Godzilla versus King Kong: de menselijke ethiek van intra-monstergeweld

In 2020 zal Warner Bros. een big-budget Rorschach-test produceren, vermomd als een kaiju-worstelwedstrijd. Godzilla vs. Kong zal iets zijn dat in de buurt komt van een remake uit 1964 King Kong vs. Godzilla met in de hoofdrol CGI en onze collectieve angst voor krachten buiten onze controle. Twee monsters zullen binnenkomen en er zal er maar één (vermoedelijk) weggaan. Voor welke zou men mensen moeten afleiden?

Zoals de meeste monsters zijn King Kong en Godzilla meer dan eng uitziende dieren. Het zijn fysieke manifestaties van ongemakkelijke waarheden. Dit is de waarheid die King Kong vertegenwoordigt: de Verenigde Staten, die zichzelf beschouwt als een afgescheiden republiek, was ook een koloniale macht en gedroeg zich slecht in het buitenland, zelfs na het einde van de Afrikaanse slavenhandel. Dit is de waarheid die Godzilla vertegenwoordigt: kernwapens kunnen geen vrede beloven, alleen een enorme escalatie van geweld verzekeren. King Kong is een monster geboren uit de textielhandel, de grote migratie en Amerikaanse avonturen uit het begin van de 20e eeuw in het buitenland. Godzilla is een monster geboren uit een atoomontploffing.

Hollywood's meest iconische mega beest, King Kong, werd in 1933 geïntroduceerd King Kong van regisseurs Merian C. Cooper en Ernest B. Schoedsack, die in 1976 en in 2005 opnieuw van Peter Jackson werd gemaakt. Een gigantische aap van het inheemse Skull Island, Kong wordt naar New York gebracht in ketens en boeien en op een groot blok - zoals een veiling - voordat hij losbreekt en door militaire spierkracht van het Empire State Building wordt neergeschoten.

Niemand beweert echt dat King Kong en de Afrikaans-Amerikaanse mannelijkheid onafscheidelijke ideeën zijn. Het is geen toeval dat de massale primaat arriveerde, net zoals een specifieke beroepsbevolking meer invloed kreeg in grote Amerikaanse steden. King Kong fascineert de kracht van de Afrikaans-Amerikaanse gemeenschap op dat moment, terwijl hij het ook exotiseert op een manier die alleen als racistisch kan worden omschreven. En ja, het geheel geobsedeerd door een blanke vrouw is behoorlijk goor. Dat gezegd hebbende, King Kong wordt nooit gepresenteerd als slecht, alleen monsterlijk en onmenselijk. Het monster heeft een goed hart, zelfs als zijn makers dubieuze motivaties hadden.

In de andere hoek, met een gewicht van 164.000 ton, is de blijvende Japanse kampioen van grindhouse, Godzilla. Een vernietigende kracht van de natuur in Ishiro Honda's 1954 Gojira, de grote hagedis werd een beschermheld tegen aliens in de jaren '60 en '70 met veranderende interpretaties door de jaren '80 heen. Maar zijn oorsprong en de beelden van de film uit 1954 roepen heel duidelijk midde eeuwse atoomangsten op, een onvermijdelijk voorteken tegen de lust van de mens om oorlog te voeren. Godzilla is in feite de troef van deze planeet in het voortdurende spel van wederzijds verzekerde vernietiging. Hij zal de aarde altijd redden, zelfs van mensen, als het zover komt.

Maar Godzilla is iets minder abstract dan dat omdat de film is gemaakt na een zeer specifiek incident. Minder dan een decennium nadat de Amerikanen nagemaakte Nagasaki en Hiroshima hadden geëindigd om de Tweede Wereldoorlog te beëindigen, raakte de Lucky Dragon No. 5-vissersboot, die een Japanse vlag bestuurt, straling van een Amerikaanse thermonucleaire test bij Bikini-atol. Eén van de matrozen stierf en zes maanden na dat incident Gojira ingegooid in theaters. De openingsscène: een vissersboot die wordt vernietigd door een onbekende, destructieve kracht.

In de moderne context kunnen zowel Godzilla als King Kong als straffen voor onze zonden schijnen, maar als we naar de geschiedenis van deze beesten kijken, zien we dat geen van beiden kwaadaardig is. King Kong is behoorlijk fatsoenlijk en reageert in woede nadat hij door de kapitalist is geprofiteerd. Godzilla is een dom beest, maar een cruciaal onderdeel van het ecosysteem van de aarde.

Gegeven dat, is het logisch dat mensen Godzilla boven King Kong zoeken. Godzilla is tenslotte het ultieme toproofdier en dus een integraal onderdeel van ons wereldwijde ecosysteem en een belangrijk vreemd afschrikmiddel. Dat gezegd hebbende, niemand zou plezier moeten hebben in de vernietiging van King Kong. Hij is in wezen een omstander die door zijn kracht als een agressor wordt aangezien.

Maar als morele waarheden het uitgangspunt zijn Godzilla tegen King Kong een beetje triest, ze maken ook de weg vrij voor een film die we willen zien. In plaats van zich bezig te houden met het bronmateriaal en het publiek te vragen zich in te leven, zal Guillermo del Toro waarschijnlijk de twee monsters samen verslaan als een baby met plastic speelgoed dat een Red Bull-bad neemt.

Dat is goed. Er is niets mis met een goede tijd hebben in het theater. Er zijn tenslotte buiten monsters.

Update 1/20: De auteur schreef eerder dat King Kong het Chrysler Building beklom, toen hij in feite het Empire State Building beklom. Die fout is inmiddels gecorrigeerd. Geef hem niet de schuld, beide gebouwen zijn wonderen van de grootstedelijke art-deco uit het midden van de eeuw.