Waarom zijn er nog steeds wilde dieren?

"Er zullen geen wilde dieren zijn behalve in de menagerie." - John Elfreth Watkins Jr., 1900

In 1900 schreef John Elfreth Watkins Jr. een essay voor Ladies 'Home Journal waarin hij een reeks voorspellingen neerlegde voor de komende 100 jaar. Hij kreeg sommige dingen opmerkelijk correct, kwam dicht bij het merk op zaken als airconditioning en de alomtegenwoordigheid van telefoons. Maar, zoals altijd gebeurt, zelfs als de helderste waarzeggers in grote hoeveelheden voorspellen, heeft hij sommige dingen echt, echt verkeerd.

Eén ding had hij niet verwacht: de manier waarop mensheid en wilde dieren zouden blijven samenleven. Watkins Jr. ging ervan uit dat als we onze prospectie zouden voortzetten, we de hele planeet in tamelijk korte tijd zouden veroveren en de natuurlijke wereld zou worden getroffen of, behalve een dierentuin, zou worden vernietigd.

Dit gebeurde niet. Wilde dieren zijn nog steeds erg belangrijk en ze bestaan ​​nog steeds zeker buiten omheinde gebieden (of aan de verkeerde kant van hekken). Bergleeuwen komen opdagen in steden, eland kruisende wegen en zitten op auto's, en onze bossen, bergen, woestijnen, vlaktes, prairies, toendra's, fjorden en oceanen zijn nog steeds vol van vriendelijke wezens, waarvan we er zelfs nog niet eens van weten.

Het begin van de 20e eeuw was een tijd van ongelooflijke groei en groei. Zo was de 19e eeuw ervoor en de 18e en 17e eeuw daarvoor. Mensen vonden nieuwe manieren om te leven, te communiceren, verder in onontgonnen gebied te komen en verder van elkaar en van essentiële toevoerlijnen te leven. We waren aan het verspreiden. Het is niet moeilijk je voor te stellen dat een ongecontroleerde groeisnelheid wilde dieren uit hun leefgebied en op keurig ingesloten tentoonstellingsplaatsen zou hebben geduwd. In feite is dat zo.

Overal waar we gebouwd hebben, hebben we dieren verplaatst, wat heeft geleid tot uitsterving, onherstelbare schade en fundamentele veranderingen in onze omgeving. Dit blijkt een groter probleem te zijn dan Watkins Jr. verwachtte, omdat het idee van ecosystemen aan het begin van de 20e eeuw een beperkte hoeveelheid tractie had. De noodzaak van wilde dieren moest nog duidelijk worden. Zelfs nu missen we de technologie om de systemen die het leven op de planeet ondersteunen te houden zonder de hulp van andere soorten.

Haaien houden bijvoorbeeld vispopulaties onder controle en houden onze oceanen gezond. Ze concurreren niet met vissers. Ze zijn nodig voor vissers om de kost te verdienen. Anders gezegd, de bewering is praktisch, niet esthetisch. Natuurlijk, we houden van de natuur omdat het romantisch is en ons voorziet van metaforen voor ons interne leven en onze vrijetijdsbesteding, maar we willen meestal niet dood.

Nog, zonder wetten zoals de Endangered Species Act, zou Watkins Jr. mogelijk aanzienlijk dichter bij zijn gekomen. Misschien als wed toegestaan ​​om te blijven jagen, duwen, verplaatsen en beschadigen van de dieren waarmee we de planeet delen, zouden er minder plaatsen zijn om wilde dieren te vinden. En dat kan nog steeds gebeuren. Stroperijstatistieken wijzen erop dat de oorlog tegen de natuurlijke wereld nog steeds erg op gang is. De uitdaging voor de mensheid is niet hoe je het kunt winnen, maar hoe je opzettelijk kunt verliezen.