Kevin Smith's 'The Flash' betrad de Speed ​​Force en het was een echte Tearjerker

Het is een beetje oneerlijk tegenover de rest van de tv-regisseurs die 'The Runaway Dinosaur', de aflevering van deze week De flits, werd geregisseerd door Jersey-gefokte Gen-X auteur Kevin Smith. Het is niet ongebruikelijk dat filmmakers met verschillende merken verdwijnen in het schrijver / producentvriendelijke medium van tv, maar Smith deed dat op zo'n prachtige en naadloze manier dat de prestatie de rest van de inspanningen van het veld dreigt te overschaduwen.

Na de "Rupture" van afgelopen week, Barry Allen (Grant Gustin) valt uiteen in de Speed ​​Force en doorloopt een Dickens-onderzoek. De kracht van de wetenschappelijke natuur, de Speed ​​Force, krijgt een dromerige vorm, in de gedaante van Barry's familie en vrienden, en dwingt hem zich te vormen als hij zijn supersnelheid wil herwinnen. Ondertussen wekt Harrison Wells '(Tom Cavanagh) experiment de overleden meta-mens Tony, a.k.a. Girder (Greg Finley), Barry's kindertijd pestkop die veranderde in een metalen bruut, en terroriseert S.T.A.R. Labs als een horrormonster uit de jaren '80.

"The Runaway Dinosaur," een domme naam die aangrijpend was omdat het het favoriete bedtijdboek van Barry was, meedogenloze exploits De flits 'S beste verhalende componenten met groot effect. Telkens wanneer Barry met zijn moeder Nora (Michelle Harrison) handelt, is het altijd ontroerend, maar De flits heeft verstandig vermeden om teveel naar die bron te gaan. Maar de onaangename Smith en scenarioschrijver Zack Stentz maken agressief gebruik en komen weg bij de emmerladingen, die al onze tranen met zich meedragen.

Smith heeft altijd een talent voor zachtheid achter zure humor gehad, zoals in het geval van zijn tussentijdse beoordeling van het feit dat hij midden 30 was, Griffiers II. Maar De flits, een gezinsvriendelijke show op een uitzendnetwerk, heeft geen gevaar om jeugdig te zijn. Geen scheten of lullen of Star Wars debatten, De flits verblijven De flits op zijn best en Smith's zoetheid is des te rijker en smaakvoller als resultaat.

En het is grappig. Of het een eer is voor Stentz of Smith, De flits, hoewel al een grappige show zijn A-game naast de horrorgevoeligheid van de jaren 80 brengt, een genre dat Kevin Smith heel intiem moet kennen. Als een kolossale zombie wordt Girder Jason Voorhees, maar zijn functie is niet grotesk. Integendeel, het is een kans voor S.T.A.R. Labs om op te staan, met stevige giechels en gegrinnik van de uitstekende leveringen en chemie van de cast.

Het werkt niet helemaal; het spul van Barry en Nora is zo goed dat het een hele aflevering had moeten zijn, en Barry's terugkeer om Girder te stoppen is veel te gemakkelijk om toevallig te zijn. Het had een overwinningsmoment kunnen zijn voor S.T.A.R. Labs, maar Barry's razendsnelle supersnelheid moest worden getoond omdat het plot het nodig maakte.

Ja, er is een cameo van Jason Mewes, maar maak je geen zorgen Flash fans, het is onschadelijk. Zoals Smith ook doet De flits, een uitgesproken-maar-ouder wordende nerd-icoon die aanvankelijk niet geschikt leek voor de jeugd-scheve, piepende schone DC-superheld. Maar hij heeft een uitstekend begrip van het materiaal - je kunt naar Smith kijken - kijk om de een of andere reden naar de finale van seizoen 1 op YouTube - en toonde de discipline om te voorkomen dat hij zijn aflevering "The Kevin Smith Episode" moest laten stempelen. De flits Is absoluut de beste. Het is zo goed, het maakt je aan het huilen.