Is Steve Martin weer een standup-komiek?

Steve Martin was een van de grootste namen in stand-upcomedy, maar hij heeft het formulier in 35 jaar niet beoefend. Tussendoor is hij een volksmuzikant, een kunstcriticus, een schrijver en wat dan ook een Bowfinger is. De kerel van Goedkoper per dozijn was de kerel van L.A. Verhaal die de dude was die een hilarisch lied- en dansnummer had over een overleden farao.

Er is een echte tragedie in hoezeer zijn carrière als solo-artiest vergeten is, maar het is ook de prijs om zo'n vruchtbare artiest te zijn in andere media gedurende bijna vier decennia - zelfs als dat betekent dat meer mensen Martin kennen voor Goedkoper per dozijn dan het baanbrekende werk dat hij deed in alternatieve komedie.

Ja, de auteur van winkeldochter is een zeer belangrijke kunstman. En hij is plotseling terug in zijn puurste vorm.

Gier publiceerde een stuk over hoe Steve Martin gisteravond voor een paar minuten terugkwam, opende voor Jerry Seinfeld. Dit leek een mogelijkheid te zijn, na het verschijnen van Martin Blijspelacteurs in auto's die koffie krijgen.

Jesse David Fox schrijft over de ervaring in de Gier stuk, beschrijft de set aldus:

"Dus, hoe was hij? Het is altijd moeilijk te zeggen met de drop-ins van beroemdheden, want het publiek geeft ze de eerste paar minuten een pass en lacht om alles op een manier die meer op een etentje lijkt dan vrienden, dan een publiek dat betaalde om daar te zijn, en Martin duurde maar een paar minuten, maar als ik terugkijk op de grappen zelf, zou ik zeggen dat hij meestal best goed was, af en toe bijna geweldig, en voor een moment echt speciaal. 'Ik zal eerlijk tegen je zijn, meteen van de top, want ik ben een beetje boos op het Beacon Theater,' begon er een grapje. 'Ik was backstage en ik gebruikte het toilet. En er was een bord met de tekst: "Medewerkers moeten handen wassen." "Pauze. 'En ik kon een medewerker pauze pauze niet vinden om mijn handen te wassen.' Man, is dat een klassieke grap van Steve Martin? Als je het leest, kan het misschien overdreven jokig of cheesy zijn, maar dat is het punt. Martin in zijn hoofd deed komedie die grapjes maakte over komedie. Hij vertelde grappen die niet grappig waren, maar hij wist dat ze niet geschikt waren, en het publiek wist dat hij het wist, en dat maakte ze grappig. Het verschil is dat hij gisteravond niet dezelfde schlock-y, showbiz-karikatuur persona had die hij beroemd maakte in de jaren '70 - hij deed daarna geen domme dans - maar je kon nog steeds de intentie zien. En zijn specifieke, off-kilter ritme was er (en daarom heb ik de pauzes getranscribeerd), waar hij de clou verbergt, zodat het publiek niet alleen te horen krijgt wanneer hij moet lachen, waardoor hij zichzelf kan verrassen met wanneer ze lachen. Een techniek die hij verder duwde met zijn volgende grap, het eerder genoemde speciale moment."

Ugh. Dit klinkt gewoon zo heerlijk. Als iemand die Steve Martin een paar keer heeft meegemaakt, is er een elektriciteit in de lucht waardoor je aan elk woord hangt. Als je geen fan bent, vertaalt deze beschrijving misschien niet, maar voor mij is dit de juiste toon.

De echte vraag is nu of dit betekent dat Steve Martin terugkomt om op te staan ​​of was dit een zeldzame eenmalige? Fox deelt zijn mening:

"Na de show betwijfelde mijn vriend of dit gold als een terugkeer naar stand-up. Martin vertelde moppen die hij waarschijnlijk al jaren tussen de liedjes vertelt met zijn bluegrass-band. En ze had waarschijnlijk gelijk met de grappen - vooral gezien het feit dat hij de helft van de set op zijn banjo had zitten spelen - maar het was niet hetzelfde. Steve Martin heeft in ongeveer 35 jaar niet stand-up gepresteerd - hij is niet grappig geweest; hij is niet opgestaan ​​en heeft moppen verteld, laten we zeggen Saturday Night Live of sommige prijzen laten zien - hij is niet op het podium gekomen voor een publiek dat expliciet een stand-up verwacht en stand-up presteert. Natuurlijk, je moet je voorstellen dat Steve Martin bluegrass-publiek grappen verwacht, maar ze anticiperen ook meestal op bluegrass. Gisteravond waren er geen verwachtingen toen hij de microfoon pakte, en op die manier was hij net als elke andere stand-up comedian die in de stad op hetzelfde moment optrad. Het verschil is misschien onmerkbaar voor ons, maar het was absoluut niet aan Steve Martin.

Als je Martin's komedie-verleden beter wilt leren kennen, pak je zijn boek Born Standing Up.