Arachnophobes, Spiders zijn niet van plan je te pakken te krijgen. Dit is waarom.

Het is vroeg in de ochtend. De zoemer gaat uit, je schakelt het licht aan en je raakt meteen in paniek: er zit een grote spin op je slaapkamermuur!

Veel mensen lijden aan arachnofobie, wat de angst is voor spinnen. Hun arachnofobe reacties variëren van subtiel ongemak tot ontsmetting van hun huizen. Toch hebben ze geen reden om bang te zijn voor spinnen. Ze kennen ze gewoon niet goed genoeg. Gelukkig helpt het op feiten gebaseerde onderwijs van arachnofoben om hun extreme en irrationele angst voor spinnen te verlichten en stelt het hen in staat om een ​​minder stressvol en angstig leven te leiden.

Zie ook: Spinnen kunnen vliegen en ze hebben zelfs geen vleugels nodig, Studieclaims

Onderwijs over spinnen verdrijft angst, vermijdt misvattingen en wekt een gevoel van waardering en verwondering op. Spinnen behoren tot de meest fascinerende en diverse wezens op aarde.

De wortels van Arachnophobia

Niemand kent de oorsprong van deze wijdverspreide arachnofobie. Met betrekking tot de evolutie is dit fenomeen niet meteen logisch. Vermijdingsgedrag voor een waargenomen dreiging zou kunnen zijn geëvolueerd als die dreiging hardnekkig zou zijn. Maar spinnen vormen niet zo'n aanhoudende bedreiging voor mensen. Dit is een raadsel voor wetenschappers.

Er zijn maar een paar spinnen die ons mogelijk kunnen schaden. De meeste spinnen zijn fysiek niet eens in staat om schade aan te richten. Ze kunnen onze huid niet doorboren of hun gif irriteert ons lichaamsweefsel niet.

In Canada hebben spinnen van zwarte weduwen neurotoxines en kunnen ze door onze huid dringen, maar ze zijn niet echt gevaarlijk voor gezonde volwassenen (hoewel kinderen en ouderen moeten worden gadegeslagen). Zwarte weduwen zijn niet agressief. Om hen te bijten, moet je ze virtueel inknijpen. De niet-agressiviteit van de meeste spinnen, zelfs de giftige, maakt ze effectief onschadelijk.

Ill-Reputed Spiders

Nepnieuws over spinnen domineren folklore en verspreiden zich via internet. De beten van bruine kluizenaarspinnen kunnen bijvoorbeeld necrose veroorzaken, maar het zijn hun ongevaarlijke neven, de hobospinnen, die in Canada leven. Evenzo vinden valse zwarte weduwen - die op zwarte weduwen lijken maar onschadelijk zijn - vaak hun weg naar huis, maar zullen ze minder snel bijten dan bijen om ons te steken wanneer ze per ongeluk naar onze huizen vliegen.

Helaas worden veel veronderstelde spinnenbeten verkeerd gediagnosticeerd en zijn de bijtwonden veroorzaakt door andere beestjes of microben. Dergelijke verkeerde diagnoses kunnen zelfs gezondheidsbedreigend worden wanneer ze aanleiding geven tot ongeschikte behandeling (en) van de patiënt. Alleen al om deze reden is het altijd nuttig om de vermeende bijter te vangen zodat deze kan worden geïdentificeerd en de patiënt dienovereenkomstig te worden behandeld.

Bij het tegenkomen van een spin thuis, kiezen veel mensen ervoor om het met pesticide te besproeien. Maar pesticiden hebben een langdurige resterende activiteit en hebben een nadelig effect op ons, onze kinderen en huisdieren. Strategisch geplaatste kleefvallen (bijvoorbeeld achter apparaten) zijn een veilig alternatief voor het verwijderen van spinnen en andere ongewenste griezelige kruipdieren uit onze huizen.

Spiders 'Place in the Ecosystems

Door ontelbare insecten te vangen, spelen spinnen een sleutelrol in ecosystemen en in land- en bosbouw. Het is de vriendelijke buurtspin die onze gewassen helpt beschermen tegen insectenreivaten. Zodra we onze ogen openen voor de wereld van spinnen, zullen we ons verbazen in plaats van walgen en gefascineerd zijn in plaats van bang. Een paar verhalen kunnen als voorbeeld dienen.

Mannetjes van de kinderwebspin bieden bruidsgeschenken aan hun toekomstige vrienden. Terwijl het vrouwtje geniet van haar snack, streeft hij ernaar om met haar te paren voordat ze klaar is met eten en voordat ze hem als 'toetje' wil hebben.

Het fenomenale springvermogen wanneer ze de prooi aanvallen "inspireert" de spinnende spinnnen en is slechts één reden waarom ze zo fascinerend zijn. Opbeurend kleurrijk, uiterst fotogeniek, maar niet groter dan een miniatuur, zetten de mannetjes van sommige springende spinnen een dans op met opmerkelijke bewegingen om indruk te maken op vrouwtjes. Springende spinnen gebruiken hydraulische druk om hun benen te verlengen en kunnen vanuit stilstand afstanden tot zes keer hun lichaamslengte overbruggen. Wij mensen hebben te kampen met een stilstaande sprongafstand van slechts 1,5 maal onze lichaamslengte. En voor de goede orde, mensen hebben de hydraulica in onze motoren niet uitgevonden; we hebben alleen de uitvinding van de spinnen gekopieerd.

De schorspin van de kleine Darwin is een andere Guinness-recordhouder. Het bouwt prachtige 25 m brede (!) Bolwebben over rivieren. De zijde is een van de bekendste natuurlijke materialen. Als we het in T-shirts zouden weven, zouden ze kogelvrij zijn.

Zie ook: Angst aanjagende fossielen van de Dinosaurussen lijken op fanged spinnen met staarten

Spinnen zijn divers van vorm en gedrag. Sommige spinnen bouwen webben die ze nooit verlaten, terwijl anderen rondlopen om te jagen, of tunnels graven waar ze wachten op een voorbijgaande prooi. Spinnen weven veel verschillende soorten webben, elk met een specifiek doel. Andere spinnen wachten niet gewoon op prooien, ze trekken het aan. Bolaskerspinnen produceren het vrouwelijke sexferomoon van sommige motten. Dit feromoon trekt dan mannelijke motten aan die naar de spin vliegen in afwachting van een mottenmaat. Wanneer de vrouwelijke spin de mannelijke mot hoort naderen, zwaait ze haar kleverige bola en strikt hem uit de lucht. De mug-terminator spin, aan de andere kant, spaart geen pogingen om muskieten te achtervolgen die recent bloed hebben gevoed.

Spinnen zijn misschien meer bang voor ons dan wij: ze zijn niet agressief en worden liever alleen gelaten. Als we kijken naar de vele dingen die we over en van spinnen kunnen leren, zal onze angst voor hen veranderen in fascinatie voor spinnen.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op The Conversation door Gerhard J. Gries en Andreas Fischer. Lees hier het originele artikel.