'Horace and Pete,' 'Baskets,' and Louis C.K.'s Strange New Direction

Het comedians-in-shows-praten-over-comedy-virus op tv is een heel reëel ding. Het is misschien niet zo ongebreideld als andere tv-minitrends, maar geef me nu elke dag echte programmering van criminaliteit over deze post-sitcoms. De cresting-golf van pseudo-autobiografische komiekshows is zeker de schuld van één man. Raak het niet verdraaid en geef Larry David de schuld; Beheers je enthusiasme gehouden te goofy voor solipsisme op een manier die deze shows niet doen. Het sneeuwbaleffect van Louis C.K.'s Louie op FX, een show die ervoor zorgde dat elke strip die door TV wilde breken, het gevoel kreeg dat ook zij een excentriek genie konden worden. Invoer kwam van C.K.'s toenmalige vriend Marc Maron, Tig Notaro, Rob Schneider, en ja, zelfs Aziz Ansari (wat je ook zou proberen te betogen).

Louie brak veel structurele en tonale conventies van komische shows uit, en iedereen leek een poging te willen doen om een ​​slordig, dramatisch komiek experiment te doen in deze geest, in de hoop op nieuwe aandacht en eerste eerbetuigingen. Zulke series waren tenslotte goedkoop en transparant gemaakt schrijven over iemands eigen leven leek cool. Maar aangezien comedians nog steeds rommelige kleine shows maken over trieste professionals uit de industrie, lijkt Louie zelf geïnteresseerd in het maken van nog meer rommelige shows over andere dingen. Louie heeft consequent uitgebreid tot meer esoterische rijken met elk volgend seizoen, maar nog steeds heeft geen enkele van zijn listen de C.K.'s singulariteit van de laatste twee projecten van C.K bereikt. FX's Galifianakis-starring manden en de onafhankelijke webserie van Louie Horace en Pete zijn niet alleen de vreemdste projecten uit de carrière van de schrijver / regisseur / acteur, maar ook in tegenstelling tot de meeste series ooit.

C.K. produceerde en co-schreef de meanderende trieste clown-sage manden, wat ook - niet verrassend - in gedeeltelijke samenwerking met Portlandia regisseur en schrijver Jonathan Krisel, die (zoals Galifianakis) uitgebreid heeft samengewerkt met Tim Heidecker en Eric Wareheim (van Geweldige show, geweldige job! roem). manden Het uiteindelijke lot moet nog worden bepaald, maar het ging in première om records te breken voor het kabelkanaal. Het is verbazingwekkend om te overwegen, want het is echt een van de raarste shows die ooit op kabel-tv is gezien. Het vergt de losse benadering van karakter, motivaties en discomfiterend situationele humor, begunstigd door Tim en Eric, of de jongere David Wain, en plaatst deze in een langvormend verhalend format dat veel meer Harmony Korine voelt dan Woody Allen.

Het feit dat manden werkt op alle punten commercieel aan een van Louie's belangrijkste troeven: zijn vermogen om met grote namen te corraliseren en teams te kraken om met hem samen te werken. Dit voordeel zal hem ongetwijfeld enige tijd in staat stellen om zijn off-beat creatieve agenda te ondersteunen. In staat zijn om getalenteerde, doelbewuste kunstenaars te krijgen om met hem projecten bij te wonen, verbetert en diversifieert zijn werk op een noodzakelijke manier. (Het is nog steeds een wonder dat C.K David Lynch heeft overtuigd handelen in een aantal afleveringen van Louie.) Horace en Pete Ondanks het feit dat het een volledig onafhankelijk, zelf gefinancierd project is dat via de site van Louie wordt verspreid, vindt het ook C.K. combineert zijn eigen gevoeligheid met een andere stem die hij respecteert. De 34-jarige Pulitzer Prize-winnende toneelschrijver Annie Baker wordt opgemerkt als een consultant in de credits. De lijnen zijn van Louie, maar het gefilmde toneel-spel-achtige besef heeft iets te danken aan de komisch bitterzoete, emotioneel geladen sfeer van Baker's werk. De stijl nestelt Louie's belangenset - alledaagse observaties, perverse fantasieën, verbijsterde reactieschoten, personageacteurs en amoureuze acteurs, duidelijke overpeinzingen over de beladen zelfabakelende aard van de menselijke connectie - in de hare, of onderzoekt misschien de overlap tussen de twee.

anders manden, er is een poging om lineaire logica en uitgebreide karakterontwikkeling aan te pakken Horace en Pete. Maar het deelt de verontrustende vrije vorm van de vorige show: een gebrek aan naleving van elke structurele conventie, van aflevering tot aflevering. Het leidende principe van Horace en Pete is dat de actie vrijwel uitsluitend draait om gesprekken in de titulaire Brooklyn-duikbar van de serie. Ook is er altijd een korte door Paul Simon gesteunde 'pauze', C.K.'s vreemde knipoog naar de serie 'zelfbewuste' theatraliteit '(als je de gelijkenis niet kon begrijpen van de rest van de show).

Ja, Horace en Pete is toegeeflijk. En waarom zou het niet zijn? Er is iets bewonderenswaardig aan een persoon op Louie's punt in zijn carrière die afstand neemt van hoogbetalende, spraakmakende ondernemingen en probeert een onconventioneel idee met lage belangen te realiseren, geheel op zijn eigen voorwaarden. Misschien zou je dat willen, zoals in de derde aflevering van Laurie Metcalf, deze week, die hij niet had toegewezen Louie -kernlijnen verraden een bijzonder bizarre, psychoseksuele fantasie van een vrouwelijk personage (zie ook: real-life verzachtende omstandigheden). Ondanks het feit dat het uit de mond van zo'n ongelooflijke, gerespecteerde actrice komt, voelt er zich de hele tijd iets af en oneigenlijk.

Maar als Louie en zijn onderscheidende gevoeligheid een deel van ons leven zullen blijven, zal zijn werk tenminste tot nadenken stemmende en relatief onverwacht blijven. Zelfs als hij verwerpelijke mislukkingen uitdooft - en 'rare experimenten' als een constante op zich saai wordt - we zullen tenminste weten dat we onvervalst product rechtstreeks van de man zelf krijgen. In de tijd van te veel programmeren, voelt het noodzakelijk om voor shows te strijden waar de normale formules en gambits van tafel zijn. Gezien zijn eigen opmerkingen en zakelijke praktijken, kunnen we ervan uitgaan dat Louie een koers volledig op zijn eigen voorwaarden in kaart zal brengen voor een tijdje. Hij kan zelfparodie voorkomen door zijn benadering gevarieerd te houden en op een slimme manier co-samenzweerders te integreren. Voor nu zijn mensen nog steeds voldoende geïnteresseerd in dit bedrijfsmodel om voorzichtig te zijn.