Heeft 'enge verhalen te vertellen in het donker' kinderen leren om boeken te vrezen? Niet precies.

"In al mijn boeken is wat ik eigenlijk doe het presenteren van materiaal voor volwassenen op een manier die kinderen kunnen begrijpen. Kinderen zijn tegenwoordig zo verfijnd dat het voor hen werkt… Wat me fascineert, is dat je met het enge materiaal zou denken dat ze afgemat zouden zijn. Maar dat zijn ze niet. Ze zijn opgefrist. "- Alvin Schwartz, 1988

De New Jersey-journalist, auteur en folklore obsederen al decennia de trilogie van Alvin Schwartz Enge verhalen te vertellen in het donker, die Guillermo del Toro nu van plan is aan te passen in een film, heeft overal basis- en middelbare schoolkinderen bang gemaakt en geïntrigeerd. Degenen onder ons die zijn opgegroeid in de jaren '80 en '90 zullen zich levendig herinneren dat ze ademloos door de boeken bladerden tussen de stapels van onze plaatselijke bibliotheek - dat wil zeggen, als ze de boeken op voorraad hadden. De drie delen in de Schwartz-serie - met hun ontledende geesten, seriemoordenaars, afgehakte ledematen en spooklandschappen - behoren tot de meest verbannen boeken aller tijden. De serie stond op de eerste plaats op de lijst van de meest geliefde boeken van de American Literary Society in het land van 1990 tot 1999, en # 7 in de jaren '00.

Ok hoe was Scary Stories to Tell in the Dark een kinderboek pic.twitter.com/M4QamK4cj6

- spooky keke (@whereskayleigh) 19 september 2015

Het sterke effect van deze volumes, in hun vroege edities, was minstens zo veel te wijten aan de spectrale, door houtskool getekende illustraties van de Minnesota-kunstenaar Stephen Gammell als het onderwerp van Schwartz. De herinnering aan de groteske figuren van Gammell - van de vrouw met het spinnennest in haar gezicht van "The Red Spot", aan het bebloede hoofd van "Me Tie Dough-Ty Walker," aan de arm in "Wonderful Sausage" die zelf eet - is onuitwisbaar voor iedereen die ooit een blik in de boeken heeft geslagen.

Hoewel Random House jarenlang de originele uitgaven verdedigde, werden ze opnieuw gepubliceerd Enge verhalen op de 30ste verjaardag van het eerste deel in 2011 met nieuwe, afgezwakte illustraties van Brett Helquist, tot ontsteltenis van recente ouders die ooit fans waren geweest (lees Amazon-beoordelingen eens).

Het zijn de klassieke edities van de Schwartz-boeken waarop Enge verhalen: een documentaire scherpstelt. Het project - momenteel in productie - wordt gehuldigd door producer, regisseur en verteller Cody Meirick, een in Chicago gevestigde kinderontwikkelings- en educatieprofessional en eerste-keer-documentaires, die gelooft dat de boeken van Schwartz een case study zijn voor wat is gezonde en vooruitstrevende stimulans voor de jonge lezer. Het project van Meirick werd eerder dit jaar bijgestaan ​​door een crowdfunding-campagne. Hoewel Meirick zijn gewenste doel niet heeft bereikt, werkt hij aan de productie en streeft hij naar een release in 2016.

Dit is wat Meirick te zeggen had over zijn veelbelovende project.

Deze foto van SCARY STORIES TO TELL IN THE DARK zou mij als kind nachtmerries geven. Ugh. pic.twitter.com/hmG6YLYquU

- Mat Bradley-Tschirgi (@MatWBT) 10 oktober 2015

Waarom denk je dat Schwartz boeken een onderwerp was voor een documentaire?

Ik wilde een documentaire maken over het belang van kinderboeken en de alfabetisering van kinderen. Idealiter heeft u een toegangspunt nodig. Ik ben opgegroeid met deze boeken, net als veel andere mensen. Toen ik zag dat het een heel populair boek was met veel kinderen die lezen en geïnteresseerd waren in kunst - samen met het feit dat het een van de meest verboden boeken van de laatste 30 jaar is - leek het het perfecte verhaal, en de perfecte titel om het idee te raken dat wat boeken kinderen lezen van belang is. Boeken helpen kinderen vorm te geven in wat ze worden. In dit geval raakte het geïnteresseerd in folklore en in kunst die hen op een natuurlijke manier aanspraken. Ze groeiden niet uit om moordenaars te zijn of mensen te slachten en ze in hamburgers te stoppen. Ze groeiden op tot kunstenaars, muzikanten, historici en schrijvers.

Eén ding vind ik fascinerend aan deze boeken als een oudere persoon - ik ben gewoon mijn originele exemplaren voor de eerste keer in vele jaren opnieuw aan het onderzoeken - is het folkloristische element en het detail waarmee Schwartz zijn bronnen in de index citeerde. Hij praat veel over regionale afkomst; bijvoorbeeld, "The Big Toe" ontwikkelt zich meestal in de zuidelijke Verenigde Staten. Ben je tijdens het maken van deze film in de folklore uitgeweken, of met folkloristen gesproken?

We hebben folkloristen geïnterviewd en we zijn van plan meer te interviewen. Verbanden leggen met de lange geschiedenis van spookachtige folklore is erg belangrijk. Ik denk dat het hulde brengt aan de boeken door ze in een context te plaatsen. Ik beschouw deze boeken als een soort van de Grimm's sprookjes van onze tijd. Door te benadrukken dat deze verhalen deel uitmaken van onze cultuur, raakt het feit echt dat ze belangrijk zijn en niet gecensureerd mogen worden. Ik vind het ook gewoon leuk om die verbanden te leggen en krijg een kijkje in een van de verhalen waar we allemaal mee zijn opgegroeid.

Wat is het meest interessante stukje informatie dat je hebt geleerd tijdens het maken van de documentaire?

Tot nu toe zijn er nogal wat. Ik weet niet of ik de grootste wil weggeven, en ik verwacht dat er meer zal komen. Maar eentje die in me opkomt, wordt gezinspeeld in de trailer: Alvin Schwartz hield echt van het feit dat zijn boeken werden verbannen. De aandacht voor censuur binnen scholen en bibliotheken begon net vorm te krijgen rond de tijd van zijn overlijden in het begin van de jaren negentig. De American Library Association begon echt met het volgen en maken van lijsten in het midden van de jaren 1980, toen zijn boeken echt van de grond kwamen. Maar Alvin vond het geweldig en vond het een grote publiciteit. Dat is waarom ik het geweldig vind om zijn boek te gebruiken als een goed voorbeeld van wat censuur wegneemt van kinderen.

Is er een verhaal of een paar verhalen die je hebt aangehaald als degene die de meeste mensen noemen wanneer ze over de boeken praten?

Ik ben echt blij geweest met het feit dat er niet een of twee zijn waar mensen meteen aan denken. Ik was verrast. Mensen die zijn opgegroeid met de boeken gaan ervan uit dat ieders favoriet deze of gene is, maar tussen de verhalen en de illustraties heb ik geconstateerd dat er in de loop der jaren minstens een dozijn mensen in de hoofden van mensen zit. Vreemd genoeg is een van de meest prominente niet technisch in de Enge verhalen boeken. Het is het lintverhaal in In een donkere donkere kamer, een andere Alvin Schwartz-verzameling, waarvan Barbara Schwartz (de vrouw van Alvin) het 4e boek beschouwt. Het is bedoeld voor jongere lezers. Maar die is nogal opgedoken.

"Harold," "Wonderful Sausage," "The Babysitter," "The Big Toe," "High Beams," "The Hearse Song," "Sam's New Pet," "The Haunted House" … er zijn veel die zijn opgekomen en veel materiaal om mee te werken.

Heb je Stephen Gammell en anderen die betrokken zijn bij de productie van de originele boeken gesproken?

We hebben Barbara Schwartz, Betsy Johnson en Daniel Schwartz (vrouw, dochter en kleinzoon van de auteur) geïnterviewd en zijn van plan meer familieleden te interviewen. We hebben een interview afgenomen met Dr. Gary Alan Fine, een prominente folklorist en geleerde, die al vele jaren geleden met Alvin heeft gesproken, en prominent genoemd wordt in het bronnenmateriaal van het derde boek. We willen graag de redacteurs van de boeken interviewen, hoewel er veel niet meer in de buurt zijn. Het is altijd belangrijk geweest om het innerlijke verhaal van deze boeken en hun geschiedenis zo veel mogelijk te krijgen.

Wat Stephen Gammell betreft, hij heeft tot nu toe geweigerd om geïnterviewd te worden en is schijnbaar nooit geïnterviewd. Hij publiceerde zijn eigen boek in 2011 en het lijkt erop dat hij geen enkel interview heeft gedaan - slechts een heel korte video van zijn hand die een van de personages uit het boek illustreert. Hij is de eerste persoon die ik heb uitgestoken en de uitnodiging zal daarbuiten blijven.

Levenslange fans van het boek in mijn algemene leeftijdsgroep die ik heb gesproken, vragen zich af hoe ze tot stand kwamen, precies - alleen de keuze om deze bizarre illustraties in de tekst te plaatsen. Heeft iemand een weerslag verwacht? Kun je daar wat licht op werpen?

Alvin Schwartz had het laatste woord in wie zijn boeken illustreerde. Stephen Gammell was een gerespecteerde en prijswinnende illustrator tegen de tijd dat de boeken werden samengesteld, dus hij was een natuurlijke optie - de uitgever bracht Gammell in om de boeken te illustreren. Dus het lijkt erop dat het tot stand kwam op een manier die gebruikelijk is wanneer kinderboeken worden samengesteld door een uitgever. Alvin hield erg van de illustraties, maar het bleek dat de uitgevers het ook goed deden. En ze verkochten erg goed. De controverse leek alleen maar toe te voegen aan de populariteit. Het lijkt er niet op dat iemand destijds te bezorgd was. Je moet in gedachten houden dat veel ervan pas in de jaren negentig na het overlijden van Alvin werd opgepikt.

In welk stadium ben je in productie van de documentaire?

We zijn ongeveer halfweg klaar, dus er is nog veel meer te doen. Een deel van de reden voor het vrijgeven van de trailer is om ondersteuning op te trommelen, ons in staat te stellen te laten zien dat er interesse is in deze documentaire, en dus kunnen we de resterende fondsen bijeenbrengen om dit te voltooien.

Heb je een venster voor vrijgave in gedachten?

Elke stap brengt ons verder, maar op dit moment kan ik geen specifieke tijd aankondigen. Ik kan je wijzen op een aantal vergelijkbare documentaires die een paar jaar hebben geduurd, maar uiteindelijk hebben ze het ding voltooid en is het nu beschikbaar. Ik ben realistisch over het proces, maar ook zeer betrokken. Barbara Schwartz merkte op dat ze hoopte dat we het op haar 90ste verjaardag zouden redden. Ik zie 2016 als het 35-jarig jubileum, dus het zou leuk zijn om het tegen die tijd af te maken.