Psychische aandoeningen kunnen een grap of een ponslijn zijn. Kies er een.

Praten over een psychische aandoening is niet eenvoudig. Een grapje maken is dat wel. De kunst, comedian en activist Jenny Jaffe kan je vertellen dat hij van het ene naar het andere ding gaat.

Jaffe is de oprichter van Project UROK (uitgesproken als "You are OK") een non-profit die zich inzet voor het de-stigmatiseren van geestelijke gezondheid door middel van humoristische, open discussies. Als onderdeel van haar campagne om geestelijk zieke jongeren te helpen isolement te bestrijden en hun zelfmoordcijfers te verlagen, biedt ze een platform voor professionele komieken en gewone internetgebruikers om over hun ervaringen te praten. Ze houdt het licht, zelfs als de shit zwaar wordt.

In zekere zin wil Jaffe de Seinfeldian gebruiken "Wat is de deal met …" om goed te doen. Ze is een observationele strip en voor haar is geestesziekte gewoon iets anders. Het is niet belangrijk of onbelangrijk voor zichzelf. Het is een ervaring die is geworteld in de dingen die ons menselijk maken en als zodanig een beetje taboe kan zijn om over te praten zonder af te doen. Jaffe is nooit afwijzend en dat maakt haar grappig. Ze neemt geen ruzie, maar ze zal ook niet wegkijken. Ze sprak met omgekeerde over het maken van angst gewoon een ander ding.

Wat inspireerde je om Project UROK te starten?

Ik werd al op zeer jonge leeftijd gediagnosticeerd met gegeneraliseerde angststoornis en paniekstoornis, die zich later manifesteerde in depressie en ernstige OCS. Ik was in wezen katatonisch op de middelbare school, maar ik had veel geluk en had een ondersteunend gezin dat me hielp. Het is een luxe in ons land wanneer het niet zou moeten zijn.

Een van de symptomen die ik voelde was terugtrekken. Ik kon fysiek niet vaak op school zijn, dus ik was ook echt fysiek geïsoleerd. Het ding dat me altijd het gevoel gaf dat ik me in die tijd beter voelde, was het horen van mensen - vooral komieken die ik bewonderde - praten over hun eigen worsteling met een psychische aandoening. Wat nog meer nuttig was, was het horen van mensen die ik bewonderde over hun ervaringen met wat ik meemaakte. Ik hield me er echt aan vast. Ik had zo veel artikelen thuis weggehaald van mensen als Stephen Colbert en Sarah Silverman en was verrast dat ze het hadden over hun ervaringen met verschillende psychische aandoeningen.

Dus je hebt besloten om anderen dat te laten ervaren, via internet.

Ik wilde iets doen waar kinderen naar toe zouden gaan waar ze al zijn, zodat ze niet apart iets hoeven op te zoeken. Er kan iets op hun Tumblr te zien zijn, of in hun YouTube-abonnementen, of op Twitter, en dat is een stuk makkelijker voor kinderen die heel veel moeite hebben om toe te geven wat ze vinden dat een hulpmiddel op hun schoot kan vallen via kanalen die ze hebben ' ben gewend om mee om te gaan.

Je aanpak is interessant omdat het humor gebruikt om iets aan te pakken dat niet echt grappig is als het zich manifesteert in het echte leven. Hoe houd je de dingen grappig zonder respectloos te zijn?

Het aanpakken van komische onderwerpen op een serieuze manier zonder er luchtig over te doen, bewonder ik in veel van mijn favoriete comedians. Een van de beste manieren om een ​​onderwerp aan te pakken, is het persoonlijk houden. We gaan niet echt naar buiten en maken grapjes en maken geen aannames over wat iemand anders doormaakt. Maar als je over jezelf kunt grappen en zeggen: "Dit is iets ik omgaan met "en het behandelen op een manier die lijkt op:" Ik ben niet gek ", dan zal iemand anders die dat doormaakt hetzelfde gaan zeggen. Het maakt gewoon waarnemingen over hoe het dagelijks is.

Geestesziekte heeft zoveel verschillende manifestaties en verschillende manieren waarop het mensen beïnvloedt op alle verschillende soorten intersectionele lijnen. Maar ik denk dat een van de dingen waar comedy echt goed in is, zegt: "Hier is dit ding dat er aan de hand is me "- het nemen van deze persoonlijke ervaring en erover praten op een manier die universeel is. Je maakt geen grapjes over de persoon die er doorheen gaat. Je maakt geen grapjes met iemand die een andere diagnose heeft. Je staart naar het ding dat eng voor je is en zegt: Deze is wat er grappig aan is.

Project UROK moedigt gebruikers aan om video's van zichzelf te uploaden over hun ervaringen. Is dit therapeutisch op zichzelf?

Ja, absoluut. Ik denk dat een van de dingen die verband houden met geestesziekte is dat het een onzichtbare ziekte is. Je weet nooit wie er nog meer doorheen gaat, dus je hebt het gevoel dat je er niet over kunt praten. En we hebben een maatschappij gecreëerd waarin hardop over het praten veel negatieve beelden naar voren komen: je zegt de woorden "geestesziekte" en je denkt niet aan de tieners en gewone mensen die opstaan ​​en gaan werken en zorgen voor hun familie. Je denkt aan geweld en enge, gekke mensen met wie je geen interactie hebt. Het is een van de redenen waarom ik zo vasthoud aan het gebruik van de term 'geestesziekte' - het wordt nog steeds in stille tonen gesproken. Maar erover praten in een openbare vorm kan heel therapeutisch zijn.

Hoe hoop je dat Project UROK de manier waarop we naar psychische aandoeningen kijken zal veranderen?

Soms is er een instinct waar mensen over een psychische aandoening willen praten en het is als, serieuze toon "Laten we het nu hebben over geestesziekte op deze heel speciale aflevering. "En de realiteit is dat voor mensen met een psychische aandoening, sommige dagen gelijk hebben! Je kunt niet uit bed komen en je wilt nergens om lachen en het is een heel sombere, donkere tijd. Maar vaak is het goed. Mijn leven is geen zwart-wit commercial. Mensen met een depressie zijn niet alleen verdrietig de hele tijd. Mensen met een depressie hebben te maken met depressies en hebben ook te maken met alle andere dingen over het leven.

Zijn er verhalen geweest van gebruikers of blijspelacteurs die u hebben verrast?

Heel vaak had ik geen idee. Voor veel van hen is het als: "Ik heb je voor altijd gekend. Ik dacht dat je je spullen bij elkaar had. Je bent iemand waar ik erg jaloers op was omdat ik dacht dat je leven gemakkelijk was. "Ik kreeg een Instagrambericht van iemand die zei:" Heel erg bedankt hiervoor. Ik heb zoveel moeite gehad. Ik voelde me erg alleen en erg depressief. "En ik keek naar haar Instagram en ik dacht, als ik dit meisje net zag, zou ik denken dat ze de gemakkelijkst leven. Ze is zo mooi en alles lijkt leuk, en ze heeft vrienden.

Ik denk dat het grootste wat ik echt heb begrepen, is dat je gewoon nooit weet wat iemand doormaakt. Je moet gewoon aardig zijn voor mensen omdat je dat gewoon doet niet weten.