De gebroeders Maysles zijn essentieel voor 'Nu documenteren!'

Er is een moment in "Globesman", de hilarische aflevering van het tweede seizoen van de Documentaire nu! die de film van 1969 van David en Albert Maysles uitzendt Verkoper, dat lijkt maar al te echt.

Een nederige wereldverkoper genaamd Tom O'Halloran nadert een idyllisch huis in de voorsteden om zijn waren te verprutsen. Al snel wordt O'Halloran het doelwit van enkele vervelende kinderen. "Eruit! We willen je stinkende bollen niet kopen, 'schreeuwen de kinderen hem bijna unisono toe, voordat ze de schlubmende hun geluksduivel dwingen zich terug te trekken in zijn auto zonder een verkoop te doen. Het gebeurt niet helemaal zo Verkoper, maar het zou kunnen. De onwerkelijke realiteit maakt films van de gebroeders Maysles essentieel voor de komedie van Documentaire nu!

Ondanks het feit dat het werk van documentaire legendes zoals DA Pennebaker en Errol Morris, met vorige aflevering "The Bunker" en "The Eye Does not Lie", al niet lonend is, is de IFC-serie na de eerste aflevering teruggekeerd naar een andere Maysles-film, "Sandy Passage, "Spoofed hun documentaire uit 1975 Gray Gardens. Het is geen toeval.

De gebroeders Maysles (en hun vaak over het hoofd geziene collega Charlotte Zwerin) zijn beide een plaats waardig onder de grote documentaires aller tijden, maar het onderwerp dat zij hebben gedocumenteerd, is evenzeer een lieve spot. De excentrieke onderwerpen van de films van Maysles benaderden het tragisch absurde, dat is wat de films zo memorabel maakte. Het is precies het soort belachelijk maar echt materiaal waar Armisen en co-ster Bill Hader van gedijen.

Verkoper was het verhaal van een groep na-oorlogse allemans die door landelijk New England en Florida marcheerden om kostbare bijbels van deur tot deur te verkopen. Het hielp bij het inbrengen van wat bekend zou staan ​​als directe cinema, een cinéma vérité-off-shoot die erop gericht was de realiteit waarheidsgetrouw vast te leggen. Maar cinéma vérité werkt meestal alleen als je overtuigende onderwerpen vindt; dat is waarom je wankele iPhone-video's niet in de Criterion-collectie staan. Toch leken de onderwerpen uit het echte leven elk in fictie te werken, waardoor de werkelijkheid vervaagd werd om een ​​soort perfecte non-fictie speelfilm te creëren.

Daarom kan Hader wegkomen door simpelweg de beroemde dansdansscène van Young Edie te herscheppen Gray Gardens in "Sandy Passage" als een rechtlijnig eerbetoon en imitatie. Het is al grappig als een vreemde maar perfecte symbiose van het echte drama, doordrenkt met een onsamenhangend gevoel voor komedie. Net als het opgesmukte staartuiteinde van de sneeuwbalscène in "Globeseman", valt de echte versie van Young Edie nooit door de vloer zoals Hader dat doet in "Sandy Passage", maar ze kon en moet dit echt hebben.

In Verkoper elk echt "karakter krijgt een bijnaam zoals" The Rabbit "," The Bull "en" The Gipper ". Het belangrijkste personage dat naar voren komt is Paul Brennan," The Badger ", wiens verzuim om een ​​deal consistent af te sluiten. stimuleert de rouwende, mislukte American-Dream-subtekst van de film. De episode "Globesman" van Armisen en Hader - die ook perfect het gedempte geluid en de gekraste zwart-witte filmkorrel van het origineel van Maysles nabootst - prikt niet noodzakelijkerwijs evenveel plezier bij dat verdriet als in lachen.

Armisens versie van het personage van Brennan en Hader (de rechtlijnige Pete Reynolds, bijgenaamd 'The Scrod') is niet gemeen, juist omdat de personages die ze kopiëren van Verkoper lijken precies dat: karakters.

Het komische medelijden dat we voelen voor Brennan in scènes als de beroemde opening waar hij wanhopig probeert een apathische jonge moeder een Bijbel te verkopen, terwijl haar even ongeinteresseerde dochter toekijkt als een kant-en-klare schets die thuis zou zijn geweest in het SNL-stadium als het zou gebeurde niet echt. De Documentaire nu! Afleveringen gebaseerd op deze momenten uit de Maysles-films zijn onberispelijk geloofwaardige creaties van die werelden, die, op de een of andere manier, de onze zijn.

Wie weet of Armisen en Hader opnieuw een Maysles-film bezoeken voor een volgende toekomstige aflevering. Een hilarische uitzending van de dubbele biografische portretten Orson Welles in Spanje of Maak kennis met Marlon Brando zou te mooi zijn om waar te zijn. Maar met hun versies van Gray Gardens en nu Verkoper, Documentaire nu! heeft zijn glorieus absurde, zoete plek gevonden.