Debatteren over het Subversive Mainstream Appeal van 'Deadpool'

Fans hadden willen Deadpool goed gedaan sinds het personage fundamenteel futloos was - met in 2009 X-Men Origins: Wolverine. Het was zo'n overrompeling voor Marvel's relatief nieuwe "Merc With a Mouth" dat regisseur Tim Miller's R-rated stand-alone film werd gezien als een reddende genade. Heeft het de fanboy-hype waargemaakt, of viel het in een zelfverwezenlijk gat van middelmatigheid? Twee omgekeerde stafleden debatteren over de verdiensten van de Merc With a Mouth.

Eric Francisco: Van boven naar beneden, Deadpool was alles wat ik wilde dat het was. Het was grappig op de jeugdige manier waarop het moest zijn; het was toepasselijk bloederig en gewelddadig gezien het uitgangspunt van het personage; en iedereen zowel achter als voor de camera was op hun A-game. Ryan Reynolds zou gaan schitteren als Wade Wilson / Deadpool, wat er ook gebeurt, en hij miste geen beat in de zeven jaar sinds hij het personage speelde. T.J. Miller als wezel is een wandelende fabriek met komische timing, en Leslie Uggams had duidelijk zoveel plezier als Blind Al. En ja, ondanks zijn eerste keer dat hij een grote film maakte, trok Tim Miller zijn eerstejaarsinspanning met een knal.

Maar ook al Deadpool was wat ik wilde, misschien had ik om meer moeten vragen. Structureel gezien is de film net zo slordig als gewelddadig. De narratieve gangmaking is verbroken en onsamenhangend, en de frequente en langdurige flashbacks ondergraven elk gevoel van spanning of spanning. Het zijn slechts lange perioden van expositie zonder een hele hoop dramatische spanning.

Er is meer, maar ik wil je gedachten horen. Wat vond je ervan, Sean?

Sean Hutchinson: Ik kwam om te Deadpool met meer dan een zware dosis scepsis. Ik heb nooit gezien waarom dit personage zo geliefd was. De film heeft een meeslepende Ryan Reynolds met in de hoofdrol een C-lijstje van het Marvel-personage met een primaire fanbase van puistige tiener-gamerentypen wiens interesses uitgaan in de kelder van hun moeder zijn en het doornemen van de nieuwste grafische tees bij Hot Topic? Nee, ik ga voorbij. Deadpool breekt de vierde muur en zegt "dick" en "taint" en "shoot your wad" veel, dus de fans die erin slaagden om te stoppen met naar Reddit te kijken, konden zich echt in verband brengen met hem, neem ik aan.

Deadpool stonk naar fan-service, maar er waren nog steeds delen van die echt leuk waren. Je komt er wel eens achter hoe irritant Reynolds na een tijdje kan zijn en laat de manische energie van de film zijn ding doen - het voortdurend verschuivende verhaalskader, Deadpool's vierde wandwanden, de vurige pogingen van de film om een ​​centrale romantische motivatie te ontwikkelen. Dat merk van schizofrene R-rated uitbundigheid is zowel een indicatie van de angstige videogame waarvan de cultuur deel uitmaakt, maar ook een met winderigheid gevulde adem van niet-zo-frisse lucht die vliegt in het gezicht van wat een superheldenfilm zou moeten of zou moeten niet.

Wat ik met het personage wist, is dat de film opzettelijk iets anders wilde doen. Wat denk je?

EF: Ik voelde me alsof het helemaal niets anders deed. Afgezien van de juveniele humor zijn R-rated superhelden niet ongewoon. Supervet heeft een Indie-geest, terwijl Watchmen was een donkere satire, en niet in de gevoeligheid van de goofball Deadpool is proberen. Maar wat zal maken Deadpool apart staan ​​is hoe het voelde, ironisch genoeg, mainstream.

Zeker Deadpool kent zijn publiek: witte kerel gamers en Redditors, maar de film probeert zo moeilijk om dat soort humor voor iedereen aanvaardbaar te maken.

In zekere zin is dat geweldig. Aan de andere kant, ik vraag me af of dat een beetje irriteert voor Deadpool. Ik heb het moeilijk om het personage in gevaar te brengen met de emotionele kern van de film van Wade en zijn vriendin Vanessa (Morena Baccarin), die er een beetje te heilig uit ziet voor een film die probeert een 'game-changer' te worden. Gedachten?

SH: Het is ongetwijfeld mainstream, gezien het handige 20th Century Fox-logo dat de boel uitschakelt, maar ik zou beweren dat superheldenfilms leuk vinden Deadpool zijn volledig ongebruikelijk, vooral als ze zo nauw verwant zijn aan de Marvel-machine. Supervet kon zijn eigen ding doen omdat hij nooit ergens met Wolverine zou rondhangen, terwijl de anarchistische geest van Watchmen was bedoeld om superheldenfilms helemaal te verpesten.

Officiële Marvel-films zijn zo homogeen en de Fox Marvel-films zijn grotendeels uitwisselbaar en vergeetbaar in die mate dat het benoemen van een echt gedenkwaardige scène uit een van hen een taak is voor een alwetende genie als Professor X. Deadpool in ieder geval geprobeerd om ellebogen te wrijven met deze andere reguliere personages. Maar voor mijn geld, Deadpool Het merk van de deconstructie van het stripverhaal is niet volledig geland.

Verwijzingen naar andere films of het vertellen hoe waardeloos ze zijn, maakt je film niet automatisch goed. Het ondermijnt niets echt. Een van mijn grootste problemen was dat alle humor de film heeft gedateerd en zal werken ten nadele ervan. In 20 jaar, wanneer mensen terugkijken Deadpool, krijgen ze echt wat al die zogenaamd hilarische referenties betekenden? Waarschijnlijk niet, en waarschijnlijk doet het er niet toe.

Maar op jouw punt, ik weet niet zeker of ik een dokter moet bellen of wat. Gezegde Deadpool probeert zijn humor voor iedereen smakelijk te maken, ik vraag me af of we dezelfde film hebben gezien. Zou je deze film met je grootouders bekijken? Ze zijn "iedereen", toch? En ik zal je eraan herinneren dat de vermeende sacharine-romance waar je het over hebt in principe wordt geïntroduceerd door alle kinky seks die Wade en Vanessa hebben te laten zien, wat, als ik me goed herinner, de laatste is die de eerste koppelt.

EF: Misschien hebben we een andere film gezien. Misschien heb ik per ongeluk gezien The Revenant ?

Maar ik ben het volledig oneens met het Marvel Cinematic Universe is homogeen. Plotgewijs valt er misschien altijd een enorme structuur uit de lucht, maar elke film neemt een heel ander pad dan de volgende.

Het echte punt dat ik probeerde te maken is dat ondanks Deadpool 'S duidelijk dradenkruis op witte kerel Redditors, het heeft een liberale gevoeligheid die gemakkelijk over de gangpaden reikt. Reynolds krijgt een pegged van Baccarin en is precies het soort grap waar iedereen om moet lachen Deadpool. Als de film wilde enkel en alleen om de beknopte hetero-stripduivedemonstratie te vermaken, zouden die kerels pissig zijn, hun favoriete held nam het … weet je, daar.

Ik heb het gevoel dat ik heel hard klink Deadpool. Als ik dat doe, is het omdat ik het personage zo graag op het scherm wil laten leven als op papier - en ik denk dat hij dat deed! De film heeft alleen wat verhaal- en tempo-problemen, en in het grotere schema is Deadpool misschien niet zo uniek als een superheld die ik ooit dacht dat hij was.

SH: "Divisive" is het operatieve woord als het gaat om Deadpool. Het was niet 100 procent mijn kopje thee, en toch was er iets aantrekkelijks in, ondanks mijn nitpicks. Het gaat over-the-top omdat het over-the-top zou moeten zijn, en hoewel de actiescènes misschien wel strijdlustige gevechten zijn met een beetje meer gore, Deadpool snijdt door goed en kwaad door in wezen gedenkwaardig te zijn. Misschien moet dat allemaal een stripboekfilm zijn. Ik kijk er misschien niet meer dan één keer naar, maar ik kan wel zeggen dat heel wat andere mensen dat zullen doen.