Waarom dienen Amerikaanse restaurants dergelijke obesitas-vriendelijke porties?

In wat als onthullend of voorspelbaar kan worden beschouwd, is uit een recente studie van de Tufts University gebleken dat 92 procent van de gerechten in Amerikaanse restaurants het aanbevolen aantal calorieën overschrijdt voor een enkele maaltijd. De aha! moment, hier, is dat Tufts onderzoek deed naar zowel ketting- als niet-kettingsgewrichten - het onderzoeken van 364 maaltijden in het proces - voor zijn bevindingen. Je hoort al jaren dat fast food de duivel is: voeg nu je buurtdiner toe aan de lijst. En hoewel veel restaurants meer gepocheerde vis kunnen aanbieden, zullen ze dat niet doen. De eenvoudigste oplossing in een van de grootste problemen van Amerika zou net zo eenvoudig kunnen zijn als serveer mensen minder voedsel, zodat ze niet het equivalent van twee maaltijden eten tijdens een vergadering. Waarom doen restaurants niet gewoon minder en snijden ze de afmetingen van gigantische porties?

Hier is een simpel feit: mensen in Frankrijk houden ervan om uit te gaan en kaas, witbrood, biefstuk en friet te eten. Ze houden van wijn. En ze zijn magerder dan wij. Waarom? Ze eten minder. Het is geen nieuws, maar enorme schotels met eten in de Cheesecake Factory maken ons dik. En nu weten we dat de Italiaanse joint van de hoofdstraat niet zoveel beter presteert. Zeg het nu met mij: We zijn allemaal Chet Ripley.

Dus, doet het restaurantbedrijf er iets aan? "Ik heb geen significante stap gezet naar kleinere portiegroottes in restaurants of grote bestellingen van grotere artikelen", vertelt John Imbergamo. Imbergamo, gevestigd in Denver, is sinds 1974 in de restaurantgame. Hij is momenteel toezichthouder op de Imbergamo Group, die enkele van de beste restaurants in de stad heeft vertegenwoordigd, van Elway's - je kunt raden wie de eigenaar van die steakhouses is - naar Rioja, een plek waar James Beard Foundation bekroonde chef-kok Jennifer Jasinski.

Ik vraag Imbergamo of restaurants geld kunnen besparen door niet zoveel voedsel te kopen - en dan te verkopen. "Voedselkosten zijn 25 tot 35 procent in restaurants, afhankelijk van het concept. De op een na hoogste kosten, behalve de arbeid, "zegt hij. Maar het gebeurt nog steeds niet, want er is weinig vraag naar het idee. Wat overblijft is Bloomberg-achtige nanny-wetten (die, interessant genoeg, deze week dichter bij de werkelijkheid lijken te staan). "Wetgeving die eethuisjes nodig zou hebben om te serveren welk deel de klant wilde tegen een evenredige prijs zou een logistieke nachtmerrie zijn voor restaurantexploitanten en zou klanten niet erg veel geld besparen," merkt Imbergamo op. "Ik kan zien hoe academici van ivoren toren ervan uitgaan dat restaurants de prijs in tweeën kunnen snijden voor een klein deel van dezelfde maaltijd. Dit zou natuurlijk alle vaste en arbeidskosten uitsluiten die samenhangen met het bereiden en serveren van de maaltijd. "Het water, de verlichting, het gas, de huur en de linnenservice zijn allemaal vaste kosten, min of meer, ongeacht het eten in het restaurant. peddels. Beter voor de bottom line om klanten te laten loeien over hoe goed de porties zijn en om de rest van de 300 procent markup op elke plaat die ze presenteren te houden.

Het is allemaal vrij ingewikkeld. Nog hardere is dat de enige verdediging links die onze eigen zelfbeheersing zou kunnen zijn. Als senior auteur van de Tufts-studie merkt Susan B. Roberts, Ph.D., op: "Deze bevindingen maken duidelijk dat het maken van gezonde keuzes tijdens het eten moeilijk is, omdat de combinatie van verleidelijke opties en buitensporige porties onze zelfbeheersing vaak overbelasten "Het is misschien makkelijker gezegd dan gedaan, maar laat de hondentas je vriend zijn. Of ga naar Parijs.