De bruto fysiologie van de 30-pond burrito "Gran Chingon Challenge"

Als je een aandeel van 10 procent wilt hebben in de onlangs geopende taco-winkel Don Chingon in Brooklyn, hoef je alleen maar een burrito van $ 150, 30 pond per uur te poetsen. Het internet zal je dit vertellen omdat het internet erg enthousiast was over de "Gran Chingon Challenge" vorige week. Wat internet je misschien niet vertelt, is dat je vrijwel zeker niet zult slagen als je geen professionele concurrent eter bent. Publiciteitsstunts zijn iets, maar dat geldt ook voor de menselijke biologie.

"Een snelvreter trekt dit veel eerder uit dan een enorm persoon met een enorme eetlust", vertelt Dr. Marc Levine, een radioloog aan de Universiteit van Pennsylvania, omgekeerde. Zelfs als iemand ziekelijk zwaarlijvig was, zegt dr. Levine, is 30 kilo voedsel tegelijk te veel om mee om te gaan. "Ze zouden zo vol raken dat ze zouden stoppen voordat ze de limiet bijna hadden bereikt."

In de enige gepubliceerde studie over het onderwerp van competitieve eetfysiologie, die Levine beschrijft als "pseudowetenschappelijk", aten een competitieve eter en een controlepersoon zo veel hotdogs als ze konden in 12 minuten. (Dat er een experiment was n van 1 is de reden voor de wetenschappelijke zelfspot van Dr. Levine.) De draai was dat de snotapen in magen met een laag bedekte barium leidden, die Levine toestaan ​​om de buiken te röntgenstraal aangezien zij vulden.

Levine had eerder twee theorieën van concurrerend eten overwogen: de maag van de eters moet sneller dan gemiddeld in het dunne darmje terechtkomen of opzwellen. "En ik weet niet hoe je een maag zou trainen om sneller leeg te raken," zegt hij. "Het moet zo zijn dat de maag meer uitzet."

En zo was het. Levine beschrijft de speed-eter met wie hij werkte als een "goed uitziende, buff" -vriend met een platte, gestemde buik. Hij beschrijft de kinderen als veelzijdig. "Naderhand," zegt hij, "leek het erop dat hij een zwangerschap op korte termijn droeg."

Zoals Levine en zijn collega's in 2007 in de American Journal of Roentgenology, controleerde het proefpersoon in 12 minuten zeven hotdogs en voelde zich ziek. De concurrerende eter, bekend als een "gurgitator" in het spraakcircuit van het voedselcircuit, zoog 36 hotdogs af voordat de onderzoekers hem afsneden. ("God verhoede zijn maag geperforeerd, we zouden hem naar de OK moeten haasten.")

Toen hij de radiografische beelden evalueerde, merkte Levine een paar dingen op: achter zijn buikspier was de maag van de snelheidsveter aan het begin minder samentrekkend sterk - slapper - en daarna zwol hij op terwijl hij zich vulde met voedsel en de andere interne organen uit de weg duwde. Om de franken zo snel te krijgen, vulde een lopende band van hotdogs zijn slokdarm. "De voorkant van de hotdog zou de volgende in zijn maag duwen." Om goed geproportioneerd te blijven, zou de speeder niets anders dan vloeistoffen en lichte snacks nuttigen bij de komende zwakken.

Als je het aan Levine vraagt, is het pure wilskracht, gekoppeld aan intensieve training, die de hielen zoals wij van de kampioenen scheidt. Tenzij je het hebt gebroken met een intens consumptief regime, heb je een 'verzadigingsreflex'. Het is niet helemaal duidelijk wat deze reflex teweegbrengt - vetweefsel dat het hormoon leptine afgeeft, wordt verondersteld een rol te spelen bij het sluiten van honger - maar het is duidelijk dat de gemiddelde menselijke strijd om gevaarlijk te veel te eten. Don Chingon heeft zijn concurrenten een doodsverklaring laten tekenen, wat een goede zet is voor zover promotie gaat, maar waarschijnlijk niet nodig is. Mensen zullen waarschijnlijk veel gaan overgeven.

Maar als je je verzadigingsreflex hebt overwonnen, zoals gurgitators maanden training volgen, dan houden onmenselijke consumptiewaarden op met bijzonder veel moeite te doen. Wanneer iemand 12 ponden in 12 minuten kan eten, zegt Levine, refererend aan Sonya "The Black Widow" Thomas 'prestatie van 11,3 pond kreeft in een dozijn minuten, 30 pond per uur begint er goed uit te zien.

Doet, zeker, maar zeker niet aan te raden. Vanwege de ongekende gezondheid, is de Association of Independent Competitive Eaters begonnen met het inkorten van de duur van competities tot minder dan 10 minuten. "Major League Eating", vertelt Don Chingon-eigenaar Vic Robey omgekeerde, "Vond ons te gevaarlijk." Toch zou Robey de gurgitators willen verwelkomen om een ​​wereldrecord neer te zetten bij Don Chingon.

De Gran Chingon Challenge begint maandag officieel en Google heeft de eerste burrito aangevraagd. Ze zijn daar slim, maar tenzij ze iemand hebben met een opgezwollen maag, zal mind over materie het niet verminderen.