Deze professor gebruikt 'Harry Potter' op een magische manier om psychologie te onderwijzen

In een poging een leukere manier te vinden om de ontwikkeling van het kind voor te stellen aan nieuwe psychologiestudenten, heb ik besloten om een ​​boek te gebruiken over een klein weesjongentje dat later ontdekt dat hij een tovenaar is.

Naarmate de loop der jaren evolueerde, vond ik een ander voordeel van het gebruik van J.K. De beroemde boeken van Rowling: Het verhaal van Harry Potter, die zijn beide ouders op vroege leeftijd verloor van traumatische sterfgevallen, biedt inzichten voor nieuwe studenten die hen kunnen helpen hun eigen veerkracht beter te waarderen.

Nu de 20-jarige verjaardag van het debuut van Harry Potter in de VS nadert, geloof ik dat de cursus die ik meer dan een decennium geleden heb ontwikkeld nog steeds relevant is voor de eerstejaarsstudenten van dit moment, van wie er velen voor het eerst kennismaakten met Harry Potter tijdens hun eigen jeugd.

De klas die ik les geef aan de Vanderbilt University - simpelweg getiteld 'Harry Potter en ontwikkeling van kinderen' - gebruikt de wetenschap van ontwikkelingspsychologie om het inzicht van leerlingen in het gedrag van Harry, Hermione en Ron - de centrale karakters van de boeken - en de volwassenen te verdiepen in de levens van deze personages.

Tegen het einde van het semester betrek ik onderwerpen als depressie, perfectionisme, de behoefte aan een groei-mindset en tolerantie voor verschillen - uitdagingen waarvoor studenten die naar de universiteit gaan moeten worstelen om succesvol te zijn.

Hoe het allemaal begon

De basis voor de ontwikkeling van deze cursus begon toen ik - net als veel ouders aan het einde van de jaren negentig - vele avonden doorbracht met het lezen van de boeken van Harry Potter aan mijn toen nog jonge zoon.

De meeste ouders onderbraken hun boeken over de Harry Potter-boeken waarschijnlijk niet zoals ik deed toen ik een pagina volgde of een aantekening maakte in de marge. Ik probeerde het geduld van mijn zoon, pakte een potlood en schreef aantekeningen als: "Geweldig voorbeeld van Harry als een veerkrachtig kind." Of ik merkte op hoe Harry en Tom Riddle - de twee weeskinderen in het verhaal - bleken te zijn, vergeleken aan geïnstitutionaliseerde weeskinderen in Oost-Europa.

Toen ik op het stuk stuitte dat Lily Potter instinctief voor een moordvloek optrad om haar zoontje te redden, Harry met een "oude magie" te belasten die hem bleef beschermen tegen de krachten van het kwaad, vroeg ik me in mijn aantekeningen af ​​of dat zou kunnen een metafoor zijn voor het blijvende effect van veilige gehechtheid aan ouders? Was de depressie van Harry - tijdens aanvallen met Dementor - en of zijn adolescente woede het resultaat is van hormonen? Of waren het uitingen van kinderleed, leeftijdgeschikte reacties op traumatische dood?

We verdiepen ons in al deze vragen en meer in de klas.

Veerkrachtige Harry Potter

Wat bijvoorbeeld de veerkracht van de jeugd betreft, help ik de studenten om verbanden te leggen tussen Harry Potter en een beroemde 30-jarige longitudinale studie van Emmy Werner die 698 kinderen volgde van een klein Hawaïaans eiland van vóór hun geboorte, van hun kindertijd tot hun volwassenheid.

Bij goed ouderschap hebben de meeste kinderen in de studie die last hadden van complicaties bij de geboorte of vroeg trauma, eventuele tekortkomingen overwonnen. Aan de andere kant hadden degenen die een vroeg trauma hadden meegemaakt en wiens familie grote problemen had, zoals echtscheiding of drugsmisbruik, de neiging om op lange termijn problemen te krijgen. Ze deden het slecht op school, kregen problemen met de wet en hadden een veel hogere incidentie van psychische aandoeningen dan hun leeftijdsgenoten. Maar er was een draai aan het verhaal. Verrassend groeide een derde van de kinderen met uitdagingen van zowel natuur als opvoeding "uit tot bekwame jongvolwassenen die goed hebben gehouden, goed hebben gewerkt en goed hebben gespeeld."

Werner keek terug op haar gegevens om te achterhalen waarom sommige kinderen 'veerkrachtig' waren. Ze ontdekte dat veerkrachtige kinderen op de een of andere manier intelligent of getalenteerd waren. Ze hadden de neiging om naar school te kijken als een "thuis weg van huis" waar ze zich veilig konden voelen. Ze waren pittig of charmant, met persoonlijkheden die aandacht van volwassenen trokken. Ondanks hun moeilijke opvoeding hadden veerkrachtige kinderen een volwassene in hun leven - een coach, een leraar of een prediker - die als een mentor diende. En ze zijn succesvolle volwassenen geworden.

Harry Potter leek op meerdere manieren in de beschrijving van een van de veerkrachtige kinderen van Werner te passen. Hij had slechts 15 maanden om een ​​veilige gehechtheid met zijn ouders te ontwikkelen voor hun traumatische sterfgevallen. Hij woonde toen bij familieleden die hem fysiek en emotioneel mishandelden. Toch ging hij naar de Hogwarts School, zijn 'thuis weg van huis', als een slimme, pittige 11-jarige die niet was verpletterd door zijn ervaringen. Harry's bescheiden, charmante persoonlijkheid trok mentoren naar hem die de rollen vulde van surrogaat familieleden, waaronder Hagrid, de Weasleys en Sirius Black. Op school koesterden de professoren McGonagall, Lupin en Dumbledore de groeiende vaardigheden en talenten van Harry. Het liefdevolle overzicht van al deze mentoren hielp Harry uitgroeien tot een succesvolle volwassene en de held van het verhaal.

De psychologische waarde van leesfictie

Onderzoek ondersteunt het idee dat het lezen van literaire fictie van invloed kan zijn op hoe lezers denken en handelen. Fiction biedt een simulatie van het sociale leven dat lezers uitdaagt om de motieven en standpunten van de personages te achterhalen.

Fiction heeft ook de macht om empathie te bevorderen en attitudes te veranderen. De meeslepende ervaring van het gebruiken van de verbeeldingskracht om karakters in een fictieve wereld te begrijpen - in het bijzonder die verschillen van ons, maar met wie we ons kunnen identificeren - kan vooroordelen verminderen. Imagination, J. K. Rowling zei in haar beginadres in Harvard in 2008, is "de kracht die ons in staat stelt om ons in te leven in mensen wier ervaringen we nooit hebben gedeeld."

De studenten in mijn cursus worden aangemoedigd op te merken wanneer de ontwikkeling van Harry Potter afwijkt van de verwachte resultaten op basis van onderzoek. Het is onwaarschijnlijk dat een weeskind dat in de opvang van mensen als de Duffelingen is achtergelaten waarschijnlijk niet onze held zal worden - als hij het al zou overleven. Maar Rowling's scherpzinnige observaties over mensen en hun gedrag - rijke beschrijvingen die aanleiding waren voor het terugnemen van mijn aantekeningen toen ik Harry Potter-boeken voorlas aan mijn zoon - bieden studenten ook psychologisch realistische karakters die hun hart vangen terwijl ze hun geest opvoeden.

Notitie van de auteur: Noch dit artikel, noch de cursus die hierin wordt genoemd, werd voorbereid, geautoriseerd of onderschreven door J. K. Rowling, de uitgevers of distributeurs van de Harry Potter-boeken, of de makers, producenten of distributeurs van de Harry Potter-films.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op The Conversation door Georgene Troseth. Lees hier het originele artikel.