Werkt de Soda-belasting? Wetenschappelijke studies tonen grote daling van het verbruik

In 2014 voegde Berkeley, Californië, een een cent belasting toe aan alle ounce gezoete dranken verkocht binnen stadsgrenzen, waardoor het een van de weinige steden in Amerika is om de politiek controversiële "soda-belasting" te implementeren. Drie jaar later is er bewijs dat de frisdrankbelasting de manier waarop inwoners van Berkeley hydrateren drastisch veranderde. In wezen werkte de frisdrankbelasting.

Op basis van de enquêteresultaten van 1,513 Berkeley-bewoners tussen 2014 en 2017, vond Kristine Madsen, Ph.D., faculteitsdirecteur van het UC Berkeley's Food Institute, dat de suikerconsumptie in Berkeley is afgenomen met 52 procent sinds de soda-belasting werd toegepast. Consumptiegewoonten in nabijgelegen steden zonder dezelfde al lang bestaande frisdranktaks zijn hetzelfde gebleven.

Het nieuwe onderzoek werd donderdag in een krant gepubliceerd The American Journal of Public Health. Het werk bouwt voort op een onderzoek uit 2016 dat een daling van 21 procent in frisdrank (en andere suikerhoudende dranken) in Berkeley's lage inkomensbuurten liet zien nadat de belasting door de kiezers was goedgekeurd.

"Wanneer u nadenkt over advertenties voor de volksgezondheid, is het een soort van tegenmaatregelen die uitgaan van de industrie", vertelt Madsen omgekeerde. "Het vertelt mensen dat te veel frisdrank slecht voor je is, en dat kan enige gevolgen hebben."

De gezondheidseffecten van suikerhoudende dranken, van diabetes tot obesitas, zijn goed gedocumenteerd.

Op federaal niveau heeft het belasten van de verkoop van "junkfood" geen enkele tractie gekregen, maar Berkeley en Philadelphia hebben het op zich genomen om drankendistributeurs te belasten, waardoor de sodaprijzen in het algemeen stijgen. Het concept van een belasting op suikerhoudende dranken heeft ook in andere landen zijn beslag gekregen.

Two Ways the Soda Tax Changed Drinking Habits in Berkeley

De soda-belasting gaat over meer dan alleen economische obstakels opleggen voor het kopen van suikerhoudende dranken, zegt Madsen. Het eerste dat gebeurt, is dat het een verschuiving in de houding over de gezondheidseffecten van die dranken lijkt te veroorzaken.

"Wanneer u een frisdrankbelasting toepast, is er een heleboel media omheen, dus mensen gaan denken: 'Misschien is soda niet zo goed.'"

Het tweede dat gebeurt, is dat het publiek stopt met het kopen van frisdrank.

"Dan, als de belasting eenmaal voorbij is, is het best een goed bewijs dat je gemeenschap heeft besloten dat het drinken van veel frisdrank niet iets geweldigs is."

Vóór 2014 meldden inwoners van Berkeley dat ze meer dan eens per dag een suikerachtig drankje openden (gemiddeld 1,25 keer bij deelnemers aan de enquête). Maar na 2014 meldden de inwoners minder dan één keer per dag suikerhoudende dranken, gemiddeld 0,5 keer per dag bij de deelnemers.

Deze meetbare verandering in drinkgewoonten is cruciaal, vooral omdat een lijn van kritiek op de soda-belasting van invloed kan zijn verkoop van dranken - wat niet noodzakelijk zou veranderen hoeveel suikerhoudende dranken mensen daadwerkelijk consumeren. Maar de studie toont aan dat mensen al dan niet kocht minder frisdrank, ze zeker dronken minder frisdrank.

Madsen vergeleek ook de consumptiegewoonten van soda in Berkeley met demografisch vergelijkbare buurten in Oakland en San Francisco, die beide later frisdrankbelastingen in rekening brachten dan Berkeley. De frisdrankbelasting van Oakland werd van kracht in 2017 en San Francisco hief zijn eigen frisdrankbelasting in 2018, dus het grootste deel van deze enquêtes werd genomen voor de koolzuurbelastingen gingen in beide steden in werking (hoewel in Oakland enkele onderzoeken één tot drie maanden werden uitgevoerd nadat hun frisdranktaks in werking trad).

Over het geheel genomen was er in die tijd geen significante verandering in de suikerconsumptie in Oakland of San Francisco - wat aantoont dat de soda-belasting wel meetbare effecten had in Berkeley.

Zal de VS ooit een Soda-belasting betalen?

Er zou een soda-belasting worden ingevoerd om de manier waarop het publiek de gezondheidseffecten van suikerhoudende dranken bekijkt, te veranderen. Maar een dergelijke belasting op grote schaal implementeren zou niet eenvoudig zijn. Een belangrijk obstakel is dat Amerikanen bijzonder gevoelig zijn voor het idee: "De honger naar hen is er niet", zegt ze.

Drankbedrijven kunnen ook een rol spelen in deze perceptie, omdat zij hun best hebben gedaan het overheidsbeleid in hun voordeel te beïnvloeden. Zoals omgekeerde eerder gerapporteerd, onderzoekers van de volksgezondheid aan Harvard hebben gedocumenteerd hoe de Coca-Cola Company heeft gevormd Volksgezondheidsagenda van China. En in juni 2018 verbood een nieuwe wet van Californië de komende 13 jaar op stedelijk niveau voedsel- en drankbelastingen op suikerdranken, een beweging die de San Francisco Chronicle gemeld was te danken aan inspanningen van de American Beverage Association, Coca-Cola en Pepsi.

"Het overschrijden van de industrie is echt eng," zegt Madsen. "Ik wil gewoon zeker weten dat mensen begrijpen wat er gebeurt."

Er zijn manieren om suikerhoudende drankconsumptie te beheersen die werkt in tandem met een drankbelasting. Toen de VS zich bijvoorbeeld richtten op tabaksondernemingen, overwogen ze belastingen net zoals andere maatregelen, zoals waarschuwingslabels en reclamebeperkingen.

"Stel je voor dat je langs een winkel in de buurt loopt en je ziet een advertentie voor frisdrank, en je ziet in de hoek een tabel met de tekst:" Waarschuwing: te veel frisdrank kan diabetes, obesitas en tandbederf veroorzaken "," zij zegt. "Een ander aspect is de etikettering op de voorkant van het pakket, die zegt:" Dit bevat veel suiker. Dit heeft veel zout '."

Op woensdag, de dag voordat de studie van Madsen werd vrijgegeven, stelden wetgevers van Californië een wetsvoorstel voor dat waarschuwingslabels zou toevoegen aan frisdranken, een nationale frisdrankbelasting zou opleggen en beperkingen op 'Big Gulp'-dranken zou stellen.

Het werk van Madsen had niet op een beter moment kunnen komen. Binnen de komende maanden krijgen Californiërs nog een kans om te beslissen hoe zij denken over de soda-belasting.

Abstract:

Doelen. Om schattingen te maken van veranderingen in suiker-gezoete drank (SSB) en waterverbruik 3 jaar na een SSB-belasting in Berkeley, Californië, ten opzichte van niet-belichte vergelijkingswijken.

Methoden. Gegevens kwamen uit herhaalde jaarlijkse vragenlijsten over de drinkfrequentie van dranken tussen 2014 en 2017 in demografisch diverse Berkeley (n = 1513) en vergelijkende (San Francisco en Oakland; n = 3712) buurten. Het Pretax-verbruik (2014) werd vergeleken met een gewogen gemiddelde van 3 jaar posttaxverbruik.

Resultaten. Bij baseline waren SSB's 1,25 keer per dag (95% betrouwbaarheidsinterval CI = 1,00, 1,50) in Berkeley en 1,27 keer per dag (95% BI = 1,13, 1,42) in vergelijkbare stadswijken. Toen we covariaten compenseerden, daalde het verbruik in Berkeley met 0.55 keer per dag (95% CI = -0.75, -0.35) voor SSB's en nam het 1,02 keer per dag toe (95% BI = 0,54, 1,50) voor water. Veranderingen in het verbruik in Berkeley waren significant verschillend van die in de vergelijkingsgroep, die geen significante veranderingen zag.

Conclusies. Verlagingen van het SSB-verbruik werden in demografisch diverse Berkeley-wijken gedurende de eerste 3 jaar van een SSB-belasting in vergelijking met vergelijkbare steden voortgezet. Deze aanhoudende, langdurige reducties in de SSB-consumptie suggereren dat SSB-belastingen een effectieve beleidsoptie zijn voor rechtsgebieden die zijn gericht op het verbeteren van de volksgezondheid.

Correctie 22-02-1919: In een eerdere versie van dit verhaal werd de belasting onjuist beschreven als toegepast op kunstmatig gezoete dranken.