Zijn bijna-dood ervaringen gewoon hallucinaties? Wetenschappers wegen in

In onze nooit eindigende zoektocht om te begrijpen wat er met ons gebeurt nadat we zijn gestorven, hebben mensen het zeldzame verschijnsel van bijna-doodervaringen lang gezien als het geven van enkele hints. Mensen die een penseel met de dood hebben gehad, rapporteren vaak het zien en ervaren van levensveranderende gebeurtenissen aan 'de andere kant', zoals een helder wit licht aan het eind van een lange tunnel of herenigd met verloren familieleden of geliefde huisdieren. Maar ondanks de schijnbaar bovennatuurlijke aard van deze ervaringen, zeggen experts dat de wetenschap kan verklaren waarom ze gebeuren - en wat er werkelijk aan de hand is.

Wat zijn bijna-doodervaringen?

Een bijna-doodervaring is een diepgaande psychologische gebeurtenis met mystieke elementen. Het komt meestal voor bij mensen die dicht bij de dood zijn, of tijdens situaties van intense fysieke of emotionele pijn, maar het kan ook gebeuren na een hartaanval of traumatisch hersenletsel, of zelfs tijdens meditatie en syncope (verlies van bewustzijn door een daling van de bloeddruk). Ze komen verrassend vaak voor, met een derde van de mensen die dicht bij de dood zijn gekomen en er een hebben ervaren.

Zie ook: Een krachtige psychedelische drug gaf gebruikers een voorproefje van een bijna-doodervaring

Algemene kenmerken die mensen rapporteren zijn gevoelens van tevredenheid, psychische loslating van het lichaam (zoals uittredingen), snelle beweging door een lange donkere tunnel en een fel licht binnengaan.

Cultuur en leeftijd kunnen ook van invloed zijn op het soort bijna-doodervaring dat mensen hebben. Veel Indiërs melden bijvoorbeeld dat ze de hindoe-koning van de dood ontmoeten, Yamraj, terwijl Amerikanen vaak beweren Jezus te hebben ontmoet. Kinderen beschrijven meestal het tegenkomen van vrienden en leraren "in het licht".

De meeste gemelde bijna-doodervaringen zijn positief en hebben zelfs geholpen de angst voor de dood te verminderen, het leven te bevestigen en het welzijn te vergroten. Sommige bijna-doodervaringen zijn echter negatief en omvatten gevoelens zoals gebrek aan controle, bewustzijn van niet-bestaan, helse beeldspraak of waargenomen oordeel van een hoger wezen.

Waarom gebeuren er bijna-doodervaringen?

Neurowetenschappers Olaf Blanke en Sebastian Dieguez hebben twee soorten bijna-doodervaringen voorgesteld. Type één, dat is gekoppeld aan de linkerhersenhelft van de hersenen, vertoont een veranderd gevoel voor tijd en indrukken van vliegen. Type twee, waarbij de rechter hemisfeer is betrokken, wordt gekenmerkt door het zien of communiceren met geesten en het horen van stemmen, geluiden en muziek. Hoewel het onduidelijk is waarom er verschillende soorten bijna-doodervaringen zijn, produceren de verschillende interacties tussen hersengebieden deze verschillende ervaringen.

De temporale lobben spelen ook een belangrijke rol bij bijna-doodervaringen. Dit deel van de hersenen is betrokken bij de verwerking van sensorische informatie en geheugen, dus abnormale activiteit in deze lobben kan vreemde sensaties en percepties produceren.

Ondanks verschillende theorieën die worden gebruikt om bijna-doodervaringen te verklaren, is het moeilijk om tot op de bodem uit te vinden wat hen veroorzaakt. Religieuze mensen geloven dat bijna-doodervaringen bewijs leveren voor leven na de dood - met name de scheiding van de geest van het lichaam. Terwijl wetenschappelijke verklaringen voor bijna-doodervaringen depersonalisatie omvatten, wat een gevoel van losgemaakt zijn van je lichaam is. Wetenschappelijke auteur Carl Sagan suggereerde zelfs dat de stress van de dood een herinnering aan de geboorte oplevert, wat suggereert dat de "tunnel" die mensen zien een herbeeld is van het geboortekanaal.

Maar vanwege de grilligheid van deze theorieën zijn er andere verklaringen naar voren gekomen. Sommige onderzoekers beweren dat endorfines die vrijkomen tijdens stressvolle gebeurtenissen, een bijna-doodervaring kunnen produceren, met name door pijn te verminderen en prettige gevoelens te verhogen. Evenzo kunnen anesthetica, zoals ketamine, bijna-doodervaringseigenschappen, zoals uittredingen, simuleren.

Andere theorieën suggereren bijna-doodervaringen ontstaan ​​uit dimethyltryptamine (DMT), een psychedelisch medicijn dat van nature in sommige planten voorkomt. Rick Strassman, een professor in de psychiatrie, observeerde in een onderzoek van 1990 tot 1995 dat mensen bijna-dood en mystieke ervaringen hadden na injectie van DMT. Volgens Strassman heeft het lichaam natuurlijke DMT vrijgegeven bij geboorte en overlijden. Er is echter geen sluitend bewijs om deze zienswijze te ondersteunen. Al met al missen op chemicalieën gebaseerde theorieën precisie en ze kunnen het volledige bereik van bijna-doodervaringseigenschappen die mensen ervaren niet verklaren.

Onderzoekers hebben ook bijna-doodervaringen via cerebrale anoxie verklaard, een gebrek aan zuurstof voor de hersenen. Een onderzoeker vond luchtpiloten die bewusteloosheid ervoeren tijdens snelle acceleratie beschreven bijna-doodervaring-achtige functies, zoals tunnelvisie. Een gebrek aan zuurstof kan ook tijdelijke lobkwabben veroorzaken die hallucinaties veroorzaken. Deze kunnen lijken op een bijna-doodervaring.

Zie ook: So Grease was misschien een Trippy Near-Death Experience geweest

Maar de meest voorkomende verklaring voor bijna-doodervaringen is de stervende hersenhypothese. Deze theorie stelt voor dat bijna-doodervaringen hallucinaties zijn die worden veroorzaakt door activiteit in de hersenen wanneer cellen beginnen te sterven. Omdat deze zich voordoen in tijden van crisis, zou dit de verhalen die overlevenden vertellen, verklaren. Het probleem met deze theorie is, hoewel aannemelijk, dat het niet het volledige scala aan kenmerken verklaart dat kan optreden tijdens bijna-doodervaringen, zoals waarom mensen uittredingen hebben.

Momenteel is er geen definitieve verklaring voor waarom bijna-doodervaringen plaatsvinden. Maar lopend onderzoek streeft er nog altijd naar om dit raadselachtige fenomeen te begrijpen. Of paranormale of niet, bijna-doodervaringen zijn extreem belangrijk. Ze bieden veel mensen betekenis, hoop en een doel, terwijl ze een waardering bieden voor het menselijk verlangen om te overleven na de dood.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op The Conversation van Neil Dagnall en Ken Drinkwater. Lees hier het originele artikel.