Westworld daagt kijkers 'empathieën en langgeleden overtuigingen uit over wat het betekent om in leven te zijn, het karakter van Anthony Hopkins, Dr. John Ford, heeft een bijzonder intrigerende vraag gesteld: probeert hij een nieuw soort moraliteit te vinden, of is hij gewoon gek? ?

In sommige scènes toont hij tederheid ten opzichte van de robotgastheren van Westworld, terwijl hij in andere zijn karakters - en het publiek - eraan herinnert dat deze creaties "niet echt" zijn, waardoor ze geen opwinding meer koesteren over de mogelijkheden die zijn eigen uitvindingen bieden. Zoals veel van de personages op de show, heeft hij het op beide manieren.

Tot dusver, Westworld heeft iets minder baanbrekend aangeboden op het gebied van originele thema's. Het is gebaseerd op platgetreden, gewelddadige westerse motieven, vermengd met even cliché-robots - verhalen van de makers, maar het succes zit hem in de sluwe manier om het verhaal te vertellen. Zoals bijna alle hedendaagse tv werkt dit door informatie te geven die het publiek op geen enkele manier kan kennen. Net als de 'gastheren' van Westworld zijn onze geesten herprogrammeerbaar: zodra nieuwe stukjes van het verhaal worden geüpload, voelen we ons alsof we ons 'herinneren'.

Milde spoilers voor de eerste drie afleveringen van Westworld verder.

Een kenmerk van het hedendaagse televisiedrama is de kunst van het verbergen van het verleden. Onthullingen over iets dat een personage heeft gedaan voordat de show begon, kunnen plotseling onze kijk op hen in het 'heden' opnieuw kleuren. In de meest recente aflevering van Westworld - "The Stray" - Dr. Ford (Anthony Hopkins) trekt een geraamte uit zijn kast door het onthullen van de oprichting van zijn park begon met de samenwerking tussen hemzelf en een nu overleden personage genaamd Arnold. Deze onthulling is een schok voor de ogenschijnlijk goedbedoelende Bernard (Jeffery Wright), niet alleen omdat het de dubbelhartigheid van Ford laat zien, maar omdat het een stukje van de puzzel uitdaagt waarom bepaalde robots zich beginnen te gedragen. Ogenschijnlijk wilde de inmiddels overleden vriend van Ford de robots van het park geven waar bewustzijn, die Ford duidelijk als wreed beschouwt. Als de robots van Westworld herinnerde zich werkelijk alles wat hen overkwam, dat ze zichzelf nooit meer zouden laten doodschieten of verkrachten. Ford beweert dat het beste wat ze voor deze robots kunnen doen, is hen te helpen 'vergeten'.

Dit alles wijst op Dr. Ford die een vaag gevoel van zijn eigen persoonlijke moraliteitstype bezit. De robots van Westworld waarachtig bewustzijn zou zijn fout omdat ze zich op dat moment de vreselijke dingen konden herinneren die ze hadden gedaan. En toch speelt Dr. Ford snel en los met wat definieert dat hij bewust is. In de echte wereld zijn er mensen die geheugenverlies ervaren. Dit maakt hen niet minder levend. Wat de herinnering aan de real-time ervaring van het leven betreft, zei Virginia Woolf het volgende: "Wat is er nog angstaanjagender een openbaring dan dat het het huidige moment is?" De robots in Westworld hebben al de top bereikt van elke waarnemingspiramide waar Arnold aan werkte vóór zijn dood, en Ford houdt zichzelf voor de gek dat geheugen-doekjes de robots minder dan "echt" maken.

Maar wat als deze morele tegenspraak van Ford opzettelijk is? In de tweede aflevering zegt Ford tegen Bernard: "We kunnen God niet spelen zonder kennis te maken met de duivel." Later, in een gesprek met een jonge, ogenschijnlijk menselijke jongen in het park, geeft Ford toe: "Ik dwaalde een beetje te ver af van waar ik hoorde te zijn ", en het is waarschijnlijk dat hij niet refereerde aan het pad van zijn dagelijkse wandeling over het terrein. Dit lijkt te impliceren dat Dr. Ford misschien een geloofscrisis koestert in termen van hoe de machinaties van Westworld zich uitspelen. In een epische reeks disses, veto hij Lee Sizemore's (Simon Quaterman) nieuwe grote, bloederige verhaallijn op grond van het feit dat het de gasten van het park niets over zichzelf vertelt, maar dat het hem alleen iets vertelt over Sizemore zelf.

We weten al dat Sizemore een cynische en volledig moreel bankroete persoon is, en Ford sluit hem af. Maar waarom interesseert hij zich? Als de maker van deze hele onderneming zichzelf al heeft voorgelogen over de basiswaarheid - dat deze robots inderdaad in leven zijn en volledig bewuste wezens zijn - zou het hem niet veel uit moeten maken wat er van dag tot dag in zijn schepping gebeurt. En toch is het personage daar, plagerig op een onheilspellende nieuwe 'verhaallijn' van zijn eigen maken, een die een soort van religieuze iconografie omvat.

Dit alles krijgt natuurlijk een verklaring. Dat is de aard van een narratieve uitbetaling. En als dr. Ford één robotskelet in zijn Old-West-kast heeft, zijn er waarschijnlijk nog veel meer waar die vandaan komen. Maar als Westworld heeft een soort ruggengraat - robot of mens - het zal onthullen dat Dr. Ford zijn robotcreaties naar een grote missie van morele afrekening en enorme verlossing drijft.