Neanderthaler chemici hebben mangaandioxide gebruikt om branden 60.000 jaar geleden te starten

Nieuw onderzoek suggereert dat 60.000 jaar geleden, grotbewonende Neanderthalers erachter kwamen hoe de chemische eigenschappen van mangaandioxide gebruikt konden worden om houtvuren te starten. De studie, gepubliceerd in Wetenschappelijke rapporten, betwist eerder onderzoek waaruit blijkt dat deze mensachtigen stukjes zwart mangaanerts verzamelden om het erts te gebruiken als een pigment in make-up of verf.

Dit is de reden waarom archeologen van gedachte veranderden: er zijn veel brokken zwarte erts gevonden op Neanderthal-locaties in Frankrijk, en de meeste daarvan bestaan ​​voornamelijk uit mangaandioxide, een chemische stof die momenteel een belangrijk ingrediënt is in alkalinebatterijen. Sommige van de monsters vertonen krassen, alsof het erts tot poeder was weggeslepen. Als de grotbewoners echter een zwart pigment nodig hadden, hoefden ze niet verder te zoeken dan de houtskool uit het vuur. Het heeft niet veel zin dat ze waardevolle bronnen zouden hebben gebruikt om dit specifieke type steen te verzamelen. Bovendien waren de locaties waar ze waarschijnlijk het erts hadden gewonnen ook overvloedig aanwezig in andere soorten zachte, zwarte rotsen die even goed als pigment zouden hebben gediend. Het feit dat de Neanderthalers het mangaandioxide selecteerden boven de andere suggereert dat het werd gebruikt voor een doel dat verband houdt met een andere unieke eigenschap.

Hoewel de onderzoekers geen direct bewijs vonden dat het mangaandioxide werd gebruikt als vuurstarter, ontdekten ze dit wel: het mangaandioxide-erts, wanneer het in poedervorm was en aan houtsnippers werd toegevoegd, verlaagde de temperatuur die nodig was om het hout te verbranden, aanzienlijk. Bij experimenten werkte het poeder dat werd geproduceerd uit de ertsen die op de locatie werden gevonden beter als brandstarter dan zelfs zuiver magnesiumdioxide van commerciële kwaliteit. Geen van de andere zachte zwarte ertsen die beschikbaar zijn in het gebied, deelt deze eigenschap.

Hoe de Neanderthalers dit bedacht hebben, is volgens iedereen de vraag, hoewel we misschien niet zo verrast mogen zijn. Het is mogelijk dat een eerste artistieke intentie plaats maakte voor een meer praktisch gebruik.

Honderdduizenden jaren van dagelijkse experimenten zouden een aantal verbazingwekkende ontdekkingen opleveren. En in dit geval lijkt dat het geval te zijn, omdat deze oude scheikundigen het geheim hebben ontgrendeld om een ​​vrij zoete en totaal bruikbare reactie op te wekken.