Waarom hebben niet alle veroordeelden GPS-trackers?

Meer dan een week na de klopjacht op veroordeelde moordenaars Richard Matt en David Sweat, is er geen spoor van de ontsnapte gevangenen, die een tunnel uit de staat New York hebben verlaten. "We weten niet of ze nog steeds in de directe omgeving zijn of dat ze nu in Mexico zijn", vertelde gouverneur Andrew Cuomo de media op zondag.

Dat is geen geruststellende soundbite.

Sommige politici, waaronder de senator van de staat New York, Kathy Marchione, hebben gereageerd op de jailbreak door hun steun te betuigen aan de technologie van overtreders, hetzij enkelbanden of, meer problematisch, subdermale implantaten. Dat is een moeilijke verkoop die klinkt als een makkelijke verkoop. Er is een reden waarom elke gevangene niet constant wordt gecontroleerd.

Nou, eigenlijk vijf redenen.

Je kunt enkelarmbanden afzetten.

GPS-monitors zijn, in het ideale geval, sabotagebestendige waarschuwende autoriteiten, indien een poging zou worden gedaan om de band te knippen of uit te rekken. Maar ze zijn geen partij voor meesterbreinen op het niveau van, laten we zeggen, Martha Stewart. "Ik weet hoe ik het moet krijgen," vertelde ze Vanity Fair in 2005 over haar federaal gemandateerde uitrusting. "Het is op internet. Ik heb het opgezocht. "YouTube is een schatkamer van dubieus effectieve video's over het verwijderen van enkelbandjes met nog dubieuze suggesties in de opmerkingen.

Werken deze strategieën? Laten we het op deze manier zeggen: niemand ondervroeg Stewart toen zij de beroemdste veroordeelde van Amerika was.

Gevangenissen hebben niet de budgetten.

Federale en staatsgevangenissen zijn beperkt, zoals bijna elke overheidsorganisatie, door beperkte of krimpende budgetten en enkelmonitoren die tot $ 12 per dag kunnen kosten. Niet alleen zijn er kosten verbonden aan de apparaten en software, de locatiegegevens vereisen ook dat infrastructuur en monitoring effectief zijn. Als je monitoren hebt, moet je iemand laten monitoren.

GPS-gegevens zijn niet monitoragnostisch.

George Drake, de president van het overtredersbedrijf Correct Tech, vertelde Vocativ in 2014 dat federale monitors en staatsmonitoren "verschillende platforms gebruiken om hun gegevens te bundelen." In april 2014 veroorzaakte het gebrek aan crosstalk geen alarm wanneer twee veroordeelde zedendelinquenten, beide dragen monitors, naar verluidt verkracht en vermoord vier vrouwen. Als dat incident geen hervorming teweegbracht, is het moeilijk voor te stellen wat het zal doen.

Geïmplanteerde trackers kunnen worden verwijderd.

Een analogie die vaak wordt gebruikt voor het opsporen van veroordeelden, is dat het vergelijkbaar is met hoe we honden vinden. Als het versleten is, is het een technologisch verantwoorde vergelijking. Het volgen van huisdieren is afhankelijk van de implantatie van RFID-microchips, die ongeveer de grootte van een rijstkorrel hebben, en ingebed onder de huid. Vermoedelijk zijn huisdieren niet in staat om de trackers onder de huid te verwijderen, maar mensen zouden in staat zijn. Ook moet worden opgemerkt dat RFID anders is dan GPS - GPS is, zoals de naam al aangeeft, een wereldwijd systeem dat satellieten gebruikt, terwijl een RFID zich binnen het bereik van een te registreren apparaat moet bevinden. Iedereen die Mexico heeft bereikt, kan daar blijven (en wachten op Morgan Freeman).

Het implanteren van trackers is een ethisch mijnenveld.

Op dezelfde manier dat GPS-tracking ethische vragen oproept over controle en privacy, evenals implantaten. In 2010 maakten de wetgevers van Virginia het illegaal voor werkgevers of verzekeraars om iemand te dwingen een microchip te implanteren, met vermelding van privacykwesties. Ook, betoogde een fundamentalistische christelijke sponsor dat microchips het merkteken van het beest kunnen zijn, volgens het boek Openbaring, dus daar is dat.

In de ogen van de wet verliezen veroordeelden bepaalde burgerrechten, maar gedwongen operaties zijn extremer dan het vermogen om een ​​pistool te kopen. En het gevangenispersoneel dat implantaten uitvoert, is misschien niet altijd in staat om te snuiven - zelfs degenen die dodelijke injecties toedienen, zijn veroordeeld als "complete idioten." En artsen, die een eed hebben afgelegd om "geen kwaad te doen", zijn mogelijk niet beschikbaar of betaalbaar voor operaties.