The Batman - DC FanDome Official Teaser
We hebben twee problemen met DC's Doom Patrol, geschreven door Gerard Way, en de serie is niet logisch. Het vlaggenschip van de Young Animals-afdruk voor DC start de klassieke gonzo-stripreeks opnieuw op en lijkt erop gericht beter en vreemder te zijn dan al het voorgaande Doom Patrol boeken gecombineerd.
Het beginpunt van het verhaal is Casey Brinke, een EMT-coureur die een robot tegenkomt die uit de gyro van haar partner explodeert - zoals in het eten. Vanaf dat punt reist het boek tussen personages als Niles Caulder, Ricardo, Terry None en Larry Trainor - en nee, we weten nog niet wie die personages zijn - voordat we teruggaan naar Casey. Het verhaal lijkt erop gespitst om zo dubbelzinnig en trippy mogelijk te zijn, met behulp van Casey als een losse ankerpunt voor lezers. Het enige probleem is dat ze ook niet gemakkelijk te begrijpen is.
Volgens Casey vloog haar moeder in de zon toen ze nog een kind was. Ook heeft Casey een constante kiespijn. Wat backstories betreft, dat is ongeveer net zo mysterieus als het wordt, en Casey heeft geen haast om zichzelf uit te leggen.
Ze doet denken aan, nou ja, elke protagonist van een roman van Haruki Murakami, bestaande in het centrum van vreemde gebeurtenissen, die allerlei rare personages aantrekt, maar door het geheel heen blijft alles ronduit apathisch voor de gekte rond haar. Als Doom Patrol was geen superheld-stripboek, het zou gemakkelijk naast de magisch-realisme canon kunnen passen. Sterker nog, het kan nog steeds.
Evenzo is elk visueel aspect van Doom Patrol werkt als onderdeel van een droommachine met fantastische koorts. De illustraties van Nick Derington wisselen af van plat en dynamisch elk ander paneel, terwijl de kleuren van Tamra Bonvillain het boek een vibrerend gevoel van urgentie geven. Zelfs de letters van Todd Klein zijn visueel verschillend, wat Wes Anderson's liefde voor gedurfde lettertypen bij gelegenheid oproept. Het boek kan voor een lange tijd abstract onbegrijpelijk blijven zolang het zo mooi blijft als het is.
Doom Patrol is een superheldenboek dat zwemt in een prachtig ontwerp en narratieve ambiguïteit. Er zijn ruimtewezens, robots, beschavingen binnen voedselproducten en een soort vleescomploratie. Het wisselt af tussen sci-fi en fantasy en roept David Lynch en Saturday Morning Cartoons op in gelijke mate. Het is misschien geen boek dat je meteen begrijpt, maar Gerard Way lijkt het lange spel te spelen. Zelfs als hij plaagt Doom Patrol De ultieme ambities, je zult geen rit willen missen die zo raar en mooi is als deze.
Doom Patrol # 2 is nu verkrijgbaar in stripwinkels en digitaal.
'Doom Patrol' Review: Er is serieuze hoop in deze hopeloze hoofdkoffers
De blijvende superhelden-thema's van vriendschap en verbondenheid gedijen in het meest hopeloze superheldenteam van DC. 'Doom Patrol', een nieuwe live-actiereeks nu op DC Universe, speelt een groep misfit-schokken af die samen iets groters leren worden. Ondanks het enigszins bekende concept, is 'Doom Patrol' spannend en fris.
'Brutal Doom' is de grootste 'doom' mod aller tijden, jij jongens
Terwijl ik me omploegde in gigantische databases met veranderende modifiers en door fans gemaakte levels, leek alles van de afgelopen jaren te wijzen naar een enkele must-have mod die ik nog nooit eerder een kans had gemaakt, wat achteraf gezien ketters lijkt.
Wat ik heb geleerd over 'Doom' uit het boek 'Making Of Doom 3'
Godverdomme. Ik houd van Doom 3. Het is een puinhoop van een spel, maar op de juiste manier. Ik hou van het feit dat ze het spel hebben gepatcht, zodat je geweren kon schieten en echt kon zien wat er gebeurde door je een lichtstraal naar je pistool te laten leiden. Hoe gebeurt dit zelfs in een van de grootste tentpole-franchises in alle ...