ONDOSBARE POSITIE | The Heartland Is America's Moral Compass

Kijk, het is een slechte zomer geweest voor het Amerikaanse Heartland, en het is nog niet eens technisch de zomer. De St. Louis Cardinals zijn de nieuwste slachtoffers van wat alleen maar een slinger van rot geluk kan worden genoemd; de FBI wil weten of ze de personeelsdossiers van de Astros hebben gehackt, net zoals het land zich afvraagt ​​waarom de Duggars zo de schuld lijken van hun oudste jongen die handje krijgt met zijn kleine zussen. Voeg daar misschien Blue Bell-ijs aan toe, wetende dat het misschien mensen dodelijk Listeria-besmet ijs bezorgt, en de kruistochtende Nebraska-vrouw die een rechtszaak aanspande tegen alle homoseksuelen in de wereld, en je zou denken, wauw, Midden-Amerika is een sudderende ketel van haat-gevulde minachting voor fundamentele menselijke waarden.

Vertraag je broodje daar, je croissant-knabbelende elitair. Het grote, half verlaten middenrif van Amerika maakt dit land van ons nog steeds het beste van de wereld, zeker als je met de wind mee moet pissen op een bewegende basboot.

Ik bedoel, ik kwam erachter dat deze superioriteit van de East Coast / West Coast onzin was ongeveer een uur van het vliegtuig toen ik naar mijn eerste appartement in Brooklyn verhuisde. Je groeit op in Godvrezende, door Satan dwarszittende boerderij in Illinois en elke keer als je een film ziet aan de kust, wordt je afgeschilderd als provinciale rubes, dwepende of goedhartige yokels, een schaduw dunner dan Forrest Gump. En als je een beïnvloedbaar kind bent, koop je het en denk je dat al die mensen die flanel dragen en goedkoop bier drinken en hun eigen voedsel verbouwen in hun achtertuin of kippen bezitten, achteruit zijn. Dan ga je uit om een ​​biertje te drinken aan de kust met alle coole mensen die flanel dragen en goedkoop bier drinken en van boer tot bord eten, alsof Etsy het plattelandsleven heeft uitgevonden en er een vogel op heeft gezet.

God heeft een hekel aan rages.

Zelfs Jack White kan je niet meer uitstaan. Natuurlijk komt hij uit Detroit. Een van de vele steden in het midwesten die momenteel de culturele discussie domineren: Tulsa, Ferguson en Cleveland zijn de laatste tijd allemaal woedend geweest.

Het grote midden is waar echte Amerikanen de droom beleven: vrachtwagens kopen, baby's maken, koolhydraten eten, stemmen zonder een enkel boek tussen de verkiezingscycli te hebben gelezen. Out in the Heartland, vrijheid is niet gratis, maar het is meestal bij de Walmart.

Weet je wat het betekent om het echt in New York te maken? Een appartement hebben dat groot genoeg is om een ​​hond te passen. De lifestyle-porno van de stad leest als een donkere komedie als je ergens woont buiten het oververhitte San Francisco of de Logan's Run serie die de woningmarkt van New York is. Paul McCartney daalt $ 13 miljoen op een appartement met vier slaapkamers en wat krijgt hij? Zelfs een topniveau kever moet antwoorden op een co-op-board en muren delen met buren.

Natuurlijk zou Paul zonder het kernland "All You Need Is Love" in het Duits zingen. Afdeling van Defensie nummers op de staat met het grootste percentage van de bevolking gaan naar het leger. Top vijf: Montana, Alaska, Wyoming, Idaho en Texas. We kunnen door de top tien blijven en je weet wie er nog steeds niet komt? Californië en New York. Nee, het is tof, jullie hebben brunch. We zullen omgaan met de terroristen, despoten, onderdrukkende regimes. Geniet van je bodemloze mimosa.

Hel, waar zouden we dat dan hebben kreeg het idee Irak binnenvallen / redden zonder Texas's George W. Bush, Wyoming's Richard Bruce Cheney en Illinois's Donald Rumsfeld? Zelfs wetende dat de kusten het zwaarst zouden worden getroffen door een niet-Mexicaanse invasie, stappen we op om alle Amerikanen net zo veilig te houden als een investering in Enron-aandelen (vóór 2001).

Maar wat bedankt krijgen we? We krijgen het graag van de New York Times voorbij rijden om te gniffelen over de fiscale meltdown en misschien Constitutionele crisis die Sam Brownback in Kansas veroorzaakte door belastingen af ​​te zweren, en we krijgen de L.A. Times klagen dat handwapens naar huis gaan met gezagsgetrouwe Wisconsinites zonder enige wachttijd van 48 uur. Waar is de dankbaarheid inderdaad.

Ik ben onlangs teruggegaan naar Iowa, waar ik naar de universiteit ging. De thuisbasis van de meest invloedrijke schrijversworkshop in het land, de plaats waar de eerste elektronische computer werd uitgevonden, vroege adoptie van het homohuwelijk, de staat die Obama zijn caucuswinst gaf, waaruit bleek dat hij Hillary kon verslaan en hem op het pad zette om de eerste zwarte president te worden, maar op de een of andere manier heb ik niet het gevoel dat ik nog veel verloren heb. Maar ik ben er zeker van dat ik snel weer in New York zal zijn op een van die feestjes en een neerbuigende opmerking over het kerngebied zal horen. En ik zal glimlachen en op mijn tong bijten. Omdat ik uit het Midden-Westen kom, en ik ben verdomd beleefd.