Legends of Tomorrow 'Pays Homage to' Silence of the Lambs '

Er was nooit twijfel DC's Legends of Tomorrow zou goed zijn. Hoe goed was de echte vraag. Assembleren van superhelden (en schurken) uit Pijl en De flits zou heel gemakkelijk een hoop pittige avonturen met speciale effecten kunnen zijn, en dat is precies wat Legends of Tomorrow belandt. Maar afleveringen zoals de pijnlijk goede "River of Time" van deze week stollen de derde Arrowverse-show als een van de hoogste werken van het genre, een absoluut niet te missen album. Er zijn nog twee afleveringen over en ik benijd degenen die deze baanbrekende sci-fi-show voor de eerste keer zullen meemaken.

Na het vastleggen van Vandal Savage (Casper Crump) uit 2166, doorkruist de Waverider crew, geleid door Rip Hunter (Arthur Darvill), de Time Stream voor het Vanishing Point, het hoofdkwartier van de Time Masters. Dat is waar Hunter Savage in kan draaien, met echt bewijs om hem te pakken te krijgen. Terwijl Rip oorspronkelijk van plan was om Savage te doden, een taak met een eenvoudsniveau dat de woede van Snart (Wentworth Miller) en Rory (Dominic Purcell) oproept, dwingen Savage's vermogen om de herinneringen van Carter Hall (Falk Hentschel) en Rip's geweten te herstellen hem om een ​​meer humane route te nemen: justitie.

Helaas, hetzij vanwege zijn naïviteit, hetzij omdat Joseph Campbell de protagonisten dicteert op het laagste punt voor de derde act, overtreft Savage de Legends met een verwoestende aas in zijn mouw: hij beveelt de Time Masters en legt de Legends gevangen. Sterker nog, Savage is vrij om Rip Hunter's familie helemaal opnieuw te doden. Rip's hele missie was zinloos.

De openhartige onthulling was slechts het gedurfde uitroepteken naar een achtbaanaflevering die beperkte ruimte gebruikt, de Waverider, in zijn voordeel, met paranoia en afwijkende meningen binnen het team. Voordat DC's Legends of Tomorrow in première, er werd gezegd dat de productie het budget te boven ging en de show niet zou overleven in seizoen 2. Uiteindelijk heeft de CW alles vernieuwd, inclusief Legends of Tomorrow. Maar gedurende seizoen 1 waren er voor de hand liggende gebieden waar de show in de schaduw liep, zoals in de andere flesaflevering "Marooned", en waar de show zowat al het geld deed zinken zoals het tv-formaat van vorige week Pacific Rim in "Leviathan".

Hoewel "River of Time" niet strikt een flesaflevering is - het aanraken van flashbacks met gastoptredens door Pijl en De flits personages als Felicity (Emily Bett Rickards) voorkomen cabinepoorts - de aflevering is meestal beperkt tot het schip, een schip met een monster zoals Savage. De inzetten voelen niet alleen onmiddellijk, maar ook delicaat. Een ruimteschip dat amper vasthoudt aan een onsterfelijke, charismatische superschurk is een escortmissie rechtstreeks uit de nachtmerries van gamers.

Casper Crump blijft uitblinken als Savage, zelfs met een licht hilarisch accent dat klinkt als een vreemde mix van mediterraan en Oost-Europees. Hij naait wantrouwen en bedrog in de rangen van het schip, en terwijl Kendra (Ciara Renee) dat aan kijkers vertelt, hoe personages als Ray Palmer (Brandon Routh) en Professor Stein (Victor Garber) handelen na fel verlicht De stilte van de lammeren hulde is wat "River of Time" het beste werkt. Ik zonk toen Stein de aas-ontsnapping bracht - een schip met een eenmalige sprong terug naar 2016 - op Jax (Franz Drameh), die net zoveel te verliezen had als Stein in zijn leven sterft. Het was een perfecte boog voor hun 'partnerschap', een rotsachtige maar aanhankelijke die zijn eigen serie waardig is.

Legends of Tomorrow is al een overwinning, het hoeft alleen maar de landing te stoppen, kom de seizoensfinale in een paar weken. De show heeft de verwachtingen al overtroffen; een leuke maar mogelijk luie, afgezaagde team-upshow is verheven tot een superheldenversie van Joss Whedon's geliefde en van korte duur Glimworm, waarin melodrama voortkomt uit de karakteristiek van personages en inzetten van delicate, zo niet bizarre tijdreizen. Er is veel om van te houden Legends of Tomorrow en ik ben blij dat het morgen zal zien.