NASA Parker Solar Probe verbrijzelt records over een missie om de zon aan te raken

Het aanraken van de zon klinkt als een krankzinnige droom. Maar in een staaltje engineering dat voldoet aan een aanbeveling die 60 jaar geleden is gedaan om een ​​sonde voor onze lokale ster te lanceren, laat NASA's Parker Solar Probe zien dat dromen echt uitkomen.

Gebouwd door het Johnny Hopkins Applied Physics Laboratory, brak de in augustus gelanceerde sonde twee records op maandag: eerst de kortste afstand instellen die een ruimtevaartuig ooit ten opzichte van de zon heeft gevlogen en ten tweede sneller dan elk ruimteschip in de geschiedenis.

De Parker Solar Probe was slechts 26,5 miljoen mijl (42,7 miljoen kilometer) verwijderd toen deze het dichtstbijzijnde punt van de baan bereikte ten opzichte van de zon - het perihelium - om 10:28 uur. Oostelijk op maandagavond, voortvluchtend met een ongekende snelheid van 213.200 kilometer per uur terwijl we wetenschappelijke gegevens verzamelen.

Maar deze record is slechts de eerste van vele die de sonde zal doorbreken, zoals projectleider Andrew Driesman van Johns Hopkins APL uitlegt in een video die is vrijgegeven met het nieuws.

"Dichter bij de zon dan welk ander ruimtevaartuig dan ook"

"We gaan dichter bij de zon komen dan welk ander ruimtevaartuig dan ook. Dat gaan we niet één keer doen, we doen het niet twee keer - we doen dat 24 keer, en dat is angstaanjagend."

Bij deze eerste ontmoeting passeerde de sonde op autoformaat binnen 26,55 miljoen mijl van het oppervlak van de zon, wat al vergelijkbaar is met het vorige record dat Helios 2 in 1976 op minder dan 27 miljoen mijl afstand had neergezet. In de komende zeven jaar zal de sonde de zwaartekracht van Venus gebruiken om zichzelf op steeds kortere lussen te duwen. Het is de bedoeling om tegen het einde van de missie in 2025 3,8 miljoen mijl van de oppervlakte te dopen.

Maar in de helse temperaturen en harde straling, kijken wetenschappers ernaar uit om de magnetische velden, plasma en energetische deeltjes van de zon te bestuderen. Als je dit dicht bij de zon brengt, zet de Parker Solar Probe zich vierkant in de corona van de zon, de atmosfeer rond de zon die 2.500 graden Fahrenheit (of 1.377 graden Celsius) bereikt en de temperatuur van het oppervlak zelf overschrijdt.

Het begint hier warm te worden

Om de hitte te verslaan, beschermt het ruimtevaartuig zijn naar de zon gerichte zijde met een hitteschild dat het thermische beschermingssysteem wordt genoemd. De laag-creatieve naam logenstraft hoe krachtig dit component van de sonde is. Het 160-pond scherm, een 4,5-inch-dikke schuimkern set tussen oververhitte koolstof composiet, heeft zo'n hoge warmtecapaciteit dat het bestand is tegen 820 graden Fahrenheit terwijl de instrumenten veilig op kamertemperatuur worden weggestopt.

Zelfs met het thermische beschermingssysteem dwingt de hitte onderzoekers om de communicatie eenvoudig te houden. Uit vier verschillende bakentonen wordt bevestigd dat alles in orde is, terwijl de andere drie verschillende soorten problemen aangeven. Tijdens de dagen rond het perihelium zullen de radiostraling van de zon de communicatie stoppen totdat het ruimtevaartuig kan antwoorden met een piepgeluid.

"We zullen grotendeels door contact met het ruimtevaartuig worden geconfronteerd, dus het enige dat we zullen hebben, zijn die bakentonen", zegt Sanae Kubota, de leiding van het foutmanagement.

Met behulp van de gegevens - die ongeveer 30 minuten nodig hebben om tussen de sonde en de aarde te zenden - zoeken wetenschappers naar een beter begrip van ruimteweer, zoals zonnewind. Hoewel de zon 92,96 miljoen mijl verderop is, beïnvloedt ruimteweer zowel instrumenten van astronauten als bewoners terug op aarde door satellieten, waaronder GPS-systemen, af te werpen.

Voor het snelste ruimteschip ooit, kunnen de wetenschappelijke gegevens die de sonde verzamelt niet snel genoeg komen. Vanwege de oriëntatie van het ruimtevaartuig op de zon moeten wetenschappers enkele weken wachten voordat de gegevens weer naar de aarde kunnen worden verzonden.