'The Good Place' is de meest angstaanjagende Sci-Fi Show van het seizoen

Toen showrunner Mike Schur het numerieke puntensysteem uitlegde dat het lot van de personages in zijn nieuwe show bepaalt, De goede plek, hij vergeleek het met een videogame. Natuurlijk, het is een komedie, maar het is bedrieglijk ingewikkeld, en toen Schur de regels van zijn universum uitlegde, opende hij een kan met wormen; zijn luchtige uitleg activeerde een discussie over simulatietheorie, glitches in de matrix en of dat wel of niet het geval was De goede plek is eigenlijk de meest angstaanjagende nieuwe scifi-show van het seizoen.

Kristen Bell speelt Eleanor Shellstrop, een vrouw die wordt aangezien voor een veel betere (en onlangs overleden) vrouw. De advocaat aan de andere kant van de wissel was eigenlijk een heilige, omdat ze haar carrière had besteed aan het verdedigen van onschuldige mensen in de dodencel en het helpen van kindervluchtelingen om aan de verschrikkingen van de oorlog te ontsnappen. Ondanks het feit dat ze die dingen niet echt deed, bracht Shellstrops ongelofelijke meevaller haar naar een plaats die 'elke Amerikaanse president behalve Lincoln' de goede plek afwendde, ook wel de showversie van de hemel genoemd. Shellstrop - of, de vrouw voor wie ze zich vergiste - verdiende de reis naar "The Good Place" dankzij een superhoge numerieke score die het evenwicht vertegenwoordigde van al haar goede en slechte daden, die werden opgeteld bij haar dood.

Dit puntensysteem bepaalt het lot van elke afzonderlijke De goede plek 'S bewoners, en was als zodanig een belangrijk aandachtspunt in de pilot van de show. Schur (die co-creëerde Parken en recreatie) gaf Entertainment per week het dieptepunt van hoe hij een inherent en opzettelijk gebrekkig systeem heeft ontworpen. Zoals kijkers zullen ontdekken, is er iets mis met de Good Place als het een uitnodiging uitdraagt ​​aan mensen zoals Eleanor Shellstrop terwijl ze de wil van moderne heiligen zoals Florence Nightingale buitensluiten.

De dichtstbijzijnde theologische vergelijking met De goede plek Het puntensysteem komt van de Indiase notie van karma. De basis van verschillende belangrijke Aziatische religies, Karma, in zijn meer vereenvoudigde vorm, is de opeenstapeling van iemands daden in het leven. Goede daden worden uitbetaald en bepalen de reïncarnatie van de persoon. Als ze genoeg levens tot goede karma combineren, zullen ze bevrijd worden van de cyclus van leven en dood.

Echter, De goede plek 'S puntensysteem heeft een nog nauwere neef: systemen voor moraliteit van videogames. Games zoals Massa-effect, BioShock, en Fallout geef spelers de kans om persoonlijke beslissingen te nemen op basis van een glijdende schaal van goed en kwaad. Als een speler ervoor kiest om, laten we zeggen, een onschuldige persoon te vermoorden voor een in-game beloning, zal die beslissing een negatief effect hebben op het karma van het personage.

Dit maakt een vrij sterk geval dat De goede plek vindt plaats in een wereld waarin het menselijk leven een simulatie is. Er is een goede kans dat hun wereld hetzelfde systeem van algoritmen voor gegevensherkenning gebruikt die de deelnemers rangschikken op basis van een voorgeprogrammeerde reeks regels. Daarom worden willekeurige waarden toegevoegd aan acties zoals +1,04 punten voor het eten van een broodje, of -3994,96 punten voor het vergiftigen van een rivier. Hoewel de correlerende moraliteit van de punten op papier logisch is, volgen ze traditionele aannames over wat goed en slecht gedrag is.

Videogames gebruiken vaak deze numerieke punten en vooraf bepaalde waarden om het feit goed te maken dat de meeste spellen een echt intuïtieve methode missen om de persoonlijkheid en morele status van een speler te leren. Door die logica, de macht die toezicht houdt De goede plek lijdt aan een soortgelijke tekortkoming, wat mogelijk Eleanors geval van onjuiste acceptatie verklaart.

Als de wereld van De goede plek is een simulatie, dan geven de regels aan dat deze een gebrekkige of, althans een ondiepe, kan zijn. Als die logische sprongen waar zijn, dan heeft Schur misschien beweerd dat zelfs als de wereld een gesofisticeerde simulatie is zoals Elon Musk hoopt dat het is, het misschien niet functioneel is.

Dit is gebaseerd op het idee dat naarmate de menselijke beschaving meer en meer realistische simulaties creëert - zoals die worden gezien in VR en videogames - het niet onredelijk is om aan te nemen dat onze huidige wereld niet ook maar een andere zeer geavanceerde simulatie is.

Sommige sciencefiction-verhalen houden van The Matrix coöp een messiaans verhaal om de glitch weg te redeneren die Neo in staat stelt om de collectieve simulatie te overwinnen. Daarentegen heeft Schur misschien een nog eenvoudigere, meer deprimerende verklaring: de simulatie is gewoon een beetje slordig.

Terwijl De goede plek is tot nu toe begonnen zichzelf op te stellen als een show over een vrouw wiens geval van een verkeerde identiteit haar ertoe brengt haar eigen leven opnieuw te onderzoeken, Schur's show zou kunnen neergaan als een apocriefe tekst in de sci-fi canon met betrekking tot het gesimuleerde bestaan.

Schijnbaar niet geïnteresseerd in zichzelf te labelen als een hardcore sci-fi show, De goede plek maskeert de existentiële gruwel van zijn premisse met grappen en absurditeit. Maar achter de sitcom van de show is fineer de implicatie dat zelfs de meest exclusieve en schijnbaar perfecte versie van het hiernamaals die in fictie wordt bedacht, een puinhoop met fouten is. Welke kans laat dat voor onze eigen realiteit om beter te zijn?