De vetgedrukte 'Antediluviaanse' levensvoorspelling van Benjamin Franklin zal fout gaan

In Alternate Futures kijken we naar onjuiste voorspellingen uit het verleden om beter te begrijpen wat we kunnen voorzien en wat we niet kunnen.

"Alle Ziekten kunnen met zekerheid worden voorkomen of genezen, zelfs niet met uitzondering van die van de Ouderdom, en ons leven wordt met plezier verlengd zelfs voorbij de antediluviaanse Standaard." - Benjamin Franklin

In februari van 1780 schreef Benjamin Franklin een brief aan Joseph Priestly, een Engelse filosoof, met deze voorspelling voor de toekomst. Er waren ook een aantal andere voorspellingen, maar laten we één ding tegelijk uitpakken, te beginnen met de optimistische vooruitzichten van Franklin voor onze levensverwachting.

Eerst een kleine context. Franklin begint deze discussie met: "De snelle Vooruitgang waarachtige wetenschap maakt nu, het spijt me soms dat ik zo snel geboren ben. Het is onmogelijk je de hoogte voor te stellen waaraan je 1000 jaar lang de macht van de mens boven materie kunt dragen. "Uiteraard zijn we nergens in de buurt van 1000 jaar verwijderd van de wereld van Franklin in 1780, maar we zijn ook nergens in de buurt van de beschreven" antediluviaanse standaard."

"Antediluvian" is een term die van de Latijnse woorden "ante" en "diluvium" komt (duidelijk) en "vóór de vloed" betekent. Een bijbelse verwijzing naar de tijd vóór de grote overstroming (die zou degene zijn met de ark)), wordt hier gebruikt om de absurd lange levens van de oudtestamentische spelers in de Bijbel te beschrijven. De antediluviaanse patriarchen, inclusief Adam, Seth, Noah en Jared, leefden allemaal meer dan 900 jaar.

Er is een theorie dat het gewoon onze interpretatie van de cijfers in Genesis 5 is die ons deze gekke levensverwachtingen geeft, maar laten we aannemen dat Franklin het boek gebruikte en voorspelde op basis van het eenvoudig lezen van de levensduur van voor de zondvloed. Een levensverwachting van ongeveer 900 jaar klinkt vrij vergezocht, zelfs op een royale tijdlijn van 1000 jaar. Dus waardoor Franklin dacht dat het binnen het bereik van de mogelijkheid lag en wat hij gemist had?

Kortom, Franklin was verblind door vooruitgang. Teruggaand naar het begin van deze discussie, zegt Franklin: "De snelle Vooruitgang waarachtige wetenschap maakt nu, het spijt me soms dat ik zo snel geboren ben." De 18e eeuw, hoewel archaïsch naar onze maatstaven, was een tijd van ontluikende innovatie. Stoommachines, telegrafen, toiletten, onderzeeërs en stoomschepen kwamen allemaal in de tijd voordat Franklin deze brief schreef en de broers Montgolfier vonden de heteluchtballon slechts 3 jaar later uit. We hadden een lange weg afgelegd in een korte tijd, en Franklin's commentaar op "snelle vooruitgang" weerspiegelt dat. En dus ging hij ervan uit dat de voortgang zou blijven tegen ongeveer dezelfde of hogere snelheid.

Hij was niet helemaal verkeerd. Een blik op de sprongen die de wetenschap en technologie de afgelopen bijna twee en een halve eeuw hebben gemaakt, is het bewijs dat de vooruitgang is blijven voortschrijden, waardoor we dingen als moderne apparaten, internet, commerciële vliegreizen, mobiele apparaten, drones, hebben voortgebracht., AI en zelfs zelfrijdende auto's.

Dat gezegd hebbende, Franklins veronderstellingen over hoe we innovatie zouden gebruiken en waar we onze energie zouden richten, waren een beetje verkeerd.

Geneeskunde is sinds 1780 een ontzettend lange weg afgelegd, maar onze vooruitgang heeft ons grotendeels geleerd dat ons menselijk lichaam bijna belachelijk fragiel is. We zijn een zwakke, delicate soort en hoewel we dankzij de geavanceerde geneeskunde veerkrachtiger zijn dan ooit tevoren, zijn onze lichamen nog steeds delicate ecosystemen die onvermijdelijk kapot gaan. Hoewel Franklin gedeeltelijk gelijk had in zijn voorspelling dat we een lange weg hadden afgelegd in het bestrijden van ziekte, hebben we tot nu toe nog geen manier gevonden om de meedogenloze mars van tijd en de effecten ervan op onze vleesanaloga te stoppen, en we zijn nog steeds erg kwetsbaar voor een hele reeks kwalen.

Het andere punt van Franklins onnauwkeurigheid heeft echter meer te maken met de menselijke natuur dan met het menselijk lichaam. Namelijk, Franklin heeft geen verklaring gegeven voor het voortbestaan ​​van de aloude menselijke traditie om echt verdomd wreed tegen elkaar te zijn en het effect dat zou kunnen hebben op de vooruitgang.

Franklin beëindigt deze discussie over vooruitgang met een soort erkenning dat we veel sneller vooruitgang boeken in wetenschap en technologie dan we in de mensheid doen, zeggende: "O, dat morele wetenschap een evenwaardige manier van verbeteren was, dat mannen ophoudt wolven te zijn voor elkaar, en dat menselijke wezens eindelijk zouden leren wat ze nu ten onrechte de mensheid noemen. '

Hoewel Franklin afziet dat de moderne samenleving voornamelijk mannen in monsters heeft veranderd en dat wij mensen soort van inherent afval zijn voor elkaar, zou hij de mate kunnen hebben onderschat waarin onze vreselijkheid onze vooruitgang heeft belemmerd. Problemen van ongelijkheid en extreem eigenbelang hebben altijd al een wijdverspreide en zinvolle vooruitgang in de weg gestaan ​​en we hebben die problemen niet kunnen oplossen, maar hebben ons in de gelegenheid gesteld om ons tegen te houden. Toegang tot onderwijs, machts- en invloedsposities en zelfs gezondheidszorg hebben de manier waarop we verder gaan drastisch beïnvloed.

Franklin had toen niet kunnen weten van zaken als de nachtmerrie van de grote farma en de invloed van geld op de gezondheidszorg en de beschikbaarheid van behandelingen. Waarschijnlijk ging hij ervan uit dat we zouden begrijpen dat zelfs op medisch gebied, vooruitgang ons vereist om verder te kijken dan onszelf en onze directe problemen.

Maar meestal negeert Franklins uitspraak over de levensverwachting grotendeels een van de belangrijkste bedreigingen voor een lang leven in vrije tijd: onszelf.

Van wapens tot klimaatverandering, als ziekten en ziekten ons niet uit de weg ruimen, is de kans groot dat we het zelf zullen doen. We geven vrolijk verwoestende klappen uit aan onze omgeving, vullen onze lucht met vervuiling, verwaarlozen levensbedreigende problemen in de infrastructuur en laten, in ieder geval in de Verenigde Staten, bijna iedereen rondlopen met verwoestende wapens.

Zonder ziekten en lichamelijk falen volledig, is de kans om 900 jaar te overleven beslist niet groot gezien de manier waarop we onze eigen levens bedreigen met moord, oorlog en onvoorzichtigheid. Natuurlijk, als we voor ongelooflijke bijna 1000-jarige periodes zouden leven, zou de waarde die we op het leven plaatsen misschien dramatisch anders zijn. Misschien zouden we ons anders gedragen ten opzichte van elkaar. Misschien zouden we eindelijk een manier vinden om grove problemen van ongelijkheid op te lossen en dezelfde bootheid van leven op deze planeet samen te herkennen. Misschien hebben we een klein beetje gezond perspectief. Maar voor nu is er geen manier om het te weten. Misschien in een alternatieve toekomst.