Psychologie zegt dat je Black Hat zou gaan als je Westworld zou bezoeken

HBO's Westworld gaat uit van het uitgangspunt dat mensen machtsvliegende monsters zijn die, gegeven de mogelijkheid, net zoveel pijn aan anderen zullen toebrengen als mogelijk. Geboden premisse. Prestige televisie pessimisme over de menselijke natuur is gebouwd op een solide wetenschappelijke basis. Psychologen, economen en sociologen hebben kunnen aantonen dat de mensheid in de kern verwrongen is.

Het klassieke psychologische voorbeeld van lage verwachtingen die nog niet zijn ingelost, is het Milgram-experiment. Korte opfriscursus van Psych 101: Stanley Milgram was sociaal psycholoog bij Yale in de jaren zestig en voerde een verbazingwekkend eenvoudig experiment uit waarbij een onwetende vrijwilliger door een man in een laboratoriumjas werd bevolen om elektrische schokken te leveren - van "lichte" schok tot een dodelijke "Ernstige schok" - wanneer een andere persoon aan de andere kant van een muur vragen verkeerd beantwoordde. De vrijwilliger zou de kracht van de schokken progressief vergroten, en de man aan de andere kant van de muur - die in het experiment zat - schreeuwde van de pijn, vroeg om genade en noemde een hartaandoening. Veel vrijwilligers aarzelen, kijken naar de man in de laboratoriumjas en vragen zich zachtmoedig af of ze niet moeten stoppen, omdat de persoon aan de andere kant pijn had. De supervisor in de laboratoriumjas, ongeschrokken, vroeg hen om verder te gaan. De meeste mensen deden dat verontrustend.

Het is een experiment dat kritiek heeft geleverd op alles, van het duistere gebrek aan ethiek - vandaag, een experiment dat een vrijwilliger niet informeert over de ware aard van een experiment en geen feedback biedt die niet zou vliegen - naar een weerspiegeling van een andere tijd en plaats. Milgram zelf gebruikte de gehoorzaamheidsstudies als een verklaring waarom de nazi-bewakers zo bereid waren om pijn en marteling toe te brengen aan hun medelijdende mensen.

Westworld lijkt dit denken na te volgen, met de toevoeging van robots. We zien een paar grappige striemen afschieten en vervolgens een selfie maken met hun lijken. We zien mensen niet denken aan het verkrachten van robots zonder toestemming, het doden zonder een gedachte, en zich overgeven aan geweld, ook al komen ze uit een samenleving waarvan we veilig kunnen aannemen dat ze zulke dingen niet alleen illegaal, maar moreel verkeerd zijn. Misschien heeft Milgram een ​​idee van een Westworld -achtige wereld? Het is waarschijnlijk veilig om te zeggen dat Milgrams mensen in ieder geval vaak in conflict waren over het toebrengen van pijn; de mensen van de dystopische toekomst lijken positief woest in hoeveel vreugde ze hebben van het kwetsen van anderen.

Misschien wel het meest schokkende deel van de show is dat de wetenschappers die zweven boven de Westworld het universum ziet eeltig, afgrijselijk gedrag van mensen en denkt er niets van aan - maar wanneer een schijnbare glitch in robots begint ze te laten rebelleren, breekt de hel los.

Dat doet me denken aan een ander verontrustend psychologisch voorbeeld: het Stanford-gevangenisexperiment, dat probeerde te begrijpen hoe autoritair gedrag zich in gevangenissen afspeelt. Slechts tien jaar na de gruwelijke resultaten van Milgram creëerde Philip Zimbardo een alternatieve realiteit waarin sommige vrijwilligers de rol van gevangenisbewaarder kregen toegewezen en de rest gevangenen. Het ging snel mis: gevangenbewaarders gingen naar de stad over hun onderwerpen, die vaak passief misbruik accepteerden; sommigen gebruikten psychologische tactieken om te proberen gevangenen tegen elkaar te keren terwijl anderen de knuppels gebruikten die ze hadden gekregen. Na zes dagen riep Zimbardo het experiment af, waarbij hij later leed aanhaalde over hoe de samenleving zo snel, zo afschuwelijk, zo gewelddadig was gesloopt.

Het feit dat Westworld 'S wetenschappers - de stokersdragers hier - kunnen zo gemakkelijk hun emoties scheiden van observatie en wetenschappelijke ontdekking is zowel een goede als een slechte zaak. Wanneer het team van wetenschappers na een moorddadige aanval het veld op rent, zijn het niet de mensen waar de wetenschappers zich zorgen over maken; nee, de robot die schurken is geworden, is hun grootste zorg. Dr. Robert Ford van Anthony Hopkins leidt het team koel, onwrikbaar met mensen, maar diep geïnvesteerd in een mogelijke robotmuiterij. Als het Stanford Prison-experiment en de elektrische schokken van Milgram iets zeggen Westworld, het is dit: zeker, we kunnen denken dat HBO gratuite is in zijn bloederige afbeeldingen van geweld. Maar als er iets is, Westworld suggereert dat het niet de robots zijn waarover we ons zorgen moeten maken; het zijn de mensen die zo naadloos, vrolijk, gewelddadig in de rol van monster glippen.