European Space Agency Just Gave It And My Dead Deadline: 2040

De European Space Agency is redelijk luidruchtig geweest over zijn grote visie om mensen op een bepaald moment in de toekomst terug naar de maan te brengen. Afgelopen juli liet ESA-chef Johann-Dietrich Woerner weten dat hij een 'maandorp' wil bouwen, een onderzoeksstation dat wordt gebouwd en geëxploiteerd door zowel ruimtevaartorganisaties als particuliere bedrijven. Nu volgt hij het op. De ESA besteedt tijd en energie aan dit doel en is van plan om Woerner tegen het einde van de jaren 2030 in Earthrises daiquiri in de hand te hebben.

Die intenties stonden centraal tijdens het tweedaagse symposium van de ESA, getiteld "Maan 2020-2030 - een nieuw tijdperk van gecoördineerde menselijke en robotachtige exploratie", gehouden in het European Space Research and Technology Center in Noordwijk, Nederland.Meer dan 200 wetenschappers en deskundigen uit 28 verschillende landen kwamen bijeen om op 15 en 16 december precies te bespreken hoe de ESA en de wereld maanverkenning en onderzoek in de loop van het volgende decennium zouden moeten behandelen.

De belangrijkste afhaal is dat de ESA wil beginnen met het leggen van het basiswerk om te bouwen wat in wezen een onderzoeksbasis op de maan zou zijn, en ook zou beginnen een aanwezigheid te vestigen in de cislunar-ruimte en in de maanbaan. Dit zou niet eenvoudigweg zijn om meer wetenschappelijk onderzoek naar de maan mogelijk te maken, maar ook om het ESA en andere ruimteagentschappen gemakkelijker te maken om missies uit te voeren die bemande en onbemande ruimtetuigen gemakkelijker en efficiënter de verdere uithoeken van de ruimte in kunnen.

Dit betekent dat de maanplannen van de ESA een belangrijke rol kunnen spelen in het helpen van de wereld om astronauten naar Mars en verder te sturen. Aan de overkant van de Atlantische Oceaan heeft NASA zich openlijk uitgesproken over zijn plannen om menselijke laarzen aan het oppervlak van de Rode Planeet te krijgen vóór het einde van de jaren 2030. Een mogelijk idee dat deze missie meer haalbaar zou kunnen maken: de maan gebruiken als testterrein.

In plaats van astronauten rechtstreeks van Mars naar de aarde te sturen, kunnen we infrastructuur op het oppervlak van de maan bouwen en actieve faciliteiten operationeel houden in de cislunar-ruimte en de maanbaan. We zouden niet een ruimtevaartuig moeten opslaan met alles wat het nodig heeft voor de reis in één keer. Die middelen - zoals voedsel en nog belangrijker brandstof - konden bij de maan worden opgehaald om de lading lichter te maken.

Bovendien kan de maan de plaats zijn waar we veel van de apparatuur en technologieën testen die we nodig zullen hebben om een ​​permanente buitenpost van Mars te vestigen - ons primaire doel om astronauten naar de planeet te brengen. Als we deze dingen eerst op de maan kunnen laten werken, is er een grotere kans dat ze later op Mars functioneel zullen zijn.

De andere grote afhaal heeft te maken met maankrachten, dat wil zeggen mijnbouw. Er is veel water op de maan, evenals vele andere waardevolle stenen en metalen. Het vermogen om in de maan te graven en deze dingen te extraheren kan een revolutie in de ruimteverkenning teweegbrengen en het meerdere malen gemakkelijker maken om bemande vaartuigen naar andere plaatsen binnen en buiten ons zonnestelsel te sturen. Water, als we het leren gebruiken als onderdeel van voortstuwingstechnieken van ruimteschepen, zou vooral de olie van de ruimte kunnen worden.

Met NASA gefocust op Mars, bevindt de ESA zich in een uitstekende positie om de leiding te nemen over voortgezette maanonderzoeken voor de eenentwintigste eeuw en de mens terug te brengen naar de enige natuurlijke satelliet op aarde. Op dit punt is niet echt een vraag of - precies wanneer.