NASA ontdekt verbluffend mooie Ultralichte röntgenbron

Stel je een ergens in het universum een ​​lichtbron voor die zo onmogelijk helder en stralend is in X-stralen dat hij gelijk is aan de golflengten van meer dan een miljoen zonnen. Omwille van het argument, stel je voor dat de lichtbron - een ultralichte röntgenbron of ULX, als je wilt - slechts ongeveer 18 mijl breed is. Natuurlijk zou geen enkele kosmos zo wild en prachtig en belachelijk kunnen zijn om zoiets werkelijk te omvatten.

Wacht, wat is dat, NASA?

"Een paar ULX's, die gloeien met röntgenstraling die qua helderheid gelijk is aan de totale output bij alle golflengten van miljoenen zonnen, zijn zelfs minder massieve objecten die neutronensterren worden genoemd. Dit zijn de uitgebrande kernen van massieve sterren die explodeerden."

Ja, een handvol neutronensterren - de kaf van sterren die massiever zijn dan onze zon maar niet noodzakelijk groot genoeg om in zwarte gaten te laten instorten - doen lichtshows in het röntgenspectrum die elk menselijk begrip tarten. En als een internationaal team van onderzoekers in het laatste nummer van Natuurastronomie, NASA's Chandra X-ray Observatory heeft een vierde van zo'n ULX gevonden in de Whirlpool Galaxy, ook wel bekend als M51.

Je kunt het beeld hierboven zien, maar laten we even pauzeren en het hele sterrenstelsel in zijn volle glorie opnemen.

Zoals je kunt zien, is die lichtbron aan de rand van de Whirlpool Galaxy vergelijkbaar met die van het superzware zwarte gat in het midden. Hoe een enkele neutronenster - zelfs als het zo dicht is dat een theelepel ervan ongeveer twee biljoen pond zou wegen - zo'n ongelooflijke weergave zou produceren, is nog steeds niet volledig begrepen, vooral wanneer er slechts vier van zulke neutronenster-ULXen zijn ontdekt. Maar astronomen hebben het begin van een antwoord, aldus de NASA.

"De intense zwaartekracht van de neutronensterren trekt het omringende materiaal weg van metgezelsterren, en wanneer dit materiaal naar de neutronenster valt, warmt het op en gloeit het met röntgenstralen," legt het bureau uit. "Naarmate er meer en meer materie op de neutronenster valt, komt er een tijd dat de druk van het resulterende röntgenlicht zo intens wordt dat het de materie wegstoot. Astronomen noemen dit punt - wanneer de objecten typisch niet sneller materie kunnen accumuleren en nog meer röntgenstralen kunnen afgeven - de Eddington-limiet. Het nieuwe resultaat laat zien dat deze ULX de Eddington-limiet voor een neutronenster overtreft.

Precies hoe de ster erin slaagt om deze grens te doorbreken is onduidelijk, maar al die röntgenfoto's zijn bewijspositief dat het precies dat doet. De onderzoekers hebben enkele ideeën om dit probleem verder te bestuderen, inclusief het verzamelen van meer röntgengegevens van de Whirlpool Galaxy. De rest van ons kan waarschijnlijk gewoon achterover leunen en onze geest laten blazen door al die onmogelijke heldere kosmische grootsheid.