Obama plukte het slechtste nummer op het beste album van Kendrick Lamar

In een interview met Mensen, Barack en Michelle Obama onthulden hun favoriete liedjes, films, tv-shows en boeken van 2015. Michelle's favoriete nummer is de favoriet van iedereen: Mark Ronson en Bruno Mars's "Uptown Funk" (we zullen het vergeven dat het eind 2014 is gevallen). Barack koos echter voor iets veel controversiëler: "How Much a Dollar Cost," van Kendrick Lamar, met James Fauntleroy en Ronald Isley.

Barack Obama, president van de Verenigde Staten van Amerika, heeft misschien het slechtste nummer gekozen op een fantastisch album. Maar om een ​​goede reden.

De keuze van Obama is misschien niet de meest populaire, gelet op "Goed" landde Kendrick Grammy-nominaties voor Song of the Year, beste rapperformance, beste rapnummer en beste muziekvideo. Het is echter logisch. Op een over het algemeen christelijk album is 'How much a dollar cost' de meest expliciete christen.Het algemene harde idee is dat Kendrick een dakloze man tegenkomt die hem om een ​​dollar vraagt ​​- "niets minder, niets meer" - wat Kendrick weigert omdat hij gelooft dat de man het zal gebruiken om crack te kopen. Het blijkt dat die man eigenlijk Jezus Christus is, die Kendrick's geloof in de goedheid van een ander test.

Obama, zoals Kendrick, is een christen, maar het nummer is eigenlijk ook een geschikte analoog voor de politiek. Om zijn hoogtepunten van roem en succes te bereiken, moest Kendrick egoïstisch zijn. Hij kan geen gunsten geven aan iedereen die erom vraagt, soms zelfs wanneer de persoon wanhopig in nood verkeert. Maar hij wil en voelt pijn omdat hij alleen aan zichzelf denkt.

Obama, de leider van de natie, heeft veel beloftes gedaan voor de campagne, maar heeft ze duidelijk niet allemaal kunnen vervullen. Er komt een moment dat het pragmatisme goede bedoelingen inhaalt en resulteert in een politieke patstelling. In zijn recente toespraak tot de natie na de tragische San Bernardino-aanvallen, bijvoorbeeld, kon Obama het meest zeggen dat "de dreiging door terrorisme reëel is, maar we zullen het overwinnen." Het is hoopvol maar getemperd omdat er geen gemakkelijke oplossing is voor zo'n groot probleem. Net zoals Kendrick dakloosheid niet kan oplossen met één donatie in "How Much a Dollar Cost", houdt Obama zijn focus op macro-kwesties in de wereld, zelfs wanneer de pijn specifieke gevallen enorm maakt.

Muzikaal gezien is Obama's keuze ook geen verrassing. De gebroeders Isley hadden een grote invloed op Pimp a butterfly, maar Ronald Isley is eigenlijk op het circuit en zingt de outro.

Afgelopen zomer maakte Obama zijn Isley-fandom publiek en plaatste de groep "Live It Up, Pts. 1 & 2 "seconde op zijn Spotify zomervakantie afspeellijst.

Het is een zacht nummer met een opmerkelijk blazerssectie, soepele piano en uiteindelijk de zijdeachtige zang van Ronald Isley. De sonische aantrekkingskracht maakt de botheid van de teksten grotendeels goed, waardoor het interessant blijft zelfs als Kendrick klinkt alsof hij letterlijk predikt. Als een muziekstuk is het zeker de presidentiële oren waardig.

Hoewel Obama de triomfantelijke "Oke", de swaggering "King Kunta", de funky intro "Wesley's Theory", de verrukking van de rapper van Hood Politics, of letterlijk al het andere op Pimp a butterfly, "How Much a Dollar Cost" is precies goed. Het is niet te cool (hoewel Obama de Cool Prez ™ is), maar het heeft de juiste boodschap.