Model Madison Young verandert het gesprek rond seks | JOB HACKS

Carrières gaan zelden volgens plan. In Job Hacks schudden we experts af voor de inzichten die ze hebben gekweekt op weg naar de top van hun vakgebied.

Naam: Madison Young

Oorspronkelijke thuisstaat: Ohio

job: Kunstenaar, pornoregisseur, seksuele opvoeder, schrijver, bondagemodel, pornoactrice en oprichter van de kunstgalerie Femina Potens. Young heeft ook een memoires geschreven en ze is geïnterviewd Salon, De Huffington Post, XO Jane, en De Rumpus, onder andere publicaties. Ze heeft verschillende Feminist Porno Awards gewonnen en workshops gegeven, lezingen gegeven en gesproken op panels bij Yale, Hampshire College, Northwestern University, de University of Toronto, de University of Minnesota, UC Berkeley en het Berlin Porn Film Festival. Ze heeft ook een erotische filmschool en tourt op een one-woman-show.

Hoe ben je aan de start gekomen?

Alles wat ik doe, werkt aan het de-stigmatiseren van seks en het creëren van een wereld waarin we gezonde gesprekken kunnen voeren over ons lichaam en identiteit, waar we op een gezonde en niet schandelijke manier kunnen praten over plezier, relaties en relaties waar we echt naar verlangen.

Ik ben opgegroeid in het zuiden van Ohio en heb daar niet echt iets gevonden.

Ik ben niet opgegroeid met een grote kennis van mijn lichaam of gezonde rolmodellen rond seksualiteit. Mij ​​werd verteld dat mijn lichaam een ​​schande was, dus het was een echte reis om dit ding terug te winnen. Veel daarvan groeide door kunst. Ik ging naar een school voor podiumkunsten en het eerste medium waarin ik werkte was theater. Het was een echte reis in het terugwinnen van mijn lichaam. Ik had zoiets van: "Als dit onderwijs er niet is, wil ik de wereld veranderen en de manier waarop mensen ons lichaam en seksualiteit bekijken. Ik wil een ruimte maken waar we over deze dingen kunnen praten. "Ik heb mijn leven daar echt aan gewijd.

Hoe heb je de entertainmentindustrie voor volwassenen zien evolueren tijdens je tijd erin?

Ik heb er de afgelopen 15 jaar gewerkt en regisseerde de afgelopen 10 jaar. Technologie is behoorlijk veranderd. Veel mensen zien dit niet als iets geweldigs - dat er plaatsen zijn zoals PornHub waar er al deze gratis porno is, dus mensen betalen niet veel meer voor reguliere porno. Maar het mooie is dat ze niet betalen voor reguliere porno, en veel van deze reguliere pornobedrijven falen en verliezen elke maand geld, het heeft ruimte gecreëerd voor anderen om een ​​stem te hebben.

Wat ik daarmee bedoel is onafhankelijke erotische filmmakers, queer erotische filmmakers, queer pornographers, feministische pornografen. De feministische pornobeweging is exponentieel gegroeid. Het is echt opgeblazen in de laatste vijf tot zeven jaar. Er zijn boeken en academici die feministische porno studeren; er zijn academische tijdschriften over pornostudies. Het wordt eindelijk herkend als een geldig medium dat onze seksuele cultuur vastlegt en documenteert.

Het is echt het enige medium dat onze seksuele cultuur grafisch weergeeft, en ik denk dat het een krachtig medium is dat anderen in staat stelt anderen te onderwijzen over het destigmatiseren van seks en verschillende verlangens, evenals over hoe erover te communiceren. Ik denk dat wanneer mensen een film kijken, als ze zien dat Madison Young het sexy kan maken om een ​​condoom om te doen en om meer glijmiddel te vragen, anderen dat ook kunnen zien en zeggen: "Wauw! Ik kan om meer glijmiddel vragen en het kan sexy zijn! "Het is een manier waarop we mensen kunnen leren communiceren over seks en het niet onhandig maken. Het stelt anderen echt in staat om dat ook te doen.

Dus groeide je interesse in feministische porno toen dat meer bekend werd? Of was dat altijd jouw interesse?

Ik kwam altijd uit een feministisch ethos. De eerste porno waar ik echt van hou en waar ik echt van hield, was niet alleen gebaseerd op uiterlijk, het was gebaseerd op uithouding, vaardigheden, balans. Ik sta bekend om mijn touwwerk. De dingen die ik voor de camera heb gedaan, hoeven niet per se geweldig mooi te zijn; ze nemen kracht en focus, vertrouwen en vaardigheid. In een touwophanging zitten waar ik aan een enkele enkel hang aan het plafond met 5 kilo gewichten aan mijn tepels hangt een vaardigheid in het verwerken van intense sensaties en het uithoudingsvermogen van het lichaam. Ik heb echt genoten van dat aspect van BDSM-porno. Toen ik begon met het regisseren van mijn eigen films, was het belangrijk om te zeggen: "Ik kan een feministe en een onderdanige zijn, ik kan een feministe en een masochist zijn." Ik stop niet om een ​​feministe te zijn wanneer ik een kinky scène binnenloop. Er is eigenlijk een sterke, gearticuleerde vrouw voor nodig om te zeggen: "Dit zijn mijn verlangens, dit zijn mijn grenzen, dit zijn dingen die ik wil verkennen."

Wat is volgens jou de meest voorkomende misvatting over de industrie?

Er zijn misvattingen over de mensen voor de camera die "slachtoffer" zijn of geen andere keuzes hebben: dat het iets is waar ze gedwongen in worden of dat het niet iets is dat ze eigenlijk willen doen, ze worden geobjectiveerd of uitgebuit. Maar ik denk dat mensen niet denken aan arbeidskrachten en arbeidskrachten in het algemeen. Ik voelde veel meer geobjectiveerd toen ik nog heel jong was en serveerster was dan ik ooit deed voor de camera. Vrouwen worden voortdurend geobjectiveerd en werken aan een objectieve samenleving. Voor de camera is het een plaats van kracht, waar ik mijn verlangens kan verwoorden en een sterke uiterlijke verklaring van mijn seksualiteit kan laten zien, in plaats van iemand die dat van me probeert af te nemen, wat ik voel als ik loop de straat op en iemand roept mij. De industrie voor volwassenen is echt een van de weinige plaatsen waar vrouwen exponentieel meer doen dan mannen. Een scène die een vrouw in reguliere porno doet, ze verdienen $ 1.000 tot $ 1.200 per scène en een man maakt tussen de $ 400 en $ 600.

Heb je negatieve ervaringen gehad?

Iedereen heeft het, vooral als je met verschillende producenten werkt, of iemand met wie je eerder niet hebt gewerkt. Het hebben van een geweldig ondersteuningssysteem is erg belangrijk. Wat er ook gebeurt in het leven van buitenaf, kan van invloed zijn op hoe je je voelt en of je je A-game meebrengt. In de mainstream waren er zeker momenten waarop het was: "Deze producer waarmee ik werk, zegt dingen waarvan ik vind dat ze seksistisch en homofoob zijn. Ik ben vreemd en ik werk veel in de homogemeenschap en ik vind wat ze beledigend zeggen. Oké, ik moet diep ademhalen, misschien een aanbeveling bedenken voor een goed boek dat ze moeten lezen, en proberen het te laten gaan."

Dat kan een uitdaging zijn. Ik heb tijdens de opnames ook heel uitdagende fysieke dingen meegemaakt. Eén van die dingen waarover ik schrijf in mijn memoires daddy, dat kwam een ​​beetje geleden, was dat ik op de set zat en een anale traan ervoer. Er was nogal wat bloed en het was behoorlijk angstaanjagend. Ik was in orde, maar op dat moment was het eng. Ik had niet het gevoel dat mijn agent in de ervaring helemaal ondersteunde, maar gelukkig was ik op een echt ondersteunende set. De regisseur was echt geweldig, iedereen gaf echt om mijn gezondheid. We stopten meteen en ik ging naar het ziekenhuis. Er gebeuren enge dingen.

Hoe is de memoires ontstaan?

Ik begon de laatste versie hiervan in 2005 te schrijven. Maar er zijn drie volledige herschreven. In 2012 ging ik met mijn tweede volledige herschrijving naar Rare Bird, een uitgever. Ze keken er overheen en hielden echt van de stem ervan, en richtten zich op wat het hart van het boek was, namelijk deze relatie met de vaderfiguur, de papa-rol. Dus ging ik terug en herschreef het en deed dat. Het was heel leuk om samen te werken met een uitgever die de inhoud niet censureert of probeert deze beter verteerbaar te maken voor een breder publiek, waardoor ik het gevoel had dat ik met een aantal van de literaire agenten aan het werken was. Ik had zoiets van: "Dat is niet wie ik ben; Ik wil dit niet censureren. '

Het is een coming-of-age verhaal, de seksuele evolutie en de reis van deze vrouw die zichzelf vindt, haar kracht vindt, haar gekozen gezin vindt, en echt onderzoekt wat familie is, welke gemeenschap is. Je denkt dat je niet kinky hoeft te zijn om het te krijgen.

Het is een van de meest intieme werken die ik daar heb uitgebracht. Wanneer ik body-based performance-art voor de camera doe, gaat het erom echt echt tot deze viscerale ervaring te komen. Met de memoires was het echt deze interne opluchting van zoveel emoties.

Ik heb dit jaar ook twee boeken die uitkomen, een is een doe-het-zelf-pornohandboek dat onze eigen seksuele revolutie documenteert, de andere is De ultieme gids voor seks door zwangerschap en moederschap.

Hoe kwam je overgang naar het college-spraakcircuit tot stand?

Ik begon te praten op conferenties en gaf workshops in 2004. Ik werd toen gevraagd om te komen spreken op verschillende universiteiten. De eerste universiteit die me binnen bracht, was Yale. Dat was een beetje intimiderend, maar ik had op dat moment veel workshops gegeven. Ik gaf les in een soort BDSM 101-workshop en ik nam mijn top mee om te demonstreren hoe je een "rits" kunt maken, waarbij de snaren en wasknijpers worden aangebracht op een huid in een bepaald patroon, zodat je aan het touwtje kunt trekken.

Ik vond het leuk, de studenten konden eraan trekken, maar ik denk dat er een Republikeins tijdschrift was dat er was en dat het vreselijk vond! Ze liepen erbuitend weg en schreven over hoe deze pornoster binnenkwam en hun top nam - het was de eerste keer dat iemand zijn top pakte in een klas op Yale. Ik dacht: "Het is een seksconferentie", maar ik denk dat het een leerervaring was. Sindsdien, toen ik op Northwestern sprak, liet ik me iets ondertekenen zodat ik mijn kleren niet zou afnemen. Het is grappig, de stigma's die we hebben rond lichamen in verschillende ruimtes. Het is iets dat perfect aanvaardbaar zou zijn binnen een seksualiteitsconferentie.

Zie je de culturele houding de komende jaren veranderen?

We bevorderen het gesprek rond seksualiteit en gender, en we boeken echt enige vooruitgang. De academische erkenning van het belang van seksualiteit en toestemming en pornografie is zo gegroeid. Over 20 jaar zullen er zoveel stemmen zijn. Het is erg spannend. Er zijn ook veel erotische filmfestivals die plaatsvinden, mensen verzamelen zich en kijken naar erotische films, dus ik denk dat dat ook heel veel zegt over waar we naartoe gaan. Het feit dat er een veranderd comfortniveau is bij het bekijken van erotische media, sprekend over seks en seksualiteit. Er zijn veel meer sekspeeltje-winkels in eigendom van vrouwen. Seksuele voorlichting in het algemeen en de rol van een seksuele voorlichter hebben het afgelopen decennium ook echt een hoge vlucht genomen. Dit zijn allemaal echt geweldige tekenen.

Met betrekking tot geslacht hebben we nu queer, genderqueer, trans-representatie binnen populaire televisieshows. Ik denk dat dit allemaal echt het gesprek en het bewustzijn van seksualiteit en gender bevordert. Ik zag dat volwassen worden niet. Wanneer we in staat zijn om het te halen in televisie en film, dan zijn we in staat om het te redden met Midden-Amerika en dit venster voor mensen te bieden. Vooral als tiener is het heel moeilijk om je te identificeren als vreemd of anderszins. Wanneer je de weergave van jezelf in de media kunt zien, is het ongelooflijk krachtig. In 20 jaar zal het gewoon blijven evolueren.