The Weed You're Smoking on 4/20 Is Nature's Version van de "Bliss Molecule"

Laten we het over THC hebben. Iedereen die 4/20 viert, zal hoog scoren op de geestverschuivende effecten van de compound, geleverd door die plakkerige icky-icky. Maar in tegenstelling tot wat rapper Mick Jenkins je zal vertellen, staat THC niet voor 'The Healing Component', hoewel het overduidelijk is waarom hij het zou denken: tetrahydrocannabinol bootst een verbinding na genaamd anandamide, een van nature voorkomende hersenstof, ook wel bekend als 'de gelukzaligheidsmolecuul."

Van nature aanwezig in de hars van zowel Cannabis sativa als Cannabis indica, wordt gedacht dat THC hun natuurlijke verdedigingsmechanisme is tegen plant-fiending roofdieren. Het is duidelijk dat de natuur niet van plan was voor menselijke herbivoren - of misschien waren we al te stoned om vergif te herkennen toen we het voor het eerst zagen - die roken en de plant eten om THC's effecten gedurende meer dan drie millennia te oogsten.

Door de jaren heen zijn we creatiever geworden met THC-extractie en hebben we vaping en huidabsorptie toegevoegd aan de manieren waarop we high worden, maar of je nu brownies aan het verbranden bent, een zwaai-bong hebt geraakt of splatters eruit gooit, uiteindelijk maakt het geen verschil in de manier waarop je stoned wordt: ze zijn allemaal gewoon snelwegen voor THC om in je bloedbaan op te rollen en in je brein te parkeren.

Zodra het zich in uw systeem bevindt, vindt THC zijn weg naar de cannabinoïde-receptoren van de hersenen, die zich verspreid bevinden in delen van de hersenen die gedachten, herinneringen en plezier verwerken, samen met coördinatie en de perceptie van tijd. Door THC-moleculen vast te grijpen, gaan deze receptoren overdrive - THC is dat tenslotte wel niet wat ze evolueerden om te binden - het verstoren van de normale mentale en fysieke functies die gewoonlijk worden beheerst door die delen van de hersenen. We worden allemaal een beetje dom nadat THC zich bindt in het cerebellum van de hersenen en basale ganglia, die onze reactietijd en motoriek beheersen. Evenzo wordt de geheugenvorming vaag wanneer het molecuul receptoren in de hippocampus voor de verwerking van gedachten bindt. Deze vervalt is een kleine prijs om te betalen voor het door THC getriggerde opwaartse potentieel.

Uiteindelijk zorgt de THC-signaalcascade ook voor de vrijlating van groter dan normale hoeveelheden euforie-opwekkende dopamine, de chemische stof die de kern vormt van het belonings- en genotsysteem van de hersenen, dat ook onze liefde voor voedsel, seks en chocolade regelt. Als je dit systeem van zijn stuk schudt, krijgen we meer beloning voor niets van de moeite, uiteindelijk, zoals cannabis crooner Rick James zei, die ons naar het paradijs brengt.

Als je niet gestenigd, zijn de cannabinoïde receptoren in de hersenen meestal bezig met het binden van anandamide, de natuurlijke cannabinoïde van de hersenen. De naam, geïnspireerd door het Sanskrietwoord voor 'gelukzaligheid' of 'extreme vreugde', is grotendeels ambitieus: de effecten op plezier en motivatie, hoewel vergelijkbaar met die van zijn marihuana-gebonden tegenhanger, zijn lang niet zo krachtig, wetenschappers kunnen vertellen.

Afhankelijk van hoe heet je bent, kan bud overal een zachte 0,3 procent THC per gewicht bevatten tot een enorme 15 procent. Als je te maken hebt met klodders zoals shatter, waxen of harsen, die THC en aanverwante cannabinoïden zoals CBD concentreren, kan het THC-niveau oplopen tot 80 procent.

Tot dusver is niemand ooit gestorven aan een overdosis wiet, maar te hoog worden - vooral bij eetwaren, die zeer variabele THC-niveaus hebben - kan je op de eerste hulp krijgen met angst, hallucinaties, hartkloppingen en braken, als onervaren onkruidstoeristen in Colorado zijn helaas ontdekt. Je kunt elke dag wiet roken. Overdrijf het gewoon niet.