Pluto kan Cryovolkanen hebben, die ongelooflijk cool zijn

Terwijl astronomen de gegevens onderzoeken, is de Nieuwe horizonten sonde is terug naar de aarde gestraald, de ontzagwekkende zondvloed van Pluto-factoïden blijft komen: het zijn rare, wiebelige manen, stikstofijsgletsjers en, nou ja, wolken. Het laatste stukje sappige Pluto-roddels? De mogelijkheid van cryovolkanen.

Een groot team van Amerikaanse astronomen en planetaire wetenschappers analyseerde de bijzondere heuvels die Pluto en Charon als astro-geologische putten opstuwden, in onderzoek dat vrijdag in het dagboek werd gepubliceerd Wetenschap. Van hun geologisch onderzoek waren deze knobbels het meest mysterieus:

Meer raadselachtige functies zijn hoge terpen met centrale depressies die mogelijk cryovolkanisch zijn en richels met complexe bladstructuren. Pluto heeft ook oude kraterachtige terreinen tot ~ 4 miljard jaar oud die extensief verweerd en uitgebreid omhuld zijn en misschien geërodeerd door glaciale of andere processen. Charon lijkt momenteel niet actief te zijn, maar heeft meer dan 4 miljard jaar geleden uitgebreid uitrekkend tektonisme en resurfacing (waarschijnlijk cryovolcanisch) ervaren

Hoewel ze lijken op Mortal Kombat Scorpion-dodelijke slachtoffers, lijken cryovolkanen op de lava-vulkaan, maar in plaats van te proberen Pierce Brosnan in een vloed van hete vloeibare rotsen te verdrinken, is het spuwende water methaan of ammoniak. In ons zonnestelsel zijn ze, voor zover we weten, een kenmerk van manen; Voyager 2 zag een van de eerste cryovolkanen die op de satelliet Triton van Neptunus was ontdekt. Latere beelden van Jupiters maan Titan geven aan dat cryovolkanisme een dominante eigenschap is van het maanlandschap, waardoor de maan-topografie aanzienlijk verandert.

De krachten die ervoor zorgen dat een cryovulkaan uitbarst en een aardevulkaan lijken min of meer analoog - een opeenhoping van warmte en druk die vloeibaar gemaakte materialen naar de oppervlakte dwingt. Het grote verschil is wat er uit de top komt - op Titan, bijvoorbeeld, stellen astronomen dat het "ammoniak-water-methanol slurries" is in plaats van gesmolten gesteente. Gelukkig hebben Ol Pierce en de rest van ons aardbewoners nooit zorgen te maken over geologische ontploffingen van vloeibare ammoniak, gezien het kookt op ongeveer min 28 Fahrenheit.