Wat doet J.J. Abrams '' Gone Fishin '' Vertel eens over '10 Cloverfield Lane '?

"Het leven is zo onvoorspelbaar, man … het ene moment halen we een boot, het volgende moment krijgen we een ritje met babes." - Gus Green (Danny Glover), Gaan vissen'

Net als het originele 2008 Klaver veld film, het hoogtepunt van 1997's Gaan vissen' - de vierde film J.J. Abrams schreef mee - betrekt een monster. Het is geen mythische, maar het is nog steeds behoorlijk formidabel in de context van de film. Er zijn ook gewoon niet genoeg films waar de confrontatie bestaat uit een alligator die een koffer vol juwelen bewaakt.

Gaan vissen' lijkt misschien een voetnoot in Abrams 'carrière, maar het kwam eigenlijk als een keerpunt. Het was het laatste script dat werd gefactureerd aan 'Jeffrey Abrams' en zijn laatste project voor zijn doorbraak met een co-schrijfkrediet voor de jaren 1998 Armageddon. Vanaf daar draaide Abrams terug naar een succesvolle carrière in televisie, ontwikkelen en werken aan Geluk, Alias en Verloren in vrij dichte opeenvolging, alvorens terug te keren naar de multiplex en dat walgelijk vermogende, post-Spielbergiaanse wonderkind te worden dat we vandaag kennen en liefhebben / haten.

Voor iemand die heeft bijgedragen aan het definiëren van de toon van de moderne Hollywood-actie-adventure-blockbuster vandaag, is het verbazingwekkend hoe anders dan alles in het huidige filmische landschap Gaan vissen' is. Het is een gekke komedie over mannen van middelbare leeftijd, beoordeeld als PG - gedaan in een goofball, slapstick-y komische stijl die meer te danken heeft aan Beavis and Butthead dan De bucketlijst. Er is bijna geen conflict in de film en heel weinig waarneembare moppen; misschien is de beste Joe Pesci's slogan van "Holy sh-mokes!"; of het feit alleen dat hij gekleed is in capri cargo shorts en een flat-edge hoed voor de duur van de film. Een verrassend slanke Willie Nelson verschijnt als een Christelijke visserman, Billy "Catch" Pooler, om de "gemiddelde Joe" -personages van Glover en Pesci te redden van de mogelijke dood tijdens hun niet-verwekte visreis naar de Everglades, wat zorgt voor een sterk moment.

De belangrijkste bedoelde, overkoepelende "grap" van de film is natuurlijk dat ondanks de titel, heel weinig vis wordt gedaan. Elk jaar gaan jeugdvrienden Joe Waters (Pesci) en Gus Green (Glover) op een visreis, die onvermijdelijk in een ramp eindigt. De reis van dit jaar in Florida gaat slecht wanneer ze paden kruisen met een oplichter, moordenaar en dief genaamd Dekker Massey, die probeert buit te verzamelen die hij in de everglades heeft opgeslagen. Waters en Green zijn domme arbeidersklasse Joes uit New Jersey, die alles wat ze raken lijkt te verbreken - er zijn meerdere scènes waarin ze per ongeluk de bediening van motorboten verbreken. Op de een of andere manier lijden de twee enigszins wellustige oudere mannen nooit echte gevolgen voor hun daden - zelfs het verbranden van een countryclub - of iets doen waartoe hun liefhebbende vrouwen in Newark bezwaar maken. Zoals het volgende project van Abrams, Geluk, conflicten opbouwen en verdwijnen voordat het publiek zelfs de spanning kan voelen.

Gaan vissen' is geruststellend in de zin dat er bijna geen inzet is; de duistere humor van onze Apatow-golf Hollywood-komedies en flitsen van brutaliteit die onze hedendaagse actiefilms verdunnen, zijn hier volledig afwezig. Gaan vissen' was een bom met critici en maakte slechts ruwweg een derde van zijn budget terug. Gezien de PG-classificatie was het niet duidelijk wie verwacht werd om deze film bij te wonen of ervan te genieten. Misschien verlichtte het de nachten van een paar chagrijnige gezinnen: een film maken na een rauw bar-diner op zomervakantie bij hun grootouders in Maine.

Misschien de door Abrams geproduceerde 10 Cloverfield Lane 'S action-horror-comedy genre-warping zal een beetje channelen Gaan vissen' 'S WTF-ben ik aan het kijken je ne sais quoi. Maar er zijn geen garanties - hier zijn geen paaseieren te vinden. En J..J. neigt in voor- en tegenspoed veel dichter bij de status-quo te blijven dan 'Jeffrey' deed. En Abrams durfde niet te schrijven 10 Cloverfield zichzelf. Misschien vreesde hij dat een beetje van 'Jeffrey's' heilige shmoke '-sensatie erin zou binnensijpelen en zijn kansen op overheersing van kaskrakers verdoemen. In zekere zin, Gaan vissen' het lijkt erop dat de geest waar Abrams de rest van zijn carrière voor heeft gebruikt om weg te rennen, zoals Gus en Joe van die vervelende, vervelende gator.